Carboplatin Pfizer roztwór do wstrzykiwań 10 mg/ml pokaż opinie (0)

Kiedy nie stosować leku Carboplatin Pfizer
- jeśli pacjent ma uczulenie na karboplatynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
oraz inne związki zawierające platynę,
- u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek rozpoznaną przed rozpoczęciem terapii,
- u pacjentów ze znaczną mielosupresją (szkodliwym wpływem leku na szpik), - u pacjentów z krwawieniem istotnym klinicznie, - u kobiet w okresie ciąży i karmienia piersią.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Leczenie lekiem Carboplatin Pfizer powinno być prowadzone w wyspecjalizowanych ośrodkach posiadających odpowiednie wyposażenie pozwalające na leczenie/profilaktykę ewentualnych powikłań. Lek powinien być podawany jedynie pod stałym nadzorem lekarzy doświadczonych w dziedzinie chemioterapii oraz jedynie wtedy, gdy spodziewane korzyści z leczenia przeważają potencjalne ryzyko.

Następujące działania niepożądane mogą wystąpić po zastosowaniu leku Carboplatin Pfizer.
Osłabienie czynności szpiku kostnego to reakcja toksyczna na karboplatynę, wymagająca ograniczenia dawki leku lub przerwania terapii. Szkodliwy wpływ leku na szpik jest zazwyczaj odwracalny i nie ulega zwiększeniu, gdy karboplatyna stosowana jest w monoterapii, z zalecaną częstością podawania.
Częstość występowania możliwych działań niepożądanych zdefiniowano następująco:
Bardzo często.
Zaburzenia żołądka i jelit:
Wymioty opisywano u 65% pacjentów przyjmujących karboplatynę, przy czym były one ciężkie u 1/3 pacjentów. Wydaje się, że predysponowani do wystąpienia wymiotów są wcześniej leczeni pacjenci (szczególnie pacjenci leczeni cisplatyną). Zazwyczaj objawy występują w ciągu 6-12 godzin od podania cisplatyny i zazwyczaj ustępują przed upływem 24 godzin od podania produktu. Premedykacja lekami przeciwwymiotnymi może zmniejszać nasilenie objawów. Podawanie karboplatyny w postaci długotrwałego wlewu dotętniczego, ciągłego wlewu dożylnego lub podawania dożylnego leku w dawkach podzielonych w ciągu 5 kolejnych dni może zmniejszać ryzyko wystąpienia wymiotów. Prawdopodobieństwo wystąpienia wymiotów rośnie, gdy karboplatyna podawana jest jednocześnie z innymi lekami o działaniu wymiotnym.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych:
Toksyczność nerkowa zazwyczaj nie ogranicza dawki leku. W przeciwieństwie do podawania cisplatyny, w przypadku podawania karboplatyny nawadnianie pacjenta przed leczeniem i po nim nie jest konieczne. Jednakże u około 6% pacjentów obserwuje się wzrost klirensu kreatyniny, a obserwowano także wzrost stężenia kreatyniny w osoczu krwi oraz azotu mocznikowego we krwi. U około połowy pacjentów ten wzrost jest zazwyczaj łagodny i ustępuje samoistnie. W trakcie leczenia karboplatyną, u 27% pacjentów, u których przed rozpoczęciem leczenia karboplatyną klirens kreatyniny wynosił 60 ml/min, dochodzi do spadku klirensu kreatyniny. Działanie nefrotoksyczne jest silniej wyrażone u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek w wywiadzie.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:
Obserwowano spadek stężenia sodu, magnezu, potasu i wapnia w osoczu, ale bez towarzyszących objawów klinicznych. Wraz z karboplatyną nie uzupełniano elektrolitów. Chemioterapia skojarzona nie zwiększyła częstotliwości występowania zaburzeń elektrolitowych. Otrzymano spontaniczne zgłoszenia przypadków wczesnej hiponatremii. Chociaż nie ustalono, czy hiponatremia jest zależna od karboplatyny, czy od innych czynników (diureza, zaburzenia oddechowe, nowotwór itp.). W przypadku leczenia karboplatyną lekarz powinien wziąć pod uwagę możliwość jej wystąpienia, szczególnie u pacjentów z innymi czynnikami ryzyka, np. jednoczesnym leczeniem lekami moczopędnymi. Zazwyczaj hiponatremia ustępowała po uzupełnieniu soli lub ograniczeniu podaży wody.
Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy):
W powiązaniu z terapią wielolekową opisywano występowanie innych pierwotnych nowotworów złośliwych; ich związek przyczynowy z karboplatyną jest niepewny.
Zaburzenia układu immunologicznego:
Opisywano reakcje alergiczne na karboplatynę, podobne do występujących po leczeniu innymi związkami zawierającymi platynę. W ciągu kilku minut po podaniu leku występowały reakcje nadwrażliwości. Częstotliwość występowania reakcji alergicznych może rosnąć w przypadku wcześniejszego stosowania związków platyny, aczkolwiek obserwowano reakcje alergiczne po pierwszym podaniu karboplatyny. Skuteczne postępowanie w przypadku wystąpienia reakcji alergicznych polegało na podawaniu standardowego zestawu: adrenaliny, glikokortykoidów i leków przeciwhistaminowych.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych:
Nieprawidłowe wyniki badań czynnościowych wątroby opisywano u pacjentów z prawidłowymi wyjściowymi wynikami tych badań, w tym podwyższone stężenie bilirubiny w osoczu (5% pacjentów), AspAT (15% pacjentów) i fosfatazy zasadowej w osoczu (24% pacjentów). Zmiany te były zazwyczaj łagodne i ustępowały samoistnie u około 50% pacjentów. W trakcie leczenia podwyższone wyniki badań czynnościowych wątroby zazwyczaj ulegają normalizacji. Znaczne nieprawidłowości w wynikach badań czynnościowych wątroby opisywano u pacjentów leczonych wysokimi dawkami karboplatyny i po autologicznym przeszczepie szpiku kostnego.
Inne działania niepożądane:
U 1% pacjentów odnotowano zgon w powiązaniu ze zdarzeniami sercowo-naczyniowymi (niewydolnością serca, zatorami, udarem mózgu). Nie wiadomo, czy te zdarzenia były związane z leczeniem cytostatycznym, czy z chorobą podstawową.