Paxtin 20 tabletki powlekane 20 mg pokaż opinie (0)

Kiedy nie stosować leku Paxtin:
- Jeśli pacjent ma uczulenie na paroksetynę lub na którykolwiek z pozostałych składników leku.
- Jeśli pacjent przyjmuje leki zwane inhibitorami monoaminooksydazy, tzw. IMAO (np. stosowane w leczeniu depresji) lub przyjmował je w ciągu ostatnich 2 tygodni. Wyjątek stanowią moklobemid i chlorek metylotioninowy, po przyjęciu których stosowanie leku
Paxtin można rozpocząć po 24 godzinach, a także linezolid (antybiotyk), ale pod warunkiem, że dostępne są urządzenia pozwalające na ścisłe kontrolowanie stanu pacjenta. Powinien upłynąć co najmniej tydzień między przerwaniem stosowania leku Paxtin
a rozpoczęciem leczenia dowolnym inhibitorem monoaminooksydazy.
- Jeśli pacjent przyjmuje tiorydazynę (lek przeciwpsychotyczny).
- Jeśli pacjent przyjmuje pimozyd (lek przeciwpsychotyczny).

Jeśli wystąpią wymienione objawy, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem:
- obrzęk twarzy, języka i (lub) gardła, i (lub) trudności w połykaniu lub pokrzywka z utrudnionym oddychaniem (obrzęk naczynioruchowy)
- wysoka gorączka, kurcze mięśni, splątanie i niepokój, gdyż te objawy mogą wskazywać na tzw. zespół serotoninowy.

Jeśli podczas stosowania leku Paxtin wystąpią u pacjenta myśli samobójcze, zwłaszcza w ciągu pierwszych 2 do 4 tygodni leczenia, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Inne działania niepożądane
Jeśli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanych lub wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.

Częstość działań niepożądanych określono następująco:
bardzo często (występują częściej niż u 1 na 10 pacjentów)
często (występują u 1 do 10 na 100 pacjentów),
niezbyt często (występują u 1 do 10 na 1000 pacjentów)
rzadko (występują u 1 do 10 na 10 000 pacjentów)
bardzo rzadko (występują rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów)
częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Niezbyt często: nieprawidłowe krwawienia, głównie w obrębie skóry i błon śluzowych (najczęściej wybroczyny)
Bardzo rzadko: niedobór płytek krwi

Zaburzenia układu immunologicznego
Bardzo rzadko: reakcje alergiczne, w tym pokrzywka i obrzęk twarzy, warg, języka lub gardła z trudnościami w oddychaniu lub połykaniu (obrzęk naczynioruchowy)

Zaburzenia endokrynologiczne
Bardzo rzadko: zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH)

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Często: zwiększone stężenie cholesterolu we krwi, zmniejszony apetyt
Rzadko: zmniejszone stężenie sodu we krwi (hiponatremia) Hiponatremię opisywano głównie u pacjentów w podeszłym wieku i czasami jest spowodowana zespołem nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego.

Zaburzenia psychiczne
Często: senność, bezsenność, pobudzenie, nietypowe sny (w tym koszmary senne)
Niezbyt często: splątanie, omamy Rzadko: przesadne zachowanie lub myśli (reakcje maniakalne), niepokój, uczucie obcości własnego ja (depersonalizacja), napady paniki
Częstość nieznana: myśli i zachowania samobójcze podczas leczenia paroksetyną lub w krótkim czasie po odstawieniu leku.
Objawy te mogą być również spowodowane chorobą podstawową.

Zaburzenia układu nerwowego
Bardzo często: zaburzenia koncentracji
Często: zawroty głowy, drżenie, ból głowy
Niezbyt często: spowolnione i (lub) mimowolne ruchy (zaburzenia pozapiramidowe)
Rzadko: akatyzja (niemożność spokojnego siedzenia), drgawki, nieodparta potrzeba poruszania nogami (tzw. zespół niespokojnych nóg)
Bardzo rzadko: zespół serotoninowy (objawy mogą obejmować niepokój psychoruchowy, splątanie, pocenie się, omamy, przesadne odruchy, kurcze mięśni, dreszcze, przyspieszoną czynność serca i drżenie ciała)

Zaburzenia oka
Często: niewyraźne widzenie
Niezbyt często: rozszerzenie źrenic
Bardzo rzadko: zwiększone ciśnienie w gałce ocznej, powodujące ból oczu i niewyraźne widzenie (ostra jaskra)

Zaburzenia ucha i błędnika
Częstość nieznana: brzęczenie, syk, gwizd, dzwonienie lub inny uporczywy hałas w uszach (szumy uszne)

Zaburzenie serca
Niezbyt często: przyspieszona czynność serca
Rzadko: powolna czynność serca

Zaburzenia naczyniowe
Niezbyt często: czasowe zwiększenie lub zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi, które może spowodować zawroty głowy lub omdlenie podczas nagłego wstawania

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Często: ziewanie

Zaburzenia żołądka i jelit
Bardzo często: nudności
Często: zaparcie, biegunka, wymioty, suchość w ustach
Bardzo rzadko: krwawienie z żołądka lub jelit

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Rzadko: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych
Bardzo rzadko: zaburzenia wątroby (takie jak zapalenie wątroby, czasami z żółtaczką i (lub) niewydolnością wątroby)

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Często: pocenie się
Niezbyt często: wysypki skórne, świąd
Bardzo rzadko: ciężkie niepożądane reakcje skórne (w tym rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka), nadwrażliwość na światło słoneczne

Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Niezbyt często: zaburzenia wydalania moczu, takie jak niemożność oddania moczu lub niekontrolowane, mimowolne oddawanie moczu

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Bardzo często: zaburzenia funkcji seksualnych
Rzadko: za duże stężenie protaktyny (hormonu laktogennego) we krwi (hiperprolaktynemia) lub wydzielina z gruczołu sutkowego
Bardzo rzadko: bolesny, długotrwały wzwód prącia

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Rzadko: bóle stawów, bóle mięśni
Zwiększone ryzyko złamań kości obserwowano u pacjentów przyjmujących tego rodzaju leki.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Często: osłabienie ogólne, zwiększenie masy ciała
Bardzo rzadko: obrzęk tkanek spowodowany zatrzymaniem płynów

Objawy odstawienia obserwowane po zaprzestaniu stosowania leku Paxtin

Po przerwaniu stosowania leku Paxtin często występują objawy odstawienia. Najczęściej opisywanymi reakcjami są: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym uczucie mrowienia i hałas w uszach), zaburzenia snu (w tym bezsenność i intensywne marzenia senne), pobudzenie lub lęk, nudności i (lub) wymioty, drżenie ciała, splątanie, pocenie się, chwiejność emocjonalna, zaburzenia widzenia, uczucie trzepotania lub łomotania serca (kołatanie serca), biegunka, drażliwość i bóle głowy.
Objawy te są na ogół lekkie do umiarkowanych i ustępują samoistnie, jednak u niektórych pacjentów mogą być ciężkie i (lub) długotrwałe.

Dalsze działania niepożądane obserwowane w badaniach klinicznych u dzieci i młodzieży

W badaniach paroksetyny przeprowadzonych u pacjentów w wieku poniżej 18 lat działaniami niepożądanymi występującymi często (rzadziej niż u 1 a 10 pacjentów) były: nasilenie myśli i prób samobójczych, samouszkodzenie, wrogość, zachowania agresywne lub nieprzyjazne, brak apetytu, drżenie, nadmierne pocenie się, nadmierna aktywność (zbyt wiele energii), pobudzenie, chwiejność emocjonalna (w tym płaczliwość i wahania nastroju) oraz nietypowe powstawanie siniaków lub krwawienie (np. z nosa). Badania te wykazały również, że takie same objawy występowały, chociaż rzadziej, u dzieci i młodzieży otrzymujących placebo (tabletki z cukrem) zamiast paroksetyny. W przebiegu powyższych badań u niektórych pacjentów po odstawieniu paroksetyny wystąpiły objawy odstawienia. Były one w większości podobne do obserwowanych u dorosłych po przerwaniu leczenia paroksetyną. Ponadto u pacjentów w wieku poniżej 18 lat często (rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów) występowały: ból żołądka, nerwowość i chwiejność emocjonalna (w tym płacz, zmienność nastroju, próby samouszkodzenia, myśli i próby samobójcze).