Dipromal tabletki powlekane 200 mg pokaż opinie (0)

- jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na walproinian magnezu lub którykolwiek z pozostałych składników leku Dipromal,
- jeśli u pacjenta występuje porfiria,
- jeśli u pacjenta lub członka jego rodziny występują obecnie lub występowały w przeszłości
- choroby wątroby i (lub) ciężkie zaburzenia czynności wątroby lub trzustki,
- jeśli ktoś z rodzeństwa pacjenta zmarł z powodu niewydolności wątroby w przebiegu leczenia walproinianem magnezu.

Najczęstszymi działaniami niepożądanymi związanymi ze stosowaniem walproinianu są zaburzenia przewodu pokarmowego .

Zaburzenia naczyniowe Niezbyt często: krwotok. Rzadko: zapalenie naczyń.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Rzadko: toczeń rumieniowaty.
Zaburzenia endokrynologiczne
Rzadko: hiperandrogenizm (nadmierna produkcja męskich hormonów płciowych).
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Często: hiperamonemia (zwiększenie stężenia amoniaku we krwi), zwiększenie lub zmniejszenie łaknienia.
Rzadko: hiperinsulinemia (zwiększenie stężenia insuliny we krwi), obrzęk.
Badania diagnostyczne
Często: zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała, zmiany wyników testów czynnościowych wątroby. Rzadko: małe stężenia białka wiążącego insulinopodobny czynnik wzrostowy typu I.
Bardzo rzadko: zmniejszenie stężenia fibrynogenu i (lub) czynnika VIII, upośledzenie agregacji płytek, wydłużenie czasu krwawienia, nieprawidłowe wyniki badań czynności tarczycy (nie wiadomo, czy mają znaczenie kliniczne).
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Rzadko: hipotermia (zmniejszona ciepłota ciała).
Zaburzenia psychiczne
Rzadko: drażliwość, urojenia, splątanie.
Zaburzenia układu nerwowego
Często: senność, drżenie, parestezje (uczucie drętwienia, mrowienia).
Niezbyt często: przejściowa śpiączka, w niektórych przypadkach ze zwiększeniem częstości
występowania drgawek.
Rzadko: ból głowy, nadmierna aktywność, spastyczność, ataksja, stupor (osłupienie).
Bardzo rzadko: encefalopatia (rodzaj uszkodzenia mózgu), otępienie związane z zanikiem mózgu,
(odwracalny) zespół parkiusonowski.
Zaburzenia ucha i błędnika
Bardzo rzadko: upośledzenie słuchu, szum w uszach.
Zaburzenia żołądka i jelit
Bardzo często: ból, nudności, wymioty.
Rzadko: biegunka, zapalenie trzustki, nadmierne wydzielanie śliny.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Rzadko: ciężkie uszkodzenie wątroby.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Często: przejściowa utrata włosów, zmniejszenie ich pigmentacji i zwijanie się.
Rzadko: wysypka, rumień wielopostaciowy (zmiany rumieniowo-obrzękowe na skórze i błonach śluzowych).
Bardzo rzadko: zespół Stevensa-Johnsona, zespół Lyella (zespoły charakteryzujące się powstawaniem pęcherzy na skórze i błonach śluzowych, z których powstąją nadżerki a następnie strupy).
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Bardzo rzadko: zespół Fanconiego (choroba, w której dochodzi do zaburzenia wydalania wody oraz różnych związków przez nerki), moczenie się u dzieci.

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Często: brak miesiączki.
Rzadko: zespół policystycznych jajników (zespół, w którym w wyniku zaburzeń hormonalnych występują m. in. zaburzenia miesiączkowania i nadmierne owłosienie).