Cytosar proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań 100 mg pokaż opinie (0)

Działania niepożądane mogą wystąpić u ponad 10% leczonych pacjentów.

Poniżej opisano możliwe działania niepożądane. Podano również informacje na temat częstości ich występowania w przypadkach kiedy dane te są dostępne:
bardzo często ( występujące u więcej niż 1 na 10 pacjentów)
często (występujące u więcej niż 1 na 100 i mniej niż 1 na 10 pacjentów)
niezbyt często (występujące u więcej niż 1 na 1000 i mniej niż 1 na 100 pacjentów)
rzadko (występujące u więcej niż 1 na 10 000 i mniej niż 1 na 1000 pacjentów)
bardzo rzadko (występujące u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów)
częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

Bardzo często występujące działania niepożądane:
Kardiomiopatia (choroba mięśnia sercowego);
Zahamowanie czynności szpiku kostnego: leukopenia (zmniejszona liczba krwinek białych), neutropenia (zmniejszona liczba granulocytów), niedokrwistość, małopłytkowość (zmniejszenie liczby płytek krwi), megaloblastoza (obecność we krwi obwodowej dużych krwinek czerwonych o dużej objętości cytoplazmy w komórce), zmniejszenie liczby retikulocytów (niedojrzała postać krwinek czerwonych);
Zaburzenia czynności móżdżku i mózgu, w tym zmiany osobowości, senność i śpiączka, drgawki; Zapalenie spojówek (może wystąpić z wysypką), krwotoczne zapalenie spojówek, działanie toksyczne na rogówkę (zaburzenia rogówki); Ostre zaburzenia oddychania.

Często występujące działania niepożądane:
Nudności, wymioty, biegunka, zapalenie lub owrzodzenie błony śluzowej jamy ustnej i odbytu, ból brzucha (częstość zależna od dawki);
Wysypka skórna (ciężka tylko po dużych dawkach), łysienie, erytrodermia (uogólniony, ciężki stan zapalny skóry), pokrzywka, świąd;
Jadłowstręt; Gorączka;
Zaburzenia czynności wątroby, uszkodzenie wątroby ze zwiększeniem bilirubinemii (zwiększone stężenie bilirubiny).

Niezbyt często występujące działania niepożądane:
Zapalenie osierdzia;
Zawroty głowy, zapalenie nerwów, toksyczne uszkodzenie nerwów, ból; Ból gardła;
Zapalenie przełyku, owrzodzenie przełyku, zapalenie trzustki, krwawienie z przewodu pokarmowego; Owrzodzenie skóry;
Zakażenia (wirusowe, bakteryjne, grzybicze, pasożytnicze, saprofityczne), w tym śmiertelne, posocznica;
Reakcje anafilaktyczne, obrzęk alergiczny.

Rzadko występujące działania niepożądane:
Ból głowy;
Zatrzymanie moczu, zaburzenie czynności nerek;
Ciężkie wysypki skórne ze złuszczaniem się naskórka, piegi, krwawienia z błon śluzowych; Ból stawów;
Zapalenie tkanki podskórnej;
Ból w klatce piersiowej, podrażnienie lub zakrzepowe zapalenie żył w miejscu podania leku; Żółtaczka.

Bardzo rzadko występujące działania niepożądane:
Neuropatia ruchowa i czuciowa, po stosowaniu leku CYTOSAR jednocześnie z daunorubicyną i asparaginazą (choroba nerwów obwodowych);
Duszność, śródmiąższowe zapalenie płuc, obrzęk płuc;
Owrzodzenie przewodu pokarmowego (w tym odma śródścienna jelit prowadząca do zapalenia otrzewnej), martwica jelit, martwicze zapalenie okrężnicy; Wybroczyny, złuszczanie skóry;
Zapalenie płuc;
Zespół cytarabinowy (charakteryzuje się gorączką, bólami mięśni, bólami kości, czasem bólem w klatce piersiowej, osutką plamisto-grudkową, zapaleniem spojówek i złym samopoczuciem; występuje najczęściej po 6 do 12 godzinach od podania leku); Ropień wątroby.

Częstość nieznana działań niepożądanych:
Niedrożność porażenna jelit, zapalenie jamy ustnej;
Bolesne zaczerwienienie i tworzenie się pęcherzy na rękach i podeszwach stóp (zespół erytrodyzestezji dłoniowo-podeszwowej);
Hiperurykemia (zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi).

Zgłoszono wystąpienie wstrząsu anafilaktycznego z zatrzymaniem czynności serca i czynności oddechowej wymagający resuscytacji (przywrócenia funkcji życiowych organizmu) bezpośrednio po dożylnym podaniu leku CYTOSAR.

Najczęstszymi reakcjami na dokanałowe podanie leku są nudności, wymioty i gorączka. Te działania niepożądane mają charakter łagodny i samoograniczający się. Obserwowano również przypadki porażenia poprzecznego. U pięciorga dzieci wystąpiła leukoencefalopatia martwicza z towarzyszącymi drgawkami lub bez. Pacjenci, w części przypadków, byli jednocześnie leczeni metotreksatem i hydrokortyzonem, podawanymi dokanałowo oraz napromienianiem ośrodkowego układu nerwowego, równocześnie z podawaniem dokanałowo cytarabiny. Obserwowano pojedyncze przypadki toksycznego wpływu leku na układ nerwowy. U dwóch pacjentów w stanie remisji, których leczenie polegało na zastosowaniu skojarzenia chemioterapii ogólnej, profilaktycznego napromieniania ośrodkowego układu nerwowego i dokanałowego podawania cytarabiny, wystąpiła utrata wzroku.

Obserwowano rzadkie przypadki ciężkich wysypek skórnych ze złuszczaniem naskórka.