Stimuloton tabletki powlekane 50 mg pokaż opinie (0)

Kiedy nie stosować leku Stimuloton:
- Jeśli pacjent ma uczulenie na substancję czynną lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
- Jeśli pacjent jednocześnie stosuje inhibitory monoaminooksydazy (MAO) (np. moklobemid, selegilina). Należy zachować odstęp co najmniej 14 dni pomiędzy zakończeniem leczenia nieodwracalnym inhibitorem MAO (np. seligiliną) a rozpoczęciem stosowania leku Stimuloton, jak również należy zachować odstęp co najmniej 14 dni pomiędzy zakończeniem leczenia lekiem Stimuloton a rozpoczęciem leczenia nieodwracalnym inhibitorem MAO. Stimuloton może być stosowany po upływie 1 dnia od zakończenia leczenia moklobemidem, natomiast należy
zachować odstęp co najmniej 14 dni pomiędzy zakończeniem leczenia lekiem Stimuloton, a rozpoczęciem leczenia moklobemidem (odwracalnym inhibitorem MAO)
- Jeśli pacjent ma padaczkę lub jeśli u pacjenta często występują napady drgawkowe pomimo leczenia
- U dzieci w wieku poniżej 6 lat (z powodu braku badań skuteczności i bezpieczeństwa leku w tej grupie wiekowej).

Ważne działania niepożądane
- Obrzęki dłoni, stóp, warg, jamy ustnej lub gardła, powodujący trudności w przełykaniu lub oddychaniu, omdlenie.
Wystąpienie któregokolwiek z powyższych objawów świadczy o reakcji uczuleniowej (alergicznej) na Stimuloton. Należy natychmiast przerwać stosowanie leku Stimuloton i wezwać lekarza, pogotowie ratunkowe lub zgłosić się do najbliższego szpitala.
- Pokrzywka
Pokrzywka jest często objawem uczulenia. Należy natychmiast przerwać stosowanie leku i poradzić się lekarza co do dalszego leczenia. W celu uniknięcia poważnych konsekwencji należy natychmiast wezwać lekarza, jeśli wysypka jest intensywna i występuje na całym ciele. Są to (bardzo) poważne, lecz wyjątkowo rzadkie działania niepożądane.
- Nasilony niepokój, napięcie nerwowe lub lęk
Należy natychmiast wezwać lekarza lub zgłosić się do najbliższego szpitala w razie wystąpienia poniższych objawów:
Inne możliwe działania niepożądane
Bardzo często (występujące u więcej niż u 1 na 10 pacjentów)
Bezsenność, senność, jadłowstręt, drżenia, zawroty głowy, nudności, biegunka lub luźne stolce, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaburzenia seksualne (głównie opóźniona ejakulacja u mężczyzn).
Często (występujące u więcej niż u 1 na 100 pacjentów, lecz u mniej niż u 1 na 10 pacjentów)
Dyspepsja, nasilone pocenie, ziewanie, pobudzenie, lęk, bóle głowy, zaburzenia ruchowe (w tym objawy pozapiramidowe, takie jak hiperkinezja, zwiększenie napięcia mięśniowego, zgrzytanie zębami lub trudności w chodzeniu), parestezje (uczucie mrowienia), niedoczulica, euforia, objawy depresyjne, halucynacje, mania, hipomania, zaburzone widzenie, szum uszny, ból w klatce piersiowej, kołatanie serca, zaparcie, bóle brzucha, wymioty, wysypka skórna, zaburzenia miesiączkowania, astenia (osłabienie mięśni), zmęczenie, uderzenia gorąca.
Niezbyt często (występujące u więcej niż u 1 na 1 000 pacjentów, lecz u mniej niż u 1 na 100 pacjentów)
Plamica (krwawe wybroczyny na skórze), zaburzenia czynności płytek krwi, skaza krwotoczna (np. krwawienie z nosa, krwotok z przewodu pokarmowego lub krwiomocz), migrena, rozszerzenie źrenic, nadciśnienie tętnicze krwi, omdlenie, tachykardia (szybka czynność serca), obrzęk obwodowy, obrzęk okołooczodołowy, zwiększenie łaknienia, zapalenie trzustki, ciężkie zaburzenia wątroby (w tym zapalenie wątroby, żółtaczka i niewydolność wątroby), bezobjawowe zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych w surowicy (AlAT i AspAT), świąd, wyłysienie, rumień wielopostaciowy, bóle stawów, nietrzymanie moczu, niedyspozycja, zwiększenie masy ciała, zmniejszenie masy ciała, gorączka, nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych.
Rzadko (występujące u więcej niż u 1 na 10 000 pacjentów, lecz u mniej niż u 1 na 1 000 pacjentów) Leukopenia (zmniejszenie liczby białych krwinek), małopłytkowość (zmniejszenie liczby płytek krwi), ginekomastia, hiperprolaktynemia (zwiększenie stężenia prolaktyny w osoczu), mlekotok, niedoczynność tarczycy, zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego, hiponatremia (zmniejszone stężenie sodu w osoczu), głównie u pacjentów w podeszłym wieku i u pacjentów leczonych lekami moczopędnymi lub innymi produktami leczniczymi. Zwiększenie stężenia cholesterolu w surowicy, utrata libido (u kobiet i mężczyzn), koszmary nocne, agresywne reakcje, psychozy, myśli lub zachowania samobójcze, niepokój psychoruchowy, mimowolne skurcze mięśni, śpiączka, drgawki, objawy zespołu serotoninowego (pobudzenie, splątanie, obfite pocenie się, biegunka, gorączka, nadciśnienie tętnicze, sztywność mięśni i tachykardia), skurcz oskrzeli nadwrażliwość na światło, pokrzywka, obrzęk Quinckego, ciężkie złuszczanie się skóry np. zespół Stevens- Johnsona i martwica toksyczno- rozpływna naskórka, obrzęk twarzy, zatrzymanie moczu, priapizm, reakcje rzekomoanafilaktyczne, reakcje alergiczne.
Obserwowano zwiększone ryzyko złamań kości u pacjentów przyjmujących tego rodzaju leki. Depresja często wiąże się z myślami i próbami samobójczymi, które mogą występować do momentu uzyskania poprawy w leczeniu choroby. Należy natychmiast zawiadomić lekarza w razie wystąpienia myśli samobójczych.