Mitoxantron AP koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji 2 mg/ml pokaż opinie (0)

Kiedy nie stosować leku Mitoxantron AP
- Jeśli pacjent ma uczulenie na mitoksantron, na inne antracykliny lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku.
- Jeśli szpik kostny pacjenta nie wytwarza wystarczającej liczby komórek krwi.
- Jeśli pacjentka jest w ciąży.

Ostrzeżenia i środki ostrożności
Lek Mitoxantron AP jest podawany wyłącznie przez personel medyczny pod ścisłym nadzorem lekarza z doświadczeniem w stosowaniu leczenia przeciwnowotworowego.

Przed rozpoczęciem leczenia i w trakcie jego trwania lekarz będzie regularnie kontrolował obraz krwi pacjenta oraz czynność nerek i wątroby, a na podstawie otrzymanych wyników może dostosować dawkę leku.

U pacjentów z zaburzeniami czynności szpiku lub u pacjentów w złym stanie ogólnym lekarz może zdecydować o częstszym kontrolowaniu morfologii krwi.

Stosowanie leku Mitoxantron AP może powodować uszkodzenie serca, zwłaszcza jeśli pacjent był wcześniej leczony dużymi dawkami innych leków przeciwnowotworowych .

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania leku Mitoxantron AP w leczeniu stwardnienia rozsianego

Mitoxantron AP stosuje się wyłącznie pod nadzorem lekarza z kwalifikacjami w leczeniu pacjentów ze stwardnieniem rozsianym.

Mitoxantron AP może powodować uszkodzenie serca. Lekarz przeprowadzi kontrolne badanie czynności serca przed rozpoczęciem leczenia oraz w przypadku, gdyby wystąpiły objawy niewydolności serca. Jeśli badania wykażą zaburzenia czynności serca, leczenie nie zostanie rozpoczęte.
U pacjentów, którzy otrzymali już dawkę leku 100 mg na m2 powierzchni ciała i nie zgłaszają żadnych niepokojących objawów ze strony serca, lekarz dokładnie sprawdzi czynność serca przed dalszym leczeniem.
U pacjentów, którzy już otrzymali całkowitą dawkę leku Mitoxantron AP 140 mg na m2 powierzchni ciała, leczenie zostanie przerwane.

Przed rozpoczęciem leczenia, a także w razie wystąpienia zakażenia, u pacjenta zostanie wykonane badanie morfologii krwi oraz badanie czynności wątroby.
Jeśli lekarz stwierdzi u pacjenta zaburzenia czynności wątroby, może zadecydować o nierozpoczynaniu leczenia.

Mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

Bardzo często (mogą występować częściej niż u 1 na 10 pacjentów): zaburzenia rytmu serca (nieregularne bicie serca), zmiany w zapisie elektrograficznym (EKG), osłabienie lub zahamowanie czynności szpiku kostnego (powodujące zmniejszone wytwarzanie krwinek), zmniejszenie liczby płytek krwi (małopłytkowość) - większe ryzyko krwawienia i powstawania siniaków, zmniejszenie liczby krwinek białych, w tym leukocytów (leukopenia), granulocytów (granulocytopenia), granulocytów obojętnochłonnych (neutropenia), które może spowodować zmniejszenie odporności organizmu i większą skłonność do zakażeń, niedokrwistość (zwana też anemią), nudności, wymioty, biegunka, zaparcie, zapalenie błon śluzowych, w tym zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, bóle brzucha, zmiana smaku, łysienie, zakażenia, w tym zakażenia górnych dróg oddechowych, zakażenia dróg moczowych, krwotok, gorączka, brak miesiączki (może być długotrwały), zwiększone stężenie mocznika we krwi (stwierdzane w badaniu laboratoryjnym).

Często (występują u 1 do 10 na 100 pacjentów): niewydolność serca, zwolnienie czynności serca (tzw. bradykardia zatokowa), senność, zapalenie nerwów, dezorientacja (zaburzenia odczucia czasu, miejsca, sytuacji lub własnej osoby), drgawki, niepokój, uczucie mrowienia, zapalenie błony śluzowej nosa, krwawienie z przewodu pokarmowego, szkodliwe działanie na nerki, zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy (stwierdzane w badaniu laboratoryjnym), wysypka, rumień (miejscowe zaczerwienienie skóry), brak apetytu (jadłowstręt), zapalenie płuc, posocznica (gwałtowna, uogólniona reakcja organizmu na zakażenie), niedociśnienie tętnicze (nadmierne zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi), zmęczenie, obrzęk, szkodliwe działanie na wątrobę, zwiększona aktywność enzymu AspAT we krwi (stwierdzana w badaniu laboratoryjnym).

Niezbyt często (występują u 1 do 10 na 1000 pacjentów): ból głowy, przemijające niebieskie zabarwienie twardówki oka (warstwa ochronna gałki ocznej, pokrywająca oko od strony oczodołu), niebieskawe zabarwienie skóry, zapalenie spojówek, duszność, lęk, splątanie (zaburzenia świadomości, toku myślenia, zaburzenia odczucia czasu, miejsca, sytuacji lub własnej osoby).

Bardzo rzadko (występują rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów): zmiany masy ciała.

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych): bezobjawowe zmniejszenie frakcji wyrzutowej lewej komory (wskaźnika wydolności serca), kardiomiopatia (choroba mięśnia sercowego), zawał mięśnia sercowego, zapalenie trzustki, niebieskozielone zabarwienie moczu, oddzielanie się paznokcia od łożyska, martwica tkanki po przedostaniu się leku poza naczynie krwionośne, zwiększenie stężenia kwasu moczowego, zakażenia oportunistyczne (zakażenia u osób z osłabioną czynnością układu odpornościowego), siniaki, ostra białaczka szpikowa, zespół mielodysplastyczny zapalenie żyły w miejscu wstrzyknięcia (wyczuwalne stwardnienie żyły, ból i zaczerwienie), osłabienie, ciężkie reakcje alergiczne (zwane reakcjami anafilaktycznymi, w tym wstrząs), których objawami może być: wysypka, silny obrzęk twarzy, ust lub gardła (który może utrudniać oddychanie, mówienie lub przełykanie), zmniejszenie ciśnienia krwi, zwolnione lub przyspieszone tętno, bladość, niepokój, pocenie się, zawroty głowy, utrata przytomności, zatrzymanie oddechu i pracy serca).