Normodiab MR tabletki o 30 mg pokaż opinie (0)

Kiedy nie stosować leku Normodiab MR
- jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie (nadwrażliwość) na gliklazyd lub którykolwiek z pozostałych składników leku Normodiab MR oraz na inne leki należące do tej samej grupy
(pochodne sulfonylomocznika) lub inne leki pochodne (sulfonamidy hipoglikemizujące);
- jeśli pacjent ma cukrzycę insulinozależną (typu 1);
- jeśli u pacjenta występują ciała ketonowe i cukier w moczu (może to oznaczać, że pacjent ma kwasicę ketonową), stan przedśpiączkowy lub śpiączka cukrzycowa;
- jeśli u pacjenta występuje ciężka niewydolność nerek lub wątroby;
- jeśli pacjent stosuje leki przeciwgrzybicze;
- jeśli pacjentka karmi piersią

Kiedy zachować szczególną ostrożność, stosując lek Normodiab MR
W celu osiągnięcia odpowiedniego stężenia cukru we krwi należy przestrzegać planu leczenia zaleconego przez lekarza. Oznacza to, że należy nie tylko regularnie przyjmować tabletki, ale także przestrzegać zaleceń dietetycznych, wykonywać ćwiczenia fizyczne i jeśli jest to konieczne, zmniejszyć masę ciała.

Podczas leczenia gliklazydem należy regularnie badać stężenie cukru we krwi (i ewentualnie w moczu) oraz stężenie hemoglobiny glikowanej (HbA1c).

Przez kilka tygodni na początku leczenia ryzyko zmniejszenia stężenia cukru we krwi (hipoglikemii) może być zwiększone, dlatego konieczna jest ścisła kontrola medyczna.

Małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia) może wystąpić:
- jeśli pacjent spożywa posiłki nieregularnie lub je pomija,
- jeśli pacjent pości,
- jeśli pacjent jest niedożywiony,
- jeśli pacjent zmienia dietę,
- jeśli pacjent zwiększa wysiłek fizyczny, a ilość przyjmowanych węglowodanów nie równoważy zwiększonego wysiłku,
- jeśli pacjent spożywa alkohol, szczególnie, gdy jednocześnie pomija posiłki,
- jeśli pacjent w tym samym czasie przyjmuje inne leki lub środki lecznicze pochodzenia, naturalnego,
- jeśli pacjent zażywa zbyt duże dawki gliklazydu,
- jeśli u pacjenta występują pewne zaburzenia wywoływane przez hormony (zaburzenia czynności tarczycy, przysadki oraz kory nadnerczy),
- jeśli u pacjenta występuje ciężkie zmniejszenie czynności nerek lub wątroby.

Jeśli pacjent ma za małe stężenie cukru we krwi, mogą wystąpić następujące objawy: ból głowy, silny głód, bladość, nudności, wymioty, znużenie, zaburzenia snu, niepokój, agresja, osłabienie koncentracji, osłabienie czujności oraz spowolnienie czasu reakcji, depresja, dezorientacja, zaburzenia widzenia i mowy, drżenie, zaburzenia czucia, zawroty głowy, uczucie bezradności.
Mogą również wystąpić następujące objawy: nadmierne pocenie się, wilgotna skóra, niepokój, szybkie lub nieregularne bicie serca, zwiększone ciśnienie krwi, nagły silny ból w klatce piersiowej, który może promieniować na sąsiadujące części ciała (dusznica bolesna).

Jeśli stężenie cukru będzie się zmniejszało u pacjenta może wystąpić znaczna dezorientacja (majaczenie), drgawki, utrata samokontroli, płytki oddech, powolne bicie serca, utrata przytomności.

W większości przypadków objawy małego stężenia cukru we krwi ustępują bardzo szybko po spożyciu pewnej ilości cukru, np. glukozy w tabletkach, kostek cukru, słodkiego soku, posłodzonej herbaty.
Pacjent powinien zawsze mieć przy sobie cukier w dowolnej postaci (glukozę w tabletkach, kostki cukru). Należy pamiętać, że sztuczne substancje słodzące nie są skuteczne. Pacjent powinien niezwłocznie skontaktować z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitala, jeśli spożycie cukru nie pomaga albo objawy powracają.

Objawy małego stężenia cukru we krwi mogą wcale nie wystąpić, mogą być mało oczywiste lub mogą rozwijać się bardzo powoli lub pacjent może nie zorientować się na czas, że wystąpiło u niego zmniejszenie stężenia cukru we krwi. Może się tak zdarzyć u pacjentów w podeszłym wieku przyjmujących niektóre leki (np. działające na centralny układ nerwowy lub beta-blokery). W przypadku sytuacji powodującej stres (np. wypadek, zabieg chirurgiczny, gorączka, itp.), lekarz może czasowo zamienić leczenie na terapię insuliną.

Objawy dużego stężenia cukru we krwi (hiperglikemia) mogą wystąpić wtedy, gdy gliklazyd nie zmniejszył jeszcze wystarczająco stężenia cukru we krwi, gdy pacjent nie przestrzega planu leczenia zaleconego przez lekarza oraz w niektórych sytuacjach powodujących stres. Objawy mogą być następujące: wzmożone pragnienie, częste oddawanie moczu, suchość w ustach, sucha i swędząca skóra, zakażenia skóry i obniżona aktywność.
Jeśli wystąpią takie objawy, należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.

Jeśli w wywiadzie rodzinnym lub u pacjenta stwierdzono wrodzony niedobór dehydrogenazy glukozo-
6-fosforanowej (G6PD) (nieprawidłowości krwinek czerwonych), może wystąpić zmniejszenie stężenia hemoglobiny i rozpad krwinek czerwonych (niedokrwistość hemolityczna). Przed zastosowaniem tego leku należy skontaktować się z lekarzem.

Ze względu na brak danych nie należy stosować leku Normodiab MR u dzieci.

Zgłoszono występowanie następujących działań niepożądanych z podaną poniżej częstością:

Często: u 1 do 10 pacjentów na 100
Najczęściej obserwowanym działaniem niepożądanym jest małe stężenie cukru we krwi
(hipoglikemia).
Jeżeli nie zostanie podjęte leczenie, może wystąpić senność, utrata przytomności, a nawet śpiączka. Jeśli małe stężenie cukru we krwi jest ciężkie lub długotrwałe, nawet jeśli zostało chwilowo opanowane przez spożycie cukru, należy niezwłocznie poszukać pomocy medycznej.

Niezbyt często: u 1 do 10 pacjentów na 1 000
Bóle brzucha lub dyskomfort, nudności, wymioty, niestrawność, biegunka i zaparcie. W celu zminimalizowania tych objawów zaleca się przyjmowanie leku Normodiab MR, 30 mg, tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu z posiłkiem, zgodnie z zaleceniami.

Częstość nieznana:
Zaburzenia krwi: odnotowano zmniejszenie liczby krwinek (np. płytek krwi, krwinek białych i czerwonych). Może to spowodować: bladość, przedłużone krwawienie, powstawanie siniaków, ból gardła i gorączkę. Objawy te zwykle ustępują po przerwaniu stosowania leku.

Zaburzenia wątroby: odnotowano pojedyncze przypadki zaburzeń czynności wątroby, które mogą powodować zażółcenie skóry i oczu. Jeżeli wystąpi którykolwiek z powyższych objawów, należy natychmiast zgłosić się do lekarza. Objawy zwykle ustępują po przerwaniu stosowania leku. Lekarz zadecyduje, czy należy przerwać stosowanie leku.

Zaburzenia skóry: odnotowano reakcje skórne, takie jak: wysypka, zaczerwienienie, świąd i pokrzywka. Mogą również wystąpić ciężkie reakcje skórne.

Zaburzenia oka: mogą wystąpić krótkotrwałe zaburzenia widzenia, szczególnie na początku leczenia. Objawy te są spowodowane zmianami stężenia cukru we krwi.

Podczas stosowania pochodnych sulfonylomocznika opisano ciężkie zmiany liczby komórek krwi i alergiczne zapalenie ścian naczyń krwionośnych. Obserwowano objawy zaburzenia czynności wątroby (np. żółtaczkę), które w większości przypadków ustąpiły po odstawieniu pochodnej sulfonylomocznika. W pojedynczych przypadkach mogą one jednak prowadzić do niewydolności wątroby zagrażającej życiu.