Lokren 20 tabletki powlekane 20 mg pokaż opinie (1)

Kiedy nie stosować leku
- jeśli pacjent ma uczulenie na betaksololu chlorowodorek lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku,
- jeśli pacjent ma ciężką postać astmy oskrzelowej i ciężką przewlekłą chorobę obturacyjną płuc,
- jeśli pacjenta ma niewydolność serca, która nie jest kontrolowana leczeniem
- jeśli pacjent ma wstrząs kardiogenny,
- jeśli pacjent ma blok przedsionkowo- komorowy II i III stopnia (z wyjątkiem osób z wszczepionym stymulatorem),
- jeśli pacjent ma dławicę Prinzmetala (odmienna dławica piersiowa) jako jedyne leczenie,
- jeśli pacjent ma zaburzenia czynności węzła zatokowo- przedsionkowego (w tym blok zatokowo- przedsionkowy),
- jeśli pacjent ma wolną czynność serca (liczba uderzeń serca poniżej 45- 50 na minutę),
- jeśli pacjent ma ciężką postać choroby Raynauda i ciężkie zaburzenia tętnic obwodowych,
- jeśli pacjent ma nie leczony guz chromochłonny nadnerczy,
- jeśli pacjent ma niedociśnienie tętnicze,
- jeśli pacjent miał w przeszłości reakcje anafilaktyczne (ciężka reakcja uczuleniowa),
- jeśli pacjent ma kwasicę metaboliczną,
- w przypadku leczenia floktafeniną lub sultoprydem.

Ostrzeżenia i środki ostrożności
Nie należy nagle przerwać stosowania leku, szczególnie u pacjentów z dławicą piersiową, z chorobą niedokrwienną serca; zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki w ciągu 1 do 2 tygodni. O tym, czy lek należy odstawić i o sposobie zakończenia terapii decyduje lekarz.

Należy koniecznie poinformować lekarza, jeżeli u pacjenta występuje astma oskrzelowa lub inne przewlekłe choroby układu oddechowego. Leki hamujące receptory - adrenergiczne mogą być podawane tylko pacjentom z łagodnymi postaciami tych chorób i należy rozpoczynać leczenie małymi dawkami tych leków.

Pacjenci z niewydolnością serca, leczeni betaksololu chlorowodorkiem, powinni znajdować się pod stałą obserwacją lekarza.

Należy zachować ostrożność stosując lek u pacjentów z częstością uderzeń serca mniejszą niż 50- 55 uderzeń na minutę, jak również z blokiem przedsionkowo- komorowym I stopnia.
Betaksololu chlorowodorek może być stosowany w przypadku łagodniejszego przebiegu dławicy Prinzmetala i w mieszanej postaci dławicy, pod warunkiem, że jednocześnie stosuje się lek rozszerzający naczynia krwionośne.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania leków hamujących receptory - adrenergiczne u pacjentów z zaburzeniami czynności tętnic obwodowych. Należy poinformować lekarza o tego rodzaju schorzeniach.

U pacjentów z guzem chromochłonnym nadnerczy należy regularnie kontrolować ciśnienie tętnicze krwi.

Należy koniecznie poinformować lekarza, jeżeli u pacjenta występują zaburzenia czynności nerek, cukrzyca, łuszczyca (możliwość zaostrzenia objawów podczas leczenia lekami - adrenolitycznymi) oraz alergia.

W przypadku planowanego, jak również ze wskazań nagłych zabiegu operacyjnego, przed znieczuleniem należy poinformować lekarza anestezjologa o stosowaniu leku.

Należy poinformować lekarza, jeżeli u pacjenta występuje jaskra lub choroby tarczycy.

Często: dotyczą 1 do 10 na 100 pacjentów
- bóle i zawroty głowy, osłabienie, bezsenność;
- bóle żołądka, biegunka, nudności i wymioty;
- bradykardia (zwolnienie częstości uderzeń serca), czasami ciężka, ziębnięcie kończyn; - impotencja.

Rzadko: dotyczą 1 do 10 na 10 000 pacjentów
- zmiany skórne, w tym zmiany łuszczycopodobne lub zaostrzenie łuszczycy; - zaburzenia depresyjne;
- niewydolność serca, obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, zwolnienie przewodzenia przedsionkowo- komorowego lub zaostrzenie istniejącego bloku przedsionkowo- komorowego;
- zespół Raynauda (ziębnięcie kończyn spowodowane zaburzeniami krążenia krwi w naczyniach obwodowych), nasilenie istniejącego chromania przestankowego; - skurcz oskrzeli.
W rzadkich przypadkach notowano pojawienie się przeciwciał przeciwjądrowych, którym w wyjątkowych przypadkach towarzyszyły objawy kliniczne, takie jak układowy toczeń rumieniowaty, które przemijały po zakończeniu leczenia.

Bardzo rzadko: dotyczą mniej niż 1 na 10 000 pacjentów
- parestezje obwodowe (uczucie mrowienia), zaburzenie widzenia, omamy, splątanie, koszmary senne;
- hipoglikemia (zmniejszenie stężenia glukozy we krwi) lub hiperglikemia (zwiększenie stężenia glukozy we krwi).