Furosemide Kabi roztwór do wstrzykiwań 20 mg/2 ml pokaż opinie (0)

Kiedy nie stosować leku Furosemide Kabi
- Jeśli u pacjenta stwierdzono alergię (nadwrażliwość) na furosemid lub którykolwiek z pozostałych składników leku
- Jeśli u pacjenta występuje alergia na antybiotyki sulfonamidowe.
- W przypadku znacznego odwodnienia (utrata znacznej ilości płynów np. z powodu biegunki lub wymiotów).
- W przypadku niewydolności nerek i nie wydalania moczu, pomimo podania furosemidu.
- W przypadku niewydolności nerek powstałej w wyniku zatrucia substancjami nefrotoksycznymi lub hepatotoksycznymi.
- Jeśli u pacjenta stwierdzono znaczne zmniejszenie stężenia potasu lub sodu we krwi.
- Jeśli pacjent znajduje się w stanie śpiączki na skutek niewydolności wątroby. - Podczas karmienia piersią.

Rzadko (dotyczy mniej niż 1 na 1000 pacjentów)
- Nudności lub wymioty, biegunka, zaparcia, utrata apetytu, dolegliwości dotyczące jamy ustnej i żołądka.
- Zaburzenia słuchu (częstsze u pacjentów z niewydolnością nerek) i szum uszny (dzwonienie w uszach).
- Anafilaksja, ciężka reakcja alergiczna, mogąca być przyczyną wysypki, obrzęku, trudności w oddychaniu i utraty przytomności. Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
- Uszkodzenie nerek (śródmiąższowe zapalenie nerek).
- Bardzo mała ilość białych krwinek we krwi (może powodować zagrażające życiu zakażenia). Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
- Zaburzenia mięśniowe, w tym kurcze mięśni nóg lub osłabienie mięśni.
- Ból lub dyskomfort w miejscu wstrzyknięcia (szczególnie po wstrzyknięciu domięśniowym).
- Możliwość wystąpienia lub zaostrzenia stanu zapalnego zwanego toczniem rumieniowatym.
- Nieprawidłowe wyniki badań krwi (substancje podobne do tłuszczów we krwi).
- Zdrętwienie, mrowienie, zawroty.
- Wysoka temperatura ciała.
- Niewyraźne widzenie, splątanie, senność.
- Suchość w ustach.

Bardzo rzadko (dotyczy mniej niż 1 na 10 000 pacjentów)
- Ciężkie zaburzenia dotyczące mięśni, w tym: drgania, skurcze, kurcz mięśni (nazywane również tężcem).
- Zmiany dotyczące komórek krwi mogące doprowadzić do niedokrwistości, zmniejszenia odporności na zakażenia.
- Zapalenie trzustki (silny ból brzucha).

Mogą wystąpić również następujące działania niepożądane:
- Obniżone ciśnienie tętnicze powodujące omdlenia lub zawroty głowy. Może również być przyczyną uczucia ucisku w głowie, bólu stawów, powstawania zakrzepów we krwi lub zapaści krążeniowej (wstrząsu).
- Małe stężenie potasu we krwi, mogące być przyczyną osłabienia mięśni, mrowienia i drętwienia, niewielkich trudności z poruszaniem części ciała, wymiotów, wzdęć i zaparć, zwiększonego wytwarzania moczu, nasilonego pragnienia, zwolnionej lub nieregularnej czynności serca. Zaburzenia te występują częściej w przypadku pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub serca, w przypadku stosowania diety ubogiej w potas lub przyjmowania innych leków. Znaczna utrata potasu może doprowadzić do przejściowego zahamowania motoryki jelit lub do ograniczenia świadomości, aż do jej utraty w skrajnych przypadkach. Zalecane jest przeprowadzanie regularnych badań krwi oraz uzupełnienie braków potasu w diecie.
- Małe stężenie sodu, wapnia i magnezu we krwi, spowodowane ich zwiększonym wydalaniem z moczem. Małe stężenie sodu jest przyczyną zaburzeń koncentracji, kurczów łydek, utraty apetytu, osłabienia, senności, wymiotów i splątania. Małe stężenie wapnia może być przyczyną bolesnych kurczów mięśni. Bolesne kurcze mięśni oraz zaburzenia rytmu serca mogą być również spowodowane małym stężeniem magnezu we krwi.
- Może wystąpić lub nasilić się dna moczanowa.
- Mogą się nasilić problemy z oddawaniem moczu.
- Może wystąpić lub nasilić się cukrzyca.
- Zaburzenia czynności wątroby lub zmiany dotyczące krwi mogą być przyczyną wystąpienia żółtaczki (zażółcenie skóry, ciemne zabarwienie moczu, zmęczenie).
- Zmniejszona objętość wewnątrznaczyniowa, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku. Znaczna utrata płynów może powodować zagęszczenie krwi prowadzące do powstawania zakrzepów.
- U wcześniaków może dojść do wytworzenia kamieni nerkowych lub wapnienia nerek.
- U wcześniaków, kanał pomiędzy tętnicą płucną a aortą, który jest otwarty u nienarodzonych dzieci może pozostać otwarty po narodzeniu.