Opacorden tabletki powlekane 200 mg pokaż opinie (0)

Kiedy nie stosować leku Opacorden:
- jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie (nadwrażliwość) na amiodaron lub którykolwiek z pozostałych składników leku;
- jeśli u pacjenta występują lub występowały kiedykolwiek choroby tarczycy, przed leczeniem amiodaronem należy wykonać badania czynności tarczycy;
- u pacjentów nadwrażliwych na jod (1 tabletka leku Opacorden 200 mg zawiera 75 mg jodu);
- jeśli pacjent stosuje leki, które wydłużają odcinek QT i mogą wywołać torsades de pointes (zagrażające życiu nieregularne bicie serca);
- jeśli u pacjenta występuje bradykardia zatokowa (poniżej 50 uderzeń serca na minutę), blok zatokowo-przedsionkowy, zespół chorego węzła zatokowego, z wyjątkiem osób z wszczepionym stymulatorem (ryzyko zahamowania czynności węzła);
- osoby z blokiem przedsionkowo-komorowym II lub III, z wyjątkiem osób z wszczepionym stymulatorem;
- w ciąży i w okresie karmienia piersią.
Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując lek Opacorden:
- u pacjentów z niewydolnością serca;
- u pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów z zaburzeniami czynności tarczycy w wywiadzie, wolem lub innymi schorzeniami tarczycy, ze względu na możliwość wystąpienia niedoczynności lub nadczynności tarczycy. Przed rozpoczęciem leczenia u wszystkich pacjentów oraz okresowo w jego trakcie, a także kilka miesięcy po jego zakończeniu lekarz zleci wykonanie badania czynności tarczycy.
- u pacjentów po operacjach pomostów naczyniowych (by-pass) stosujących amiodaron może rozwinąć się niedociśnienie krwi;
- u pacjentów po zabiegach chirurgicznych, ze względu na możliwość wystąpienia zespołu ostrej niewydolności oddechowej.

Bardzo często (częściej niż u 1 na 10 osób):
- mikrozłogi w rogówce, tworzące się tuż pod źrenicą;
Może im towarzyszyć widzenie kolorowej otoczki przedmiotów podczas patrzenia w ostrym świetle lub niewyraźne widzenie. Składają się one ze złożonych złogów lipidowych i przemijają po odstawieniu leczenia amiodaronem.
- łagodne zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, zaburzenia smaku) zwykle występujące podczas stosowania dawki nasycającej leku i ustępujące po zmniejszeniu dawki amiodaronu;
- zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy, które jest zwykle umiarkowanie nasilone (1,5 do 3 razy ponad wartości prawidłowe), występujące na początku leczenia; niespecyficzne zaburzenia wątroby ustępujące spontanicznie lub po zmniejszeniu dawki;
Te nieprawidłowości mogą powrócić do wartości prawidłowych po zmniejszeniu dawki leku lub samoistnie.
- nadwrażliwość na światło.
Często (rzadziej niż u 1 na 10 osób):
- bradykardia, zazwyczaj umiarkowana i zależna od dawki leku;
- niedoczynność tarczycy, nadczynność tarczycy, czasami kończące się zgonem;
- ostre zaburzenia czynności wątroby z towarzyszącą dużą aktywnością aminotransferaz w surowicy i (lub) żółtaczką, w tym niewydolność wątroby, które mogą być czasami śmiertelne;
- drżenia pochodzenia pozapiramidowego, koszmary senne, zaburzenia snu;
- toksyczne uszkodzenie tkanki płucnej (pęcherzykowe/śródmiąższowe zapalenie płuc lub zwłóknienie płuc, zapalenie opłucnej, zarostowe zapalenie oskrzelików płucnych z zapaleniem płuc), czasami kończące się zgonem;
- ciemnoszare lub niebieskawe zabarwienie skóry podczas długotrwałego stosowania dużych dawek amiodaronu, które ustępuje powoli po odstawieniu leku;
- zaburzenia krzepnięcia;
- ogólny dyskomfort, zmęczenie, obrzęk;
- zaparcia, bóle brzucha;
- obniżone libido, bezsenność;
- zaczerwienienie twarzy;
- utrata apetytu, anoreksja.
Niezbyt często (rzadziej niż u 1 na 100 osób):
- zaostrzenie zaburzeń rytmu serca, czasami z zatrzymaniem czynności serca, zaburzenia przewodzenia w mięśniu sercowym (blok zatokowo- przedsionkowy, blok przedsionkowo-komorowy różnego stopnia);
- zaburzenia czucia (neuropatie), bóle lub osłabienie mięśni, uczucie drętwienia i mrowienia (parestezje), zaburzenia smaku i powonienia, nadmierne ślinienie.
Rzadko (rzadziej niż u 1 na 1000 osób):
- niedociśnienie.
Bardzo rzadko (rzadziej niż u 1 na 10 000 osób):
- niedokrwistość hemolityczna, niedokrwistość aplastyczna, trombocytopenia;
- znaczna bradykardia lub zatrzymanie czynności węzła zatokowego u pacjentów z zaburzeniem czynności węzła zatokowego i (lub) u pacjentów w podeszłym wieku;
- zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH);
- zapalenie nerwu wzrokowego, które może powodować ślepotę;
- przewlekłe choroby wątroby (pseudoalkoholowe zapalenie wątroby, marskość wątroby), czasami kończące się zgonem;
- zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi;
- ataksja (niezborność) móżdżkowa, nieznaczne zwiększenie ciśnienia wewnątrzczaszkowego (rzekomy guz mózgu), mimowolne ruchy, brak koordynacji, zaburzenia chodu, bóle i zawroty głowy;
- zapalenie najądrza, impotencja;
- skurcz oskrzeli u pacjentów z ciężką niewydolnością oddechową i zwłaszcza u pacjentów z astmą oskrzelową, zespołem ostrej niewydolności oddechowej typu dorosłych, czasami kończące się zgonem, szczególnie bezpośrednio po zabiegu operacyjnym (możliwe wzajemne oddziaływanie z tlenem w dużym stężeniu);
- rumień podczas zabiegu radioterapii, wysypki skórne zwykle niespecyficzne, złuszczające zapalenie skóry, łysienie;
- zapalenie naczyń.
Częstość nieznana:
- krwotoki z płuc, nacieki płucne powiązane z toksycznym działaniem na płuca;
- obrzęk naczynioruchowy;
- pokrzywka.
Istnieją sporadyczne doniesienia o występowaniu ziarniaka szpiku kostnego u pacjentów przyjmujących Opacorden. Znaczenie kliniczne tego zjawiska nie jest znane.