Maxipime proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań 2 g pokaż opinie (0)

Do działań niepożądanych występujących z częstością od >0,1% do 1% (o ile nie podano inaczej) należały:
- zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: reakcje nadwrażliwości - wysypka (1,8%), świąd, pokrzywka; rumień;
- zaburzenia żołądka i jelit: nudności, wymioty, kandydoza jamy ustnej, biegunka (1,2%), zapalenie jelita grubego (w tym rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego);
- zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego: bóle głowy;
- inne: gorączka, zapalenie pochwy.

Do działań niepożądanych występujących z częstością 0,05% do 0,1% należały:
ból brzucha, zaparcie, rozszerzenie naczyń krwionośnych, duszność, zawroty głowy, parestezje, świąd narządów płciowych, zaburzenia smaku, dreszcze, niespecyficzne kandydozy.

Do klinicznie istotnych działań niepożądanych występujących z częstością <0,05% należały:
reakcje anafilaktyczne i drgawki.

Reakcje miejscowe w miejscu podania infuzji dożylnej występowały u 5,2% pacjentów i obejmowały zapalenie żył (2,9%) i inne stany zapalne (0,1%). Produkt Maxipime był bardzo dobrze tolerowany po podawaniu domięśniowym; odczyny zapalne lub ból w miejscu wstrzyknięcia występowały u 2,6% pacjentów.

Profil bezpieczeństwa produktu Maxipime u niemowląt i dzieci jest podobny do opisywanego u dorosłych. W badaniach klinicznych najczęściej opisywanym objawem niepożądanym przypisywanym produktowi Maxipime była wysypka.

W czasie badań prowadzonych po wprowadzeniu leku do obrotu rzadko donoszono o przypadkach agranulocytozy.

Tak jak w przypadku innych leków z tej grupy, opisywano występowanie encefalopatii (zaburzenia świadomości, w tym dezorientację, omamy, stupor i śpiączkę), drgawek, skurczów mioklonicznych i (lub) niewydolności nerek. Większość spośród tych reakcji występowała u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek, którym podawano produkt Maxipime w dawkach przekraczających zalecane dawki.

Jak w przypadku innych cefalosporyn, notowano przypadki reakcji anafilaktycznych, w tym wstrząs anafilaktyczny, przemijającą leukopenię, neutropenię, agranulocytozę i trombocytopenię.

Nieprawidłowości w wynikach badań laboratoryjnych, obserwowane u pacjentów z początkowymi prawidłowymi wynikami tych badań, były przemijające. Do najczęściej opisywanych nieprawidłowości, występujących z częstością od 1% do 2% (o ile nie podano inaczej), należały: zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej (3,6%), aminotransferazy asparaginianowej (2,5%), alkalicznej fosfatazy, zwiększenie stężenia całkowitej bilirubiny, niedokrwistość, eozynofilia, wydłużenie czasu protrombinowego, wydłużenie czasu częściowej tromboplastyny (2,8%) i dodatni wynik testu Coombs'a bez hemolizy (18,7%). Obserwowano także przemijające zwiększenie stężenia azotu mocznikowego i (lub) kreatyniny w surowicy oraz przemijającą trombocytopenię (u 0,5% do 1% pacjentów). Notowano również przemijającą leukopenię i neutropenię (<0,5%).

Stosując antybiotyki z grupy cefalosporyn, opisywano następujące objawy niepożądane i zmiany wyników badań laboratoryjnych: zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, martwicę toksyczno-rozpływną naskórka, niewydolność nerek, niedokrwistość aplastyczną, niedokrwistość hemolityczną, krwawienia oraz fałszywie dodatnie wyniki oznaczeń stężenia glukozy w moczu.