Disalunil tabletki 25 mg pokaż opinie (0)

Nie należy stosować leku Disalunil w przypadku:
- Uczulenia (nadwrażliwości) na hydrochlorotiazyd, inne tiazydy lub sulfonamidy lub inne składniki leku Disalunil
- Ciężkich zaburzeń czynności nerek (niewydolności nerek z ciężkimi zaburzeniami wytwarzania moczu lub braku wytwarzania moczu - skąpomocz lub bezmocz; klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min i/lub stężenie kreatyniny w surowicy powyżej 1,8 mg/100 ml)
- Ostrego zapalenia nerek (kłębuszkowego zapalenia nerek)
- Niewydolności wątroby z zaburzeniami świadomości (śpiączka wątrobowa i stan przedśpiączkowy)
- Niedoboru potasu (hipokalemia)
- Niedoboru sodu (hiponatremia)
- Spadku objętości krwi krążącej (hipowolemia)
- Zwiększonego stężenia wapnia we krwi (hiperkalcemia)
- Dny moczanowej
- Ciąży i karmienia piersią

Do oceny częstości występowania działań niepożądanych przyjęto następującą klasyfikację:
Bardzo częste: Częste:
Niezbyt częste: Rzadkie:
Bardzo rzadkie: występujące częściej niż u 1 na 10 leczonych osób występujące u 1 do 10 na 100 leczonych osób
występujące u 1 do 10 na 1 000 leczonych osób
występujące u 1 do 10 na 10 000 leczonych osób
występujące rzadziej niż u 1 na 10 000 leczonych osób, częstotliwość nieznana (nie da się jej oszacować na podstawie dostępnych danych)
W trakcie długotrwałego, ciągłego stosowania leku Disalunil mogą występować bardzo częste zaburzenia wodno-elektrolitowe, w szczególności spadek stężenia potasu i sodu (hipokalemia i hiponatremia), a także spadek stężenia magnezu i chloru we krwi oraz wzrost stężenia wapnia (hipomagnezemia, hipochloremia i hiperkalcemia).

Stosowanie dużych dawek leku może spowodować utratę płynów i sodu w związku z nasilonym działaniem moczopędnym, niezbyt częstymi objawami tego są: suchość w ustach i pragnienie, uczucie osłabienia i zawroty głowy, ból i kurcze mięśni (np. kurcze łydki), ból głowy, nerwowość, kołatanie serca, spadek ciśnienia krwi (hipotonii) i zaburzenia krążenia podczas wstawania z pozycji leżącej (zaburzenia ortostatyczne).
W przypadku nadmiernego działania moczopędnego - w wyniku odwodnienia i spadku objętości krwi krążącej (hipowolemii) - może dojść do zagęszczenia krwi, a w rzadkich przypadkach do drgawek, zawrotów głowy, splątania, zapaści krążeniowej i ostrej niewydolności nerek oraz, w szczególności u pacjentów w podeszłym wieku oraz w przypadku występujących chorób żył - zakrzepicy i zatorów w wyniku zagęszczenia krwi.
W wyniku hipokalemii może występować zmęczenie, osłabienie mięśni, nieprawidłowe odczuwanie bodźców w obrębie kończyn (przeczulica), paraliż (porażenie), apatia, adynamia mięśni gładkich z zaparciami i nadmiernym nagromadzeniem gazu w przewodzie pokarmowym (wzdęcia) lub zaburzeniami rytmu serca. Ciężka utrata potasu może prowadzić do częściowej niedrożności jelit (podniedrożności) lub niedrożności jelit (niedrożności porażennej) lub zaburzeń świadomości aż do śpiączki.
Może dojść do wystąpienia zmian w EKG i zwiększonej wrażliwości na preparaty naparstnicy (nadwrażliwość na glikozydy).
Zwiększone wydalanie magnezu w moczem występuje bardzo często i tylko niezbyt często prowadzi do niedoboru magnezu we krwi (hipomagnezernii), gdyż magnez jest mobilizowany z kości.
W wyniku utraty płynów i elektrolitów może dojść do wystąpienia zasadowicy metabolicznej (zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej we krwi) lub zaostrzenia już występującej zasadowicy metabolicznej.
Bardzo często występuje zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi (hiperurykemia), co może prowadzić do napadów dny moczanowej u predysponowanych pacjentów.
W trakcie leczenia lekiem Disalunil osób ze zdrową przemianą materii, chorych we wstępnym stadium cukrzycy (z cukrzycą utajoną) i jawną cukrzycą i u osób z niedoborem potasu, bardzo często występuje podwyższone stężenie cukru we krwi (hiperglikemia) i zwiększone wydalanie cukru w moczu (glikozuria). Może dojść do nasilenia zaburzeń metabolicznych u pacjentów z jawną cukrzycą. Utajona cukrzyca może się ujawnić.
Często obserwuje się odwracalny wzrost stężenia w surowicy substancji wydalanych przez nerki (kreatyniny, mocznika). Bardzo często dochodzi do wzrostu stężenia tłuszczów we krwi (cholesterolu, triglicerydów).
Często występuje wzrost stężenia amylazy we krwi (hiperamylazemia) i zapalenie trzustki; w przypadku wcześniej występujących kamieni w pęcherzyku żółciowym (kamicy żółciowej) może dojść do wystąpienia ostrego zapalenia pęcherzyka żółciowego.

Często obserwowano brak łaknienia i dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego (np. nudności, wymioty, biegunkę, ból i skurcze w obrębie jamy brzusznej).
Niezbyt często w trakcie leczenia lekiem Disalunil mogą występować alergiczne odczyny skórne (np. świąd, zaczerwienienie skóry, wyprysk alergiczny wywołany przez światło, miejscowe krwawienia w skórze i błonach śluzowych [plamica], bardzo swędzące pęcherze [pokrzywka]), gorączka polekowa i żółtaczka.
Niezbyt często obserwowano śródmiąższowe zapalenie nerek, zapalenie naczyń, spadek liczby białych krwinek (leukopenię), częściej spadek liczby płytek krwi (małopłytkowość) a w pojedynczych przypadkach skórnego tocznia rumieniowatego, silny spadek pewnych białych krwinek z tendencją do występowania zakażeń oraz ciężkimi objawami ogólnymi (agranulocytozę), niedokrwistość spowodowaną zaburzeniami powstawania krwinek w szpiku kostnym (niedokrwistość aplastyczną) lub - w wyniku powstawania przeciwciał przeciwko hydrochlorotiazydowi w trakcie jednoczesnego przyjmowania metyldopy - niedokrwistość spowodowaną nasilonym niszczeniem czerwonych krwinek (niedokrwistość immunohemolityczną).
Dodatkowo, niezbyt często mogą występować zaburzenia potencji, zaburzenia widzenia niewielkiego stopnia (np. nieostre widzenie, zaburzenia widzenia kolorów [widzenie na żółto]) oraz zaburzenia powstawania łez. Może dojść do nasilenia wcześniej występującej krótkowzroczności.
Niezbyt często odnotowano przypadki ostrego śródmiąższowego zapalenia płuc. Bardzo rzadko opisywano przypadki nagłego obrzęku płuc z objawami wstrząsu. Przyjmuje się, że objawy te miały tło alergiczne.