Furosemidum Polpharma roztwór do wstrzykiwań 10 mg/ml pokaż opinie (0)

Kiedy nie stosować leku Furosemidum Polpharma
- Jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na furosemid, sulfonamidy lub którykolwiek z pozostałych składników leku.
- Jeśli pacjent ma bezmocz lub niewydolność nerek przebiegająca z bezmoczem, nie reagujące na furosemid.
- Jeśli pacjent ma hipowolemię lub jest odwodniony.
- Jeśli pacjent ma niewydolność nerek powstałą w wyniku zatrucia substancjami nefrotoksycznymi lub hepatotoksycznymi lub niewydolność nerek związaną ze śpiączką wątrobową.
- Jeśli pacjent ma ciężką hipokaliemię i ciężką hiponatremię.
- Jeśli pacjent jest w stanie przedśpiączkowym i stanach śpiączki związanych z encefalopatią wątrobową.
- Jeśli pacjentka karmi piersią.

Furosemid jest na ogół dobrze tolerowany. Działania niepożądane mają zwykle umiarkowane nasilenie, najczęściej przemijają bez leczenia i tylko sporadycznie są przyczyną odstawienia leku. Furosemid może powodować wystąpienie następujących działań niepożądanych:
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Anemia hemolityczna, trombocytopenia, anemia, rzadko anemia aplastyczna, leukopenia, agranulocytoza, eozynofilia.
Jako rzadkie powikłanie może wystąpić zahamowanie czynności szpiku kostnego, należy wówczas zaprzestać podawania leku.
Zaburzenia układu immunologicznego
Częstość występowania reakcji alergicznych takich jak wysypka, nadwrażliwość na światło, zapalenie naczyń, gorączka, śródmiąższowe zapalenie nerek lub wstrząs, jest bardzo niska, ale w przypadku ich wystąpienia podawanie furosemidu powinno zostać przerwane. Ciężkie reakcje anafilaktyczne lub anafilaktoidalne ( na przykład z wstrząsem) występują rzadko.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Brak łaknienia, odwodnienie znacznego stopnia, hiperglikemia.
Podobnie jak pozostałe diuretyki furosemid podczas długotrwałego stosowania, może zaburzać bilans elektrolitów i wody. Furosemid powoduje zwiększone wydalanie sodu i chlorków, a tym samym wody. Ponadto podczas terapii furosemidem wzrasta wydalanie pozostałych elektrolitów (w szczególności potasu, wapnia i magnezu). Objawy zaburzenia poziomu elektrolitów i zasadowica metaboliczna mogą rozwinąć się w postaci stopniowo narastającego deficytu elektrolitów, lub na przykład, gdy podawane są wyższe dawki furosemidu pacjentom z prawidłową funkcja nerek, ostrej i ciężkiej utraty elektrolitów. Objawami towarzyszącymi niedoborowi elektrolitów są zwiększone pragnienie, ból głowy, niedociśnienie, splątanie, skurcze mięśni, tężyczka, osłabienie mięśni, zaburzenia rytmu serca i zaburzenia żołądkowo-jelitowe.
Podczas leczenia furosemidem może nasilić się istniejąca wcześniej alkaloza metaboliczna (na przykład w niewyrównanej marskości wątroby).
Działanie moczopędne furosemidu może prowadzić lub przyczynić się do hipowolemii i odwodnienia, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Znaczna utrata płynów może doprowadzić do zagęszczenia krwi z możliwością wystąpienia zakrzepicy.
Zaburzenia psychiczne Uczucie niepokoju.
Zaburzenia układu nerwowego
Bóle głowy, zawroty głowy, parestezje.
Zaburzenia ucha i błędnika
Zaburzenia słuchu i szumy uszne, chociaż zwykle przemijające, mogą pojawić się rzadko, zwykle u pacjentów z niewydolnością nerek, hipoproteinemią ( na przykład w zespole nerczycowym) i/lub kiedy furosemid został podany dożylnie zbyt szybko.
Zaburzenia naczyniowe
Niedociśnienie ortostatyczne nasilone przez alkohol, barbiturany lub narkotyczne leki przeciwbólowe.
Zaburzenia żołądka i jelit
Kurczowe bóle brzucha, biegunka, zaparcia, podrażnienie żołądka, nudności, wymioty, sporadycznie w czasie długotrwałego stosowania - ostre zapalenie trzustki.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Żółtaczka ,cholestaza wewnątrzwątrobowa.
U pacjentów z uszkodzeniem komórek wątrobowych może wystąpić encefalopatia wątroby.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Złuszczające zapalenie skóry, plamica, rumień wielopostaciowy, pemfigoid pęcherzowy, pokrzywka, wysypka, świąd, zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno rozpływna naskórka.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Częstomocz. U wcześniaków obserwowano wapnicę nerek/kamicę nerkową. Zwiększenie produkcji moczu może powodować lub nasilać dolegliwości u pacjentów z utrudnionym odpływem moczu. Tak więc, ostre zatrzymanie moczu z możliwością pojawienia się wtórnych powikłań może wystąpić u pacjentów cierpiących na zaburzenia opróżniania pęcherza moczowego, przerost gruczołu krokowego lub zwężenie cewki moczowej.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Uczucie osłabienia, gorączka.
Jeśli furosemid jest podawany jest u wcześniaków w pierwszych tygodniach życia może zwiększać utrzymywanie się przetrwałego przewodu tętniczego.
Po podaniu domięśniowym może się pojawić ból w miejscu podania.
Badania diagnostyczne
Glikozuria, wzrost stężenia aminotransferaz wątrobowych, może zmniejszyć się stężenie wapnia w surowicy, w bardzo rzadkich przypadkach obserwowano tężyczkę.
Stężenie cholesterolu i trójglicerydów w surowicy może wzrosnąć podczas terapii furosemidem. Po długotrwałej terapii furosemidem ich poziom wróci do normy w ciągu sześciu miesięcy.
Podanie furosemidu może obniżyć tolerancję glukozy. U pacjentów z cukrzycą może to prowadzić do zaburzeń metabolicznych, a także mogą ujawnić się objawy cukrzycy utajonej.
Tak jak w przypadku innych diuretyków podawanie furosemidu może prowadzić do przejściowego wzrostu stężenia kreatyniny oraz mocznika we krwi. Poziom kwasu moczowego w surowicy może wzrosnąć i może wystąpić atak dny moczanowej.
W przypadku zaobserwowania następujących objawów: gorączka, wysypki na skórze, osłabienie, zawroty głowy, senność, niewyraźne widzenie, należy odstawić lek Furosemidum Polpharma i natychmiast skontaktować się z lekarzem.