Mannitol 20% Baxter roztwór do infuzji 200 mg/ml pokaż opinie (0)

Nie stosować:
- jeśli u pacjenta występuje uczulenie (nadwrażliwość) na mannitol lub którykolwiek ze składników preparatu;
- jeśli u pacjenta występuje zwiększone stężenie soli w organizmie (hiperosmolarność). Jest to spowodowane nadmierną utratą wody z krwi i może wynikać z następujących czynników:
o długotrwałe, obfite pocenie się;
o nadmierne stosowanie pewnych leków, takich jak leki moczopędne (diuretyki);
o choroba nerek;
W tej sytuacji Mannitol może powodować jeszcze dodatkowo zwiększoną osmolarność krwi.
- jeśli u pacjenta występuje ciężkie odwodnienie (utrata wody z organizmu, np. z powodu wymiotów lub biegunki). Ciężkie odwodnienie powoduje suchość w jamie ustnej i silne pragnienie;
- jeśli nerki pacjenta nie są zdolne do wytwarzania moczu (bezmocz);
- jeśli u pacjenta występuje ciężka niewydolność serca (choroba serca, którą trudno opanować za pomocą leków);
- jeśli u pacjenta występuje nadmierne gromadzenie się płynów w płucach (obrzęk płuc) związane z niewydolnością serca;
- jeśli u pacjenta występuje krwotok w obrębie czaszki (czynny krwotok śródczaszkowy), z wyjątkiem sytuacji, gdy krwotok występuje podczas operacji czaszki (kraniotomii);
- jeśli naturalna bariera ochronna pomiędzy naczyniami krwionośnymi głowy a mózgiem jest uszkodzona. Wystąpić to może na przykład po ciężkim urazie głowy ( np. uraz z pęknięciem czaszki)

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując
Należy poinformować lekarza o następujących stanach występujących obecnie lub w przeszłości:
- jeśli u pacjenta występuje choroba nerek lub osłabienie czynności nerek;
- jeśli pacjent przyjmuje leki, które mogą być szkodliwe dla nerek (np. pewne antybiotyki lub leki przeciwnowotworowe). Lekarz będzie wiedział, czy leki przyjmowane przez pacjenta mogą mieć wpływ na czynność nerek;
- sytuacja kliniczna kiedy dostarczanie krwi do tkanek jest niedostateczne (wstrząs) niewydolność serca;
- zmniejszone stężenie sodu (soli) we krwi (hiponatremia);
- ilość wody w organizmie nie jest wystarczająca (odwodnienie);
- mała objętość krwi w naczyniach krwionośnych (hipowolemia).

Jeśli wystąpią którekolwiek z poniżej wymienionych działań niepożądanych, należy natychmiast zawiadomić o tym lekarza lub pielęgniarkę. Mogą to być objawy bardzo ciężkiej lub nawet śmiertelnej reakcji nadwrażliwości (alergii) zwanej wstrząsem anafilaktycznym:
- opuchnięcie skóry twarzy i gardła;
- trudności w oddychaniu;
- zmniejszone ciśnienie krwi (niedociśnienie);
- wysypka skórna;
- pokrzywka.
Sposób leczenia będzie zależał od objawów.

Inne działania niepożądane zostały wymienione według częstości ich występowania w następujących kategoriach:
Niezbyt częste: występujące u 1 do 10 na 1000 pacjentów
Rzadkie: występujące u 1 do 10 na 10 000 pacjentów
Bardzo rzadkie: występujące u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów

Niezbyt często
- zbyt duża lub zbyt mała ilość płynu w organizmie (zaburzenia równowagi płynów). Zbyt duża ilość
płynu powoduje opuchliznę (obrzęk). Zbyt mała ilość płynu w organizmie powoduje objawy
odwodnienia;
- zaburzenia równowagi stężenia substancji chemicznych we krwi (zaburzenia równowagi elektrolitów);
- zmniejszone ciśnienie krwi (niedociśnienie);
- zapalenie żyły z zaczerwienieniem, obrzękiem i bólem na przebiegu żyły (zakrzepowe zapalenie żył).

Rzadko
- reakcja alergiczna (nadwrażliwość);
- niewystarczająca ilość wody w organizmie (odwodnienie). Powoduje pragnienie, utratę apetytu, wysuszenie skóry, zaczerwienienie skóry, ciemną barwę moczu, suchość w ustach, zmęczenie, osłabienie, dreszcze, zawroty głowy, omdlenia lub lekki ból głowy;
- gromadzenie się płynów pod skórą, zwykle wokół kostek (obrzęk);
- ból głowy;
- drgawki (napady padaczkowe);
- zawroty głowy;
- zwiększenie ciśnienia wewnątrz czaszki (zwiększenie ciśnienia śródczaszkowego) powodujące bóle głowy, uczucie mdłości (nudności), wymioty, ból pleców, nieostre widzenie i inne zmiany widzenia, takie jak trudności z poruszaniem gałką oczną (porażenie mięśni okoruchowych);
- niewyraźne widzenie;
- nieregularne bicie serca (arytmia serca);
- zwiększone ciśnienie krwi (nadciśnienie);
- podwyższone ciśnienie w płucach (przekrwienie płuc) powodujące rosnące skrócenie oddechu, uczucie duszenia się lub tonięcia, odgłosy chrząkania lub bulgotania podczas oddychania, sapanie, kaszel, lęk, niepokój, pocenie się i bladość skóry;
- płyn w płucach (obrzęk płuc) powodujący skrócenie oddechu, zwłaszcza podczas leżenia, z objawami takimi samymi jak przy przekrwieniu płuc (powyżej);
- katar/swędzenie w nosie (nieżyt nosa);
- suchość w jamie ustnej;
- zamieranie części skóry (martwica skóry);
- pragnienie;
- uczucie mdłości (nudności);
- wymioty;
- pokrzywka;
- kurcze;
- wytwarzanie dużej ilości moczu (nadmierna diureza);
- uszkodzenie nerek (nerczyca osmotyczna) powodujące trudności z przekazywaniem wody (oddawaniem moczu) lub ograniczeniem tego procesu, obrzęk kostek, palców lub twarzy z powodu gromadzenia się płynu w organizmie;
- niezdolność oddawania moczu (zatrzymanie moczu);
- dreszcze;
- ból w klatce piersiowej (uciskający ból w klatce piersiowej);
- gorączka.

Bardzo rzadko
- niewydolność serca związana z obecnością płynu w płucach i obrzękiem wokół kostek (zastoinowa niewydolność serca);
- nagłe wystąpienie niewydolności nerek, ze znacznym zmniejszeniem wytwarzania moczu (ostra niewydolność nerek).