Diuramid tabletki 250 mg pokaż opinie (0)

Kiedy nie należy stosować leku
- jeśli kiedykolwiek w przeszłości wystąpiły reakcje uczuleniowe na acetazolamid, którykolwiek inny składnik leku lub sulfonamidy,
- u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i nerek, kamicą nerkową, niewydolnością nadnerczy, zmniejszonym stężeniem sodu lub potasu w surowicy, kwasicą hipochloremiczną (związaną ze zmniejszonym stężeniem chloru w surowicy krwi),
- długotrwale w leczeniu przewlekłej niewyrównanej jaskry z zamkniętym kątem.

Działania niepożądane występują najczęściej na początku leczenia i są następujące:
- zaburzenia czucia na kończynach (parestezje), zaburzenia słuchu lub szumy uszne,
- utrata apetytu, zaburzenia smaku, nudności, wymioty, biegunka,
- częste oddawanie moczu, krwiste zabarwienie moczu, cukier w moczu,
- sporadycznie senność i dezorientacja,
- kurcze i bóle mięśni, znaczne osłabienie siły mięśni,
- przemijająca krótkowzroczność,
- reakcje nadwrażliwości, w tym duszność,
- pokrzywka, nadwrażliwość na światło,
- niewydolność wątroby (żółtaczka, ciemne zabarwienie moczu i odbarwienie stolca), kolka wątrobowa i nerkowa,
- kamica nerkowa.
Acetazolamid jako pochodna sulfonamidowa może wywoływać działania niepożądane charakterystyczne dla sulfonamidów. Są to:
- gorączka,
- wybroczyny i wysypki skórne.
W przypadku wystąpienia duszności lub zmian skórnych należy odstawić lek i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
Diuramid może spowodować zmiany w obrazie krwi i dlatego lekarz może zalecić przeprowadzenie badań kontrolnych krwi. W czasie leczenia może wystąpić:
- zmniejszenie liczby krwinek białych lub niedokrwistość (anemia).
- zmniejszenie liczby płytek krwi, które może wpływać na krzepnięcie. Jeśli wystąpią siniaki, czerwone lub purpurowe plamy na skórze z niewyjaśnionej przyczyny, należy poinformować lekarza.
- znaczne zmniejszenie liczby granulocytów we krwi obwodowej.
- zakwaszenie krwi (kwasica metaboliczna).
- zaburzenie równowagi elektrolitowej.