Mitripiazyd tabletki 5 mg + 25 mg pokaż opinie (0)

Kiedy nie stosować leku Mitripiazyd
- Jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie (nadwrażliwość) na ramipryl, hydrochlorotiazyd lub którykolwiek z pozostałych składników leku Mitripiazyd.
- Jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie (nadwrażliwość) na leki podobne do leku Mitripiazyd (inne inhibitory ACE lub pochodne sulfonamidów).
Objawy reakcji uczuleniowej mogą obejmować wysypkę, trudności w połykaniu lub oddychaniu, obrzęk ust, twarzy, gardła lub języka.
- Jeśli u pacjenta wystąpiła kiedykolwiek ciężka reakcja alergiczna nazywana obrzękiem naczynioruchowym. Do jej objawów należą: świąd, pokrzywka, czerwone plamy na dłoniach,
stopach i gardle, obrzęk gardła i języka, obrzęki w okolicy oczu i ust, trudności w oddychaniu i połykaniu.
- Jeśli pacjent poddawany jest dializie lub innego typu filtracji krwi. W zależności od rodzaju używanego aparatu, Mitripiazyd może nie być odpowiednim lekiem.
- Jeśli pacjent ma ciężką chorobę wątroby.
- Jeśli pacjent ma nieprawidłową zawartość wapnia, potasu lub sodu we krwi.
- Jeśli pacjent ma choroby nerek spowodowane zmniejszonym dopływem krwi do nerki (zwężenie tętnicy nerkowej).
- W okresie ostatnich sześciu miesięcy ciąży.
- W okresie karmienia piersią.

Jeśli zachodzi którakolwiek z powyższych sytuacji, nie należy stosować leku Mitripiazyd. W razie wątpliwości związanych ze stosowaniem leku, należy skontaktować się z lekarzem przed rozpoczęciem przyjmowania leku Mitripiazyd.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując lek Mitripiazyd
Przed zastosowaniem leku, należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą, jeśli: - Pacjent ma choroby serca, wątroby lub nerek.
- Jeśli u pacjenta niedawno nastąpiła utrata znacznej ilości elektrolitów lub płynów (poprzez wymioty, biegunkę, większą niż zwykle potliwość, stosowanie diety z ograniczoną ilością soli, przyjmowanie leków moczopędnych przez dłuższy czas lub dializy).
- Jeśli pacjent ma być poddany leczeniu odczulającemu na jad pszczół lub os.
- Jeśli pacjent ma otrzymać środki znieczulające. Mogą być one stosowane w czasie zabiegów operacyjnych lub stomatologicznych. Konieczne może być zaprzestanie stosowania leku Mitripiazyd na dzień przed zabiegiem; w razie wątpliwości należy skontaktować się z lekarzem.
- Jeśli pacjent ma wysokie stężenie potasu we krwi.
- Jeśli pacjent choruje na kolagenozę, na przykład na twardzinę lub toczeń rumieniowaty układowy.
- Należy poinformować lekarza w przypadku podejrzenia ciąży.
Nie zaleca się stosowania leku Mitripiazyd w okresie pierwszych 3 miesięcy ciąży. Stosowanie leku powyżej trzeciego miesiąca ciąży jest przeciwwskazane gdyż lek może poważnie zaszkodzić dziecku.

Dzieci
Nie zaleca się stosowania leku Mitripiazyd u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat ze względu na brak informacji dotyczących stosowania leku w tej populacji chorych.

W przypadku wystąpienia któregokolwiek z niżej wymienionych ciężkich działań niepożądanych, należy przerwać stosowanie leku Mitripiazyd i natychmiast skonsultować się z lekarzem - może być konieczna pilna pomoc medyczna:

- Obrzęk twarzy, warg lub gardła, który może powodować utrudnienie połykania lub oddychania, jak również świąd i wysypka. Mogą to być objawy ciężkiej reakcji uczuleniowej spowodowanej stosowaniem leku Mitripiazyd.
- Ciężkie reakcje skórne, w tym wysypka, owrzodzenia jamy ustnej, nasilenie wcześniej występującej choroby skóry, zaczerwienienie, powstawanie pęcherzy lub złuszczanie się skóry
(jak w zespole Stevensa-Johnsona, toksycznej martwicy naskórka lub rumieniu wielopostaciowym).

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpią u pacjenta:
- Przyspieszona czynność serca, nierówne lub silniejsze bicie serca (kołatanie serca), ból w klatce piersiowej, ucisk w klatce piersiowej lub poważniejsze zaburzenia, w tym zawał serca i udar.
- Duszność, kaszel lub gorączka trwająca 2 do 3 dni i zmniejszone łaknienie. Mogą to być objawy zaburzeń dotyczących płuc, w tym zapalenia płuc.
- Łatwe powstawanie siniaków, wydłużony czas krwawienia, nietypowe krwawienia (np.
krwawienia z dziąseł), purpurowe plamki na skórze lub częstsze niż zazwyczaj zakażenia, ból gardła i gorączka, uczucie zmęczenia, omdlenie, zawroty głowy lub bladość skóry. Mogą to być objawy zaburzeń krwi lub szpiku kostnego.
- Silny ból w okolicy żołądka, mogący promieniować na plecy. Może to być objaw zapalenia trzustki.
- Gorączka, dreszcze, zmęczenie, utrata apetytu, ból żołądka, nudności, zażółcenie skóry lub oczu (żółtaczka). Mogą to być objawy zaburzeń dotyczących wątroby, takie jak zapalenie wątroby lub uszkodzenie wątroby.

Inne działania niepożądane:
Należy skontaktować się z lekarzem, jeżeli nasili się lub utrzymuje się dłużej niż kilka dni którekolwiek z poniżej wymienionych działań niepożądanych.

Często (dotyczy mniej niż 1 na 10 pacjentów) - Ból głowy, uczucie osłabienia lub zmęczenia.
- Zawroty głowy. Ich wystąpienie jest bardziej prawdopodobne na początku przyjmowania leku Mitripiazyd lub podczas zwiększania dawki.
- Suchy, męczący kaszel lub zapalenie oskrzeli.
- Podwyższone stężenie glukozy we krwi. Jeśli pacjent choruje na cukrzycę, może ona ulec pogorszeniu.
- Podwyższone stężenie kwasu moczowego lub tłuszczów we krwi.
- Bolesność, zaczerwienienie i obrzęk stawów.

Niezbyt często (dotyczy mniej niż 1 na 100 pacjentów)
- Wysypki skórne, w tym uniesione nad powierzchnię skóry.
- Napadowe zaczerwienienie twarzy i szyi, omdlenia, hipotensja (nieprawidłowo niskie ciśnienie krwi), zwłaszcza przy szybkiej zmianie pozycji z leżącej na stojącą lub siedzącą.
- Zaburzenia równowagi (zawroty głowy pochodzenia błędnikowego).
- Świąd i nietypowe odczucia skórne, takie jak drętwienie, mrowienie, kłucie, pieczenie lub cierpnięcie (parestezje).
- Utrata lub zaburzenia smaku.
- Zaburzenia snu.
- Uczucie przygnębienia, lęk, nerwowość lub niepokój.
- Niedrożność nosa, zapalenie zatok przynosowych, duszność.
- Zapalenie dziąseł, obrzęk warg.
- Zaczerwienienie, świąd lub łzawienie oczu, obrzęk powiek.
- Dzwonienie w uszach.
- Niewyraźne widzenie.
- Utrata włosów.
- Bóle w klatce piersiowej.
- Bóle mięśni.
- Zaparcie, bóle brzucha lub w całej jamie brzusznej.
- Niestrawność lub nudności.
- Oddawanie większej niż zwykle ilości moczu w ciągu doby.
- Nasilone pocenie się lub pragnienie.
- Utrata lub zmniejszenie apetytu (anoreksja), zmniejszenie łaknienia.
- Przyspieszona lub nieregularna czynność serca.
- Obrzęk rąk i nóg. Może to być objawem gromadzenia wody w organizmie.
- Gorączka.
- Osłabienie sprawności seksualnej u mężczyzn.
- Zmniejszenie liczby krwinek czerwonych, krwinek białych, płytek krwi lub stężenia hemoglobiny we krwi.
- Zaburzenia czynności wątroby, trzustki lub nerek stwierdzone w badaniach krwi.
- Zmniejszenie stężenie potasu we krwi.

Bardzo rzadko (dotyczy mniej niż 1 na 10 000 pacjentów) - Nudności, biegunka lub zgaga.
- Zaczerwienienie i obrzęk języka lub suchość w jamie ustnej.
- Zwiększenie stężenie potasu we krwi.

Inne odnotowane działania niepożądane:
Należy skontaktować się z lekarzem, jeżeli nasili się lub utrzymuje się dłużej niż kilka dni którekolwiek z poniżej wymienionych działań niepożądanych.

- Trudności w koncentracji, uczucie niepokoju lub splątania.
- Zmiana koloru palców rąk i stóp pod wpływem zimna oraz mrowienie lub ból podczas ocieplania (zespół Raynauda).
- Powiększenie piersi u mężczyzn.
- Zakrzepy.
- Zaburzenia słuchu.
- Suchość spojówek.
- Widzenie przedmiotów w kolorze żółtym.
- Odwodnienie.
- Obrzęk, ból i zaczerwienienie policzka (zapalenie ślinianki).
- Obrzęk jelit, nazywany obrzękiem naczynioruchowym jelit objawiający się bólem brzucha, wymiotami i biegunką.
- Większa niż zwykle wrażliwość na światło słoneczne.
- Nasilone łuszczenie się skóry, swędząca, grudkowata wysypka lub inne odczyny skórne, takie jak czerwona wysypka na twarzy lub czole.
- Wysypka skórna lub powstawanie siniaków.
- Plamy na skórze i ziębnięcie kończyn.
- Zaburzenia dotyczące paznokci (np. utrata lub oddzielanie się paznokcia od łożyska).
- Sztywność mięśniowa lub szczękościsk (tężyczka).
- Osłabienie lub kurcze mięśni.
- Zmniejszenie popędu seksualnego u mężczyzn i kobiet.
- Obecność krwi w moczu (krwiomocz). Może to być oznaka choroby nerek (śródmiąższowe zapalenie nerek).
- Obecność cukru w moczu.
- Zwiększona liczba niektórych krwinek białych we krwi (eozynofilia).
- Zmniejszona ilość krwinek w badaniach krwi (pancytopenia).
- Nieprawidłowe stężenia jonów sodu, wapnia, magnezu i chlorków we krwi.
- Spowolnione lub zaburzone reakcje.
- Zmiana odczuwania zapachów.
- Utrudnienie oddychania lub nasilenie astmy.