Ceroxim proszek do sporządzania zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml pokaż opinie (0)

Kiedy nie stosować leku Ceroxim:
- jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie (nadwrażliwość) na cefuroksym lub inne antybiotyki cefalosporynowe (np. cefaleksyna, cefaklor) lub penicyliny, lub którykolwiek z pozostałych składników leku Ceroxim (po zastosowaniu cefuroksym w przeszłości u pacjenta mogła wystąpić wysypka, swędzenie, obrzęk twarzy, warg, dłoni lub stóp, trudności w oddychaniu).

W przypadku wątpliwości, czy można zażyć lek Ceroxim, należy skontaktować się z lekarzem.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując lek Ceroxim:
- jeśli u pacjenta przyjmującego cefuroksym wystąpią objawy alergiczne, należy odstawić lek i niezwłocznie zawiadomić lekarza, ponieważ może być konieczne zastosowanie odpowiedniego leczenia
(np. podanie adrenaliny lub zastosowanie innych środków);
- jeśli u pacjenta występuje ciężka choroba nerek lub wątroby;
- jeśli u pacjenta podczas jego stosowania wystąpi biegunka. Podobnie jak w przypadku innych antybiotyków w wyniku stosowania cefuroksymu może rozwinąć się rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego o różnym stopniu nasilenia, objawiające się początkowo biegunką. Jeśli podczas stosowania antybiotyku lub po jego zakończeniu pojawi się biegunka (zwłaszcza ciężka lub długo utrzymująca się), należy zasięgnąć porady lekarza, ponieważ oprócz odstawienia leku może być konieczne zastosowanie odpowiedniego leczenia. Nie należy stosować leków działających zapierająco;
-jeśli w wyniku długotrwałego leczenia antybiotykami cefalosporynowymi dojdzie do rozwoju kandydozy (grzybicy) jamy ustnej oraz innych błon śluzowych lub dodatkowego zakażenia drobnoustrojami niewrażliwymi na stosowany antybiotyk;
- u pacjentów przyjmujących jednocześnie silnie działające leki moczopędne, gdyż może to spowodować uszkodzenie nerek;
- jeśli pacjent jest chory na boreliozę. Podczas leczenia cefuroksymem może wystąpić reakcja Jarisch- Herxheimera. Jest to przemijająca i krótkotrwała reakcja immunologiczna, której objawami są: gorączka, dreszcze, bóle głowy, bóle mięśni, zaostrzenie zmian chorobowych skóry. Reakcja jest wynikiem rozpadu komórek bakteryjnych Borrelia burgdorferi, spowodowanego przez cefuroksym. Z martwych komórek bakteryjnych uwalniają się substancje podobne do endotoksyn oraz antygeny bakteryjne powodujące reakcję immunologiczną organizmu.

Jeśli jednak u pacjenta wystąpią następujące objawy: nagłe wystąpienie obrzęku powiek, twarzy, warg, ust i języka, trudności w oddychaniu lub przełykaniu, wysypka, pokrzywka i świąd. Są to objawy bardzo ciężkiej reakcji alergicznej. W takim przypadku należy odstawić lek Ceroxim i natychmiast zgłosić się do lekarza.

Następujące zasady zostały przyjęte dla sporządzenia klasyfikacji częstości występowania działań niepożądanych:

bardzo często: częściej niż u 1 na 10 pacjentów
często: częściej niż u 1 na 100, ale rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów, niezbyt często: częściej niż u 1 na 1000 pacjentów, ale rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów, rzadko: częściej niż u 1 na 10 000 pacjentów, ale rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów, bardzo rzadko: u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów, w tym pojedyncze przypadki,

Mogą wystąpić następujące działania niepożądane:
często: częściej niż u 1 na 100, ale rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów
- kandydoza (grzybica)
- eozynofilia (zwiększenie odsetka eozynofili, jednego z rodzajów białych krwinek we krwi, powyżej 4% ogólnej liczby leukocytów)
- bóle głowy, zawroty głowy
- niestrawność, biegunka, nudności, bóle brzucha
- przemijające podwyższenie aktywności enzymów wątrobowych (AspAT, AlAT i LDH)

niezbyt często: częściej niż u 1 na 1000 pacjentów, ale rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów - dodatni odczyn Coombs'a, leukopenia (czasami nasilona), małopłytkowość
- wysypki skórne
- wymioty

rzadko: częściej niż u 1 na 10 000 pacjentów, ale rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów
- pokrzywka, świąd skóry
- rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego (tak jak w przypadku innych antybiotyków o szerokim zakresie działania)
- śródmiąższowe zapalenie nerek

bardzo rzadko: u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów, w tym pojedyncze przypadki
- niedokrwistość hemolityczna
- gorączka polekowa, choroba posurowicza, wstrząs anafilaktyczny
- żółtaczka (głównie zastoinowa), zapalenie wątroby
- rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka.

Antybiotyki z grupy cefalosporyn mają tendencję do adsorbowania się na powierzchni błony komórkowej krwinek czerwonych i reagują z przeciwciałami skierowanymi przeciwko cząsteczkom leku. Prowadzi to do występowania dodatniego odczynu Coombs'a (co może mieć znaczenie podczas wykonywania prób krzyżowych krwi) oraz bardzo rzadko do niedokrwistości hemolitycznej.