OsvaRen tabletki powlekane 435 mg + 235 mg pokaż opinie (0)

Kiedy nie należy stosować leku
- jeśli u pacjenta stwierdzono nadwrażliwość (uczulenie) na octan wapnia, węglan magnezu lub którykolwiek z pozostałych składników.
- jeśli u pacjenta występuje za małe stężenie fosforanu we krwi.
- jeśli u pacjenta występuje zwiększone stężenie wapnia we krwi.
Może ono być skutkiem przedawkowania witaminy D, guzów płuca, piersi, nerek lub choroby nowotworowej krwi, przerzutów nowotworowych do kości, niektórych chorób płuc (sarkoidoza) lub utraty masy kostnej w wyniku braku aktywności fizycznej.
- jeśli u pacjenta występuje zwiększone stężenie magnezu we krwi i (lub) związane z tym objawy.
- jeśli u pacjenta występują zaburzenia rytmu serca zwane blokiem przedsionkowokomorowym 3. stopnia.
- z męczliwością mięśni, w tym mięśni gałek ocznych i osłabienie mięśni biorących udział w połykaniu, żuciu i oddychaniu (miastenia).

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując lek:
Przed rozpoczęciem przyjmowania leku lekarz powinien poinformować pacjenta o zmianie diety, gdyż ma ona wpływ na zawartość fosforanu w organizmie, a jej rodzaj zależy od metody dializoterapii stosowanej u pacjenta.

W następujących stanach może być przyjmowany tylko przy ścisłej kontroli stężenia fosforanu, magnezu i wapnia we krwi:
- bardzo duże, oporne na leczenie stężenie fosforanu we krwi,
- duże, oporne na leczenie stężenie potasu we krwi,
- wolna akcja serca lub zaburzenia przewodnictwa serca, którym towarzyszy wolna akcja serca (blok przedsionkowo-komorowy 2. stopnia).

Jeśli stężenia wapnia i magnezu we krwi są zbyt duże, lekarz zmniejszy dawkę leku w zależności od wartości tych stężeń we krwi lub przerwie leczenie. Konieczne może być dostosowanie stężenia wapnia i magnezu w płynie dializacyjnym.

Jeśli pacjent przyjmuje duże dawki leku przez długi okres, może się zwiększyć stężenie magnezu we krwi. Możliwymi objawami dużego stężenia magnezu są dolegliwości żołądkowe, takie jak nudności, utrata apetytu i zaparcia. Jeśli stężenia magnezu są bardzo duże, u pacjenta może wystąpić osłabienie mięśni, niskie ciśnienie krwi, a nawet omdlenie
i śpiączka.

U pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek mogą wystąpić duże stężenia wapnia we krwi. Możliwymi objawami dużego stężenia wapnia jest osłabienie mięśni i dolegliwości
żołądkowe, takie jak ból brzucha, zaparcia, nudności i wymioty. Jeśli wystąpi którykolwiek z tych objawów, należy poinformować lekarza.

Pacjent powinien znać możliwe objawy zwiększonego stężenia wapnia we krwi

Jeśli pacjent przyjmuje lek przez długi okres może to powodować powstawanie złogów wapnia w tkankach i stwardnienie tkanek.

Jeśli u pacjenta wystąpią zaparcia.

Jeśli pacjent zamierza przyjmować leki zobojętniające sok żołądkowy (stosowane w łagodzeniu zgagi) zawierające wapń lub magnez. Należy poinformować lekarza przed rozpoczęciem stosowania leków zobojętniających sok żołądkowy, gdyż leki te mogą dodatkowo zwiększać przyjmowaną już razem z lekiem ilość wapnia i magnezu.

Jeśli u pacjenta występuje biegunka. Należy skontaktować się z lekarzem i przyjąć mniejszą dawkę leku.

Bardzo często u więcej niż 1 na 10 leczonych pacjentów

Często u mniej niż 1 na 10, ale u więcej niż 1 na 100 leczonych pacjentów
Niezbyt często u mniej niż 1 na 100, ale u więcej niż 1 na 1000 leczonych pacjentów
Rzadko u mniej niż 1 na 1000, ale u więcej niż 1 na 10 000 leczonych pacjentów Bardzo rzadko u mniej niż 1 na 10 000 leczonych pacjentów, częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

Często:
zaburzenia żołądka i jelit, jak:
- luźne stolce,
- nudności,
- utrata apetytu,
- uczucie pełności,
- odbijania,
- zaparcie,
- biegunka.

zwiększenie stężenia wapnia we krwi, które może przebiegać bez objawów lub z objawami, takimi jak:
- zaparciem,
- utratą apetytu,
- nudnościami,
- wymiotami.

zwiększenie stężenia magnezu we krwi, które najczęściej przebiega bez objawów.

Niezbyt często:
umiarkowane lub znaczne zwiększenie stężenia wapnia we krwi, które może przebiegać z następującymi objawami:
- zaburzeniami świadomości, takimi jak dezorientacja, utrata przytomności (osłupienie), a nawet śpiączka,.
- osłabieniem,
- dezorientacją,
- zwiększonym wydalaniem wapnia w moczu,
- zmniejszeniem kwasowości krwi,
- zaburzeniami rytmu serca,
- podwyższonym ciśnieniem krwi,
- stwardnieniem tkanek miękkich (złogi soli wapnia).

umiarkowane lub znaczne zwiększenie stężenia magnezu we krwi, które może przebiegać z następującymi objawami:
- zmęczeniem,
- osłabieniem mięśni,
- sennością, aż do zmniejszenia świadomości,
- spowolnieniem tętna,
- spadkiem ciśnienia krwi.

Bardzo rzadko:
- zwiększone stężenie potasu we krwi,
- zaburzenie równowagi mineralnej kości.