Orfiril 150 tabletki dojelitowe 150 mg pokaż opinie (0)

Nie należy podawać walproinianu sodu pacjentom:
- z nadwrażliwością na substancję czynną (sodu walproinian) lub którąkolwiek substancję pomocniczą;
- z chorobą wątroby obecnie lub w przeszłości i (lub) ciężkim zaburzeniem czynności wątroby lub
trzustki;
- z chorobą wątroby w wywiadzie rodzinnym;
- w przypadku śmierci rodzeństwa z powodu niewydolności wątroby w przebiegu leczenia walproinianem sodu;
- z porfirią.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
W następujących sytuacjach walproinian sodu może być stosowany jedynie z zachowaniem szczególnej ostrożności (przeciwwskazania względne):
- u niemowląt i dzieci wymagających równoczesnego leczenia kilkoma lekami przeciwpadaczkowymi,
- w przypadkach uszkodzenia szpiku kostnego,
- u dzieci z wieloma upośledzeniami i młodocianych z ciężką postacią padaczki,
- u pacjentów z zaburzeniami układu krzepnięcia lub małopłytkowością,
u pacjentów z dziedzicznymi chorobami niedoboru enzymów,
- u pacjentów z niewydolnością nerek i hipoproteinemią.

Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi walproinianu sodu są zaburzenia przewodu pokarmowego, które występują u około 20% pacjentów. Przypadki ciężkiego uszkodzenia wątroby (nawet prowadzącego do zgonu) obserwowano głównie u dzieci leczonych walproinianem sodu w dużych dawkach albo w skojarzeniu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi.
Działania niepożądane sklasyfikowano według częstości występowania, w następujący sposób: bardzo często (>_1/10)); często (1/100 do <1/10); niezbyt często (>_1/1 000 do <1/100); rzadko (1/I0 000 do <1/1 000); bardzo rzadko (<1/10000), nie znana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Często: małoplytkowość, leukopenia.
Niezbyt często: krwotok.
Bardzo rzadko: zaburzenia szpiku kostnego, zmniejszenie stężenia fibrynogenu i (lub) czynnika VIII, upośledzenie agregacji płytek, wydłużenie czasu krwawienia, limfopenia, neutropenia, pancytopenia, niedokrwistość.
Zaburzenia układu odpornościowego
Rzadko: toczeń rumieniowaty i zapalenie naczyń.
Zgłaszano reakcje alergiczne (patrz także Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej).



Zaburzenia endokrynologiczne Rzadko: hiperandrogenizm.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Często: hiperamonemia, zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała, zwiększenie lub zmniejszenie łaknienia.
Rzadko: hiperinsulinemia, małe stężenia białka wiążącego insulinopodobny czynnik wzrostowy typu I, obrzęk, hipotermia.
Bardzo rzadko: nieprawidłowe wyniki badań czynności tarczycy. Nie wiadomo, czy ma to znaczenie kliniczne.
Zaburzenia psychiczne
Rzadko: drażliwość, urojenia, splątanie.
Zaburzenia układu nerwowego
Często: senność, drżenie, parestezje.
Niezbyt często: przejściowa śpiączka, w niektórych przypadkach ze zwiększeniem częstości występowania drgawek.
Rzadko: ból głowy, nadmierna aktywność, spastyczność, ataksja, stupor, nadmierne wydzielanie śliny. Bardzo rzadko: encefalopatia*", otępienie związane z zanikiem mózgu, zaburzenia pozapiramidowe np. (odwracalny) zespół parkinsonowski, upośledzenie słuchu, szum w uszach.
Nie znana: uspokojenie.
Zaburzenia przewodu pokarmowego Bardzo często: ból, nudności, wymioty. Rzadko: biegunka, zapalenie trzustki.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Często: zmiany wyników testów czynnościowych wątroby. Rzadko: ciężkie uszkodzenie wątroby.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Często: przejściowa utrata włosów, zmniejszenie ich pigmentacji i zwijanie się. Rzadko: wysypka, rumień wielopostaciowy.
Bardzo rzadko: zespół Stevensa i Johnsona, zespół Lyella.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Bardzo rzadko: zespół Fanconiego, moczenie się u dzieci.

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Często: brak miesiączki.
Rzadko: zespół policystycznych jajników.