Deprexetin kapsułki 20 mg pokaż opinie (0)

Kiedy nie stosować leku Deprexetin:
- jeśli pacjent ma uczulenie na chlorowodorek fluoksetyny lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
- jeśli występuje pobudzenie maniakalne w trakcie stosowania leku;
- jeśli pacjent zażywa leki z grupy inhibitorów monoaminooksydazy (MAO), do których należą
m. in. selegilina i fenelzyna, co zagraża wystąpieniem poważnych objawów przypominających zespół serotoninowy.
Należy zachować co najmniej czternastodniową przerwę między podaniem pierwszej dawki leku Deprexetin, a ostatnią dawką leku należącego do nieodwracalnych inhibitorów MAO.
Przerwa między podaniem ostatniej dawki leku Deprexetin a pierwszą dawką leku należącego do inhibitorów MAO powinna wynosić co najmniej 5 tygodni, a nawet dłużej, jeśli lek Deprexetin stosowany był długotrwale lub w dużych dawkach.
Stosowanie leku Deprexetin można rozpocząć na drugi dzień po odstawieniu odwracalnego inhibitora MAO (np. moklobemidu).

Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem stosowania leku Deprexetin należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Zachować szczególną ostrożność, stosując Deprexetin:
- jeśli wystąpią objawy nadwrażliwości (wysypka, pokrzywka, dolegliwości ze strony nerek, wątroby, płuc), gdyż może zajść konieczność odstawienia leku;
- gdy w przeszłości występowały drgawki, ponieważ Deprexetin może zwiększać ryzyko wystąpienia kolejnego napadu drgawek; jeśli stosowanie leku spowoduje zwiększenie częstości napadów drgawek lub też wywoła pierwszy taki napad, konieczne może być odstawienie leku;
- jeśli występuje padaczka;
- jeśli występują stany pobudzenia maniakalnego lub hipomaniakalnego;
- w razie poważnych zaburzeń czynności wątroby, ponieważ konieczne może być stosowanie mniejszych dawek leku (np. podawanie go co drugi dzień);
- jeśli występuje cukrzyca; lek może powodować zmniejszenie stężenia glukozy we krwi, a jego odstawienie zwiększenie tego stężenia, w związku z czym konieczna może być zmiana dawkowania insuliny i (lub) doustnych leków przeciwcukrzycowych (np. metforminy);
- jeśli występują ostre choroby serca;
- jeśli w trakcie leczenia wystąpi tzw. zespół serotoninowy (wysoka temperatura ciała, sztywność mięśni, drgawki, bladość, poty, zaburzenia rytmu serca, zwiększenie lub zmniejszenie ciśnienia tętniczego, zmiany stanu psychicznego - w tym splątanie, drażliwość i bardzo intensywne pobudzenie, stan majaczeniowy i śpiączka); konieczne jest wówczas odstawienie leku i bezzwłoczne skontaktowanie się z lekarzem. Ryzyko tych objawów jest szczególnie duże, jeśli Deprexetin stosowany jest jednocześnie z ziołowymi lekami zawierającymi dziurawiec zwyczajny, lekami neuroleptycznymi (np. chlorpromazyna, perazyna) lub lekami serotoninergicznymi (np. L- tryptofanem);
- jeśli wystąpią krwawienia w obrębie skóry (wybroczyny, plamica), błon śluzowych, a także z dróg rodnych lub przewodu pokarmowego, ponieważ mogą one mieć związek ze stosowaniem leku Deprexetin;
- jeśli jednocześnie stosowana jest terapia elektrowstrząsami (Deprexetin może wywołać przedłużające się drgawki).
Od rozpoczęcia leczenia lekiem Deprexetin do uzyskania wyraźnej poprawy upływa niekiedy dwa lub więcej tygodni i należy pamiętać, by szczególnie w tym okresie regularnie zgłaszać się do lekarza i wykonywać jego zalecenia, gdyż ryzyko podjęcia próby samobójczej (zawsze obecne w depresji) może być w tym okresie zwiększone.
Należy poinformować lekarza o przyjmowaniu innych leków, w tym także leków dostępnych bez recepty oraz o nadużywaniu alkoholu. Lek może powodować zmniejszenie masy ciała.

Częstość ich występowania jest nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Działania niepożądane mogą manifestować się następującymi objawami:
- dreszcze, pocenie się, uczucie znużenia (np. senność, ospałość);
- hiponatremia (stężenie sodu w osoczu wynoszące poniżej 110 mmol/l, występująca głównie u pacjentów w wieku podeszłym oraz osób ze zmniejszoną ilością płynów ustrojowych, np. w wyniku przyjmowania leków moczopędnych);
- świąd, wysypka, pokrzywka, reakcje anafilaktoidalne (podobne do reakcji alergicznych, powstające jednak w odmienny sposób), zapalenie naczyń, reakcja przypominająca chorobę posurowiczą (rodzaj pokrzywki skórnej), obrzęk naczynioruchowy (ograniczone i bezbolesne obrzęki na skórze i błonach śluzowych, najczęściej na twarzy i w okolicy stawów);
- nadwrażliwość na światło słoneczne, a w bardzo rzadkich przypadkach martwica toksyczna rozpływna naskórka (zespół Lyella), łysienie, wybroczyny, rzadko inne rodzaje wynaczynienia w obrębie skóry i błon śluzowych;
- nudności, wymioty, biegunka, niestrawność, dysfagia (utrudnione przełykanie), zaburzenia smaku, uczucie suchości w jamie ustnej, rzadko - krwawienia z przewodu pokarmowego;
- zapalenie wątroby (bardzo rzadko);
- ból głowy, zaburzenia snu (niezwykłe sny, bezsenność), zawroty głowy, przejściowe zaburzenia ruchowe (drgania i drżenia w obrębie kończyn, zaburzenia koordynacji ruchów, drgawki kloniczne mięśni), drgawki, niepokój psychoruchowy, stan splątania, pobudzenie, napady paniki oraz, bardzo rzadko, zespół serotoninowy (m.in. ból głowy, gorączka, nadmierne pocenie się, zwiększenie ciśnienia tętniczego, szybkie bicie serca, niepokój);
- jadłowstręt, euforia, omamy, reakcje maniakalne, lęk i objawy z nim związane (np. nerwowość), upośledzenie koncentracji i procesów myślowych (np. depersonalizacja);
- ziewanie, zapalenie gardła, duszność, rzadko - zmiany płucne (poprzedzone dusznością); - zatrzymanie moczu, częste parcie na mocz;
- zaburzenia seksualne (opóźnienie lub brak wytrysku, brak orgazmu), priapizm (długotrwały, bolesny wzwód prącia niezwiązany z pobudzeniem płciowym), mlekotok, rzadko - krwotoki z dróg rodnych;
- zaburzenia widzenia (np. niewyraźne widzenie, rozszerzenie źrenic);
- ból stawów, ból mięśni;
- rozszerzenie naczyń, niedociśnienie ortostatyczne (zawroty głowy lub omdlenia po zmianie pozycji z leżącej lub siedzącej na stojącą);
- nieprawidłowe wyniki czynności wątroby (rzadko).

U pacjentów przyjmujących leki tego typu co Deprexetin obserwowano zwiększone ryzyko złamań kości.
Myśli samobójcze, pogłębienie depresji lub zaburzeń lękowych
Osoby, u których występuje depresja lub zaburzenia lękowe, mogą czasami mieć myśli o samookaleczeniu lub o popełnieniu samobójstwa. Takie objawy czy zachowanie może nasilać się na początku stosowania leków przeciwdepresyjnych, ponieważ leki te zaczynają działać zazwyczaj po upływie 2 tygodni, czasem później.
Wystąpienie myśli samobójczych, myśli o samookaleczeniu lub popełnieniu samobójstwa jest bardziej prawdopodobne jeżeli:
- u pacjenta w przeszłości występowały myśli samobójcze lub chęć samookaleczenia; - pacjent jest młodym dorosłym; dane z badań klinicznych wskazują na zwiększone ryzyko wystąpienia zachowań samobójczych u osób w wieku poniżej 25 lat z zaburzeniami psychicznymi, którzy byli leczeni lekami przeciwdepresyjnymi.
Jeśli u pacjenta występują myśli samobójcze lub myśli o samookaleczeniu, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do szpitala.
Pomocne może okazać się poinformowanie krewnych lub przyjaciół o depresji lub zaburzeniach lękowych oraz poproszenie ich o przeczytanie tej ulotki. Pacjent może zwrócić się z prośbą o pomoc do krewnych lub przyjaciół i prosić o informowanie go, jeśli zauważą, że depresja lub lęk nasiliły się lub wystąpiły niepokojące zmiany w zachowaniu.
Intensywność i częstotliwość objawów niepożądanych może maleć w trakcie leczenia wraz z upływem czasu. Objawy te zwykle nie prowadzą do odstawienia fluoksetyny.
Jeśli wystąpią objawy niepożądane lub jakiekolwiek inne niepokojące objawy, należy skontaktować się z lekarzem.