Lisonid HCT tabletki powlekane 20 mg + 25 mg pokaż opinie (0)

Kiedy nie stosować leku:
- w przypadku alergii (nadwrażliwości) na benazeprylu chlorowodorek, tiazydy lub sulfonamidy (uwaga na możliwe reakcje krzyżowe) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą;
- w przypadku skłonności do obrzęku tkanek (obrzęk naczyniowo- nerwowy lub inny rodzaj obrzęku naczynioruchowego, np. na skutek wcześniejszego leczenia inhibitorem ACE);
- w przypadku ciężkich zaburzeń czynności nerek (stężenie kreatyniny w surowicy większe niż
1,8 mg/dl lub klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml/min);
- podczas dializoterapii;
- w przypadku zwężenia tętnic nerkowych (obustronnego lub jedynej czynnej nerki);
- w stanie po przeszczepieniu nerki;
- w przypadku zwężenia zastawki aortalnej lub mitralnej, lub innych zaburzeń odpływu z lewej komory serca (np. kardiomiopatia przerostowa);
- w przypadku nieleczonego osłabienia mięśnia sercowego (niewyrównana niewydolność serca);
- w pierwotnym zwiększeniu stężenia aldosteronu we krwi;
- w przypadku pierwotnej choroby wątroby lub zaburzeń czynności wątroby;
- w przypadku ciężkich zaburzeń elektrolitowych (hiperkalcemia, hiponatremia, hipokaliemia);
- u dzieci;
- w ciąży;
- podczas karmienia piersią.

Podczas leczenia lekiem nie można wykonywać dializ lub hemofiltracji z zastosowaniem błon poli (akrylonitrylowych, sodowo- 2- metyloalilosulfonianowych) o dużej przepuszczalności (np. AN 69), z powodu ryzyka wystąpienia reakcji nadwrażliwości (reakcje rzekomoanafilaktyczne/bardzo silne reakcje alergiczne), mogących powodować wstrząs zagrażający życiu.
W przypadku dializy lub hemofiltracji ze wskazań nagłych należy zastosować inne leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego (nadciśnienia) niż inhibitory ACE lub użyć błon dializacyjnych innego typu.
Należy poinformować lekarzy, jeżeli pacjent przyjmuje lek lub jest dializowany, ponieważ te informacje muszą być wzięte pod uwagę.
Zagrażające życiu reakcje nadwrażliwości mogą wystąpić u pacjentów przyjmujących inhibitory ACE podczas aferezy LDL (lipoprotein o małej gęstości) z użyciem siarczanu dekstranu (w przypadku ciężkiej hipercholesterolemii).
Zagrażające życiu reakcje anafilaktyczne (tj. obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, duszność, wymioty, skórne reakcje alergiczne) mogą również wystąpić w przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE i leczenia odczulającego na jad owadów (np. użądlenia pszczół i os).
W przypadku konieczności aferezy LDL lub leczenia odczulającego na jad owadów, inhibitory ACE należy czasowo zastąpić przez inne leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi.

Zastosowano następującą klasyfikację do oceny występowania działań niepożądanych:
Bardzo często: częściej niż u 1 na 10 pacjentów
Często: rzadziej niż u 1 na 10, ale nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów
Niezbyt często: rzadziej niż u 1 na 100, ale częściej niż u 1 na 1 000 pacjentów
Rzadko: rzadziej niż u 1 na 1 000, ale częściej niż u 1 na 10 000 pacjentów
Bardzo rzadko: rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów, w tym pojedyncze przypadki

Działania niepożądane:
Układ sercowo- naczyniowy:
Często, zwłaszcza na początku podawania leku i u pacjentów z niedoborem soli i (lub) płynów (np. z powodu wymiotów, biegunki, wcześniejszego leczenia lekami, które zwiększają wydalanie moczu (leki moczopędne), ciężkim nadciśnieniem tętniczym krwi, jak również w przypadku zwiększania dawki preparatu Lisonid HCT, może wystąpić nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi z takimi objawami jak: zawroty głowy, osłabienie, zaburzenie widzenia, rzadko również z utratą świadomości (omdlenie).
Na skutek niedoboru potasu, bardzo często mogą występować zmiany w zapisie EKG i zaburzenia rytmu serca podczas leczenia hydrochlorotiazydem.
Obserwowano bardzo rzadkie przypadki następujących działań niepożądanych podczas stosowania inhibitorów ACE, związanych ze znacznym obniżeniem ciśnienia tętniczego krwi: przyspieszenie czynności serca (tachykardia), kołatanie serca, zaburzenia rytmu serca, ból w klatce piersiowej (dusznica bolesna), zawał serca, krótkotrwałe objawowe zmniejszenie ukrwienia mózgu
(przejściowe napady niedokrwiennne - TIA), udar (incydent naczyniowo- mózgowy).

Nerki:
Często może wystąpić lub nasilić się niewydolność nerek, w bardzo rzadkich przypadkach nawet ostra niewydolność nerek.
Niezbyt często obserwowano zwiększenie wydalania białka z moczem (proteinuria), częściowo z jednoczesnym pogorszeniem czynności nerek.
Obserwowano pojedyncze przypadki zapalenia nerek (niebakteryjne śródmiąższowe zapalenie nerek) skutkujące ostrą niewydolnością nerek podczas stosowania hydrochlorotiazydu.

Układ oddechowy:
Często występuje suchy kaszel i zapalenie oskrzeli, niezbyt często duszność, zapalenie zatok przynosowych, przeziębienie (nieżyt błony śluzowej nosa), bardzo rzadko skurczowe zwężenie oskrzeli z trudnościami w oddychaniu (skurcz oskrzeli), stan zapalny błony śluzowej języka (zapalenie języka) i suchość błony jamy ustnej.
Bardzo rzadko obserwowano nagłe gromadzenie płynu w płucach (obrzęk płuc) z objawami wstrząsu. Związane to było przypuszczalnie z reakcją alergiczną na hydrochlorotiazyd.
W bardzo rzadkich przypadkach obserwowano wywołany przez inhibitory ACE, takie jak lek Lisonid HCT, obrzęk tkanek (obrzęk naczyniowo- nerwowy) obejmujący krtań, gardło i (lub) język.

Przewód pokarmowy/wątroba:
Często obserwowano nudności, ból brzucha i niestrawność, niezbyt często wymioty, biegunkę, zaparcie, utratę apetytu, zapalenie trzustki i - szczególnie w przypadku współistniejących kamieni żółciowych - ostre zapalenie pęcherzyka żółciowego.
Podczas leczenia inhibitorami ACE niezbyt często obserwowano zespół rozpoczynający się od żółtaczki wywołanej zastojem żółci (żółtaczka cholestatyczna) i postępujący do obumierania komórek wątrobowych (martwica wątroby, czasami zakończona zgonem). Związek jest niejasny. W bardzo rzadkich przypadkach podczas stosowania inhibitorów ACE obserwowano niewydolność wątroby, zapalenie wątroby i niedrożność jelit.

Skóra, naczynia krwionośne:
Często mogą występować skórne reakcje alergiczne, takie jak: wysypka, świąd, zaczerwienienie twarzy, niezbyt często pokrzywka, tworzenie się pęcherzy skórnych (pęcherzyca), zespół StevensaJohnsona (pęcherzykowe zmiany skórne z towarzyszącym bardzo złym samopoczuciem), jak również obrzęk naczyniowo- nerwowy warg, twarzy i (lub) kończyn. Obrzęk naczyniowo - nerwowy występuje częściej u pacjentów rasy czarnej niż u pacjentów innych ras. Opisywano bardzo rzadkie przypadki ciężkich reakcji skórnych, takich jak rumień wielopostaciowy, toczeń rumieniowaty skórny i toksyczna martwica naskórka (w pojedynczych przypadkach związanych z przyjmowaniem hydrochlorotiazydu).
Reakcjom skórnym może towarzyszyć gorączka, ból mięśni i stawów (zapalenie stawów), zapalenie naczyń krwionośnych i pewne zmiany parametrów laboratoryjnych (eozynofilia, leukocytoza i (lub) zwiększenie miana przeciwciał przeciwjądrowych - ANA, przyspieszone OB.)
Podczas leczenia inhibitorami ACE obserwowano bardzo rzadkie przypadki reakcji rzekomoanafilaktycznych, zmian skórnych podobnych do łuszczycy, nadwrażliwości na światło, nasilonego pocenia się, utraty włosów (łysienie), oddzielania się paznokcia od łożyska i nasilenie zespołu Reynauda.
Niezbyt często podczas stosowania dużych dawek hydrochlorotiazydu mogą tworzyć się zakrzepy krwi i niedrożność naczyń krwionośnych (zakrzepica i zatorowość), w następstwie utraty płynów, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku lub w przypadku zaburzeń żylnych.

Układ nerwowy:
Często może występować ból głowy, zmęczenie, senność, osłabienie, apatia, niezbyt często depresja, zawroty głowy, zaburzenia snu, nerwowość, impotencja, mrowienie, drętwienie i uczucie chłodu w kończynach (parestezje), zaburzenia równowagi, splątanie, zmiany nastroju, stany lękowe, szum uszny, niewyraźne widzenie i zaburzenia smaku lub przejściowa utrata smaku.

Układ mięśniowo- szkieletowy i tkanka łączna:
Niezbyt często, na skutek niedoboru potasu, mogą wystąpić kurcze mięśni, osłabienie mięśni szkieletowych, bóle mięśni i objawy porażenia (niedowład).

Badania diagnostyczne:
Często może wystąpić zmniejszenie stężenia hemoglobiny, wartości hematokrytu, ilości krwinek białych lub płytek krwi.
Niezbyt często, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, chorobami kalogenowymi lub jednocześnie leczonych allopurynolem, prokainamidem lub innymi preparatami, które hamują odpowiedź immunologiczną, może wystąpić znaczne zmniejszenie ilości krwinek lub zmiany w krwinkach (niedokrwistość [w tym niedokrwistość aplastyczna], małopłytkowość (zmniejszenie liczby płytek krwi), leukopenia (zmniejszenie liczby białych krwinek), neutropenia (zmniejszenie liczby neutrofili we krwi), eozynofilia (zwiększenie liczby eozynofili we krwi), a w bardzo rzadkich przypadkach nawet całkowity brak pewnych lub wszystkich krwinek (agranulocytoza lub pancytopenia). W bardzo rzadkich przypadkach obserwowano hemolizę/niedokrwistość hemolityczną, również z towarzyszącym niedoborem dehydrogenazy glukozo- 6- fosforanowej (G- 6-
PDH), ale nie ustalono związku z przyjmowaniem inhibitorów ACE.
Hydrochlorotiazyd jako składnik leku złożonego często może powodować zmniejszenie stężenia potasu, chlorków lub magnezu we krwi, zwiększenie stężenia wapnia we krwi, wydalanie glukozy z moczem i zasadowicę związaną z metabolizmem. Obserwowano zwiększenie stężenia glukozy, cholesterolu, trójglicerydów, kwasu moczowego i aktywności amylazy w surowicy krwi.
Często, szczególnie u pacjentów z niewydolnością nerek, może wystąpić zwiększenie stężenia mocznika, kreatyniny i potasu w surowicy krwi oraz zmniejszenie stężenia sodu w surowicy krwi. U pacjentów z dużym stężeniem cukru we krwi (cukrzyca) podczas leczenia inhibitorami ACE obserwowano zwiększenie stężenia potasu w surowicy krwi. Może także wystąpić zwiększone wydalanie białka z moczem.
W bardzo rzadkich przypadkach może wystąpić zwiększenie stężenia bilirubiny (produkty rozpadu krwi) i aktywności enzymów wątrobowych.