Depakine proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań 400 mg (400 mg/4 ml) pokaż opinie (0)

Kiedy nie stosować leku Depakine:
Nie należy stosować leku w następujących przypadkach:
- nadwrażliwość na walproinian sodu lub którykolwiek składnik leku;
- ostre lub przewlekłe zapalenie wątroby;
- pacjenci z przebytym ciężkim zapaleniem wątroby, zwłaszcza polekowym, lub pacjenci z wywiadem rodzinnym świadczącym o ciężkim zapaleniu wątroby;
- porfiria;
- jednoczesne stosowanie z meflochiną.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując lek Depakine:
- Przed rozpoczęciem leczenia i okresowo podczas pierwszych 6 miesięcy leczenia należy okresowo wykonywać laboratoryjne badania czynności wątroby.
- W przypadku nagłego wystąpienia następujących objawów: osłabienie, brak apetytu, senność, nawracające wymioty i bóle brzucha, żółtaczka (zażółcenie powłok skórnych i białkówek oczu) lub nawrotu napadów padaczkowych, zwłaszcza podczas pierwszych 6 miesięcy leczenia, należy niezwłocznie poinformować o tym lekarza prowadzącego. W rzadkich przypadkach Depakine może powodować ciężkie uszkodzenia wątroby kończące się niekiedy zgonem.
- Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku Depakine u dzieci poniżej 3 lat leczonych jednocześnie innym lekiem przeciwpadaczkowym, a szczególnie z padaczką o ciężkim przebiegu, uszkodzeniem mózgu, z opóźnionym rozwojem psychomotorycznym i (lub) wrodzonymi chorobami metabolicznymi lub genetyczną chorobą zwyrodnieniową, ze względu na ryzyko wystąpienia ciężkiego uszkodzenia wątroby.
- Dzieciom poniżej 3 lat walproinianu sodu nie należy podawać jednocześnie z salicylanami, z powodu ryzyka toksycznego działania na wątrobę.
- W przypadku wystąpienia ostrych bólów brzucha należy niezwłocznie poinformować o tym lekarza prowadzącego. Bardzo rzadko Depakine może powodować ciężkie zapalenie trzustki, czasami kończące się zgonem.
- Walproinianu nie należy stosować u kobiet z padaczką planujących ciążę, poza przypadkami w których inne leczenie jest nieskuteczne lub nie jest tolerowane. Należy rozważyć korzyści z zastosowania leku w stosunku do ryzyka przed pierwszym przepisaniem leku, lub gdy kobieta leczona walproinianem planuje ciążę. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję w trakcie leczenia.
- Niewielka liczba osób stosujących leki przeciwpadaczkowe zawierające walproinian sodu myślała o tym, aby się skrzywdzić lub zabić. Jeśli kiedykolwiek u pacjenta pojawią się takie myśli, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
- Przed rozpoczęciem leczenia, również przed zabiegiem operacyjnym i w przypadku siniaków lub samoistnych krwawień, zaleca się wykonanie badań laboratoryjnych (badanie morfologii krwi z rozmazem, w tym liczba płytek krwi, czas krwawienia i ocena testów krzepnięcia).
- Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek. Lekarz może zalecić mniejszą dawkę leku.
- Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z układowym toczniem rumieniowatym.
- Lek Depakine należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami metabolicznymi, zwłaszcza z wrodzonymi niedoborami enzymów, takimi jak niedobór enzymów w cyklu przemian mocznika, ze względu na możliwość zwiększenia stężenia amoniaku we krwi.
- U pacjentów leczonych walproinianem sodu może wystąpić zwiększenie masy ciała.
- Nie zaleca się jednoczesnego stosowania antybiotyków z grupy karbapenemów z kwasem walproinowym
- Nie zaleca się picia alkoholu podczas leczenia walproinianem.

Rzadko są one ciężkie; zwykle przemijające. Pacjenci jednak mogą wymagać odpowiedniego leczenia w przypadku wystąpienia niektórych działań niepożądanych. Częstość działań niepożądanych określono następująco:
- bardzo często: .

Zaburzenia żołądka i jelit
Nudności, bóle żołądka, biegunka często występują u niektórych pacjentów na początku leczenia; przemijają zwykle po kilku dniach bez konieczności przerywania leczenia. Kilka minut po podaniu dożylnym produktu Depakine mogą wystąpić nudności, które samoistnie ustępują po kilku minutach.
Bardzo rzadko: zapalenie trzustki, czasami kończące się zgonem .

Zaburzenia metabolizmu
Bardzo rzadko: hiponatremia (zmniejszenie stężenia sodu we krwi).
Zespół niedostosowanego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH ang. Syndrome of Inappropriate Secretion of ADH).

Zaburzenia układu nerwowego
Niezbyt często: ataksja (niezborność ruchów).
Uspokojenie, zaburzenia pozapiramidowe, które mogą być nieprzemijające, włączając przemijające objawy parkinsonizmu.
Bardzo rzadko: przemijające otępienie, związane z przemijającą atrofią (zanikiem) mózgu.
Splątanie (dezorientacja); opisywano kilka przypadków osłupienia (stupor) lub letargu, czasami powodującego przejściową śpiączkę (encefalopatia), zarówno izolowane, jak i skojarzone z nawrotem napadów podczas leczenia walproinianem sodu, które zmniejszały się po odstawieniu leku lub zmniejszeniu dawki leku. Takie stany najczęściej występują u pacjentów otrzymujących kilka leków przeciwpadaczkowych (zwłaszcza fenobarbital lub topiramat) lub po nagłym zwiększeniu dawkowania walproinianu sodu.

Przemijające i (lub) zależne od dawki leku posturalne drżenia mięśniowe i senność.

Mogą często wystąpić przypadki izolowanego i umiarkowanego zwiększenia stężenia amoniaku we krwi bez zmian w laboratoryjnych testach czynności wątroby, co nie wymaga przerwania leczenia. Zgłaszano również przypadki zwiększonego stężenia amoniaku we krwi i wystąpienia objawów neurologicznych, które wymagają dodatkowych badań.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Rzadko: przypadki niedokrwistości, leukopenii (zmniejszona liczba białych krwinek we krwi obwodowej) lub pancytopenii (zmniejszona liczba czerwonych, białych krwinek i płytek krwi we krwi obwodowej).
Częste występowanie małopłytkowości (zmniejszona liczba płytek krwi we krwi obwodowej).
Niewydolność szpiku kostnego, w tym aplazja dotycząca krwinek czerwonych. Agranulocytoza.
Zgłaszano przypadki izolowanego zmniejszenia stężenia fibrynogenu i wydłużeniu czasu krwawienia, na ogół bez objawów klinicznych i podczas stosowania dużej dawki leku.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Bardzo rzadko: martwica toksyczno- rozpływna naskórka, zespół Stevensa- Johnsona, rumień wielopostaciowy.

Podczas stosowania walproinianu mogą wystąpić reakcje skórne, takie jak wysypka.

Często zgłaszano przemijające i (lub) zależne od dawki leku wypadanie włosów.

Zaburzenia układu rozrodczego
Brak miesiączki i nieregularne cykle miesiączkowe.
Niepłodność męska

Zaburzenia naczyniowe Zapalenie naczyń.

Zaburzenia ucha i błędnika
Rzadko: osłabienie słuchu, zarówno przemijające i nieprzemijające; jakkolwiek związek przyczynowo- skutkowy nie został ustalony.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Bardzo rzadko: mimowolne oddawanie moczu.
Istnieją pojedyncze doniesienia o przemijającym zespole Fanconiego podczas leczenia walproinianem sodu; mechanizm powstania tego zaburzenia nie jest znany.

Zaburzenia układu immunologicznego:
Obrzęk naczynioruchowy, zespół ciężkiej nadwrażliwości obejmujący w szczególności wysypkę polekową z eozynofilią oraz objawami ogólnymi (DRESS ang. Drug Rash with Eosinophilia and Systemic Symptoms), reakcje alergiczne.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:
Bardzo rzadko: obwodowe obrzęki o umiarkowanym nasileniu.

Może wystąpić zwiększenie masy ciała. Pacjentki z zespołem policystycznych jajników są w grupie ryzyka i należy je dokładnie obserwować.

Zaburzenia psychiczne
Splątanie (dezorientacja).

Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem prowadzącym w przypadku wystąpienia któregokolwiek z następujących poważnych działań niepożądanych, ponieważ może być konieczna pilna pomoc medyczna:
- zmiany w zachowaniu związane lub niezwiązane z większą częstością napadów padaczkowych, lub ich cięższym przebiegiem, zwłaszcza w przypadku jednoczesnego stosowania fenobarbitalu lub podczas nagłego zwiększenia dawki leku Depakine;
- osłabienie, brak apetytu, senność, nawracające wymioty i bóle brzucha, żółtaczka
(zażółcenie powłok skórnych i białkówek oczu) lub nawrót napadów padaczkowych - objawy te mogą świadczyć o uszkodzeniu wątroby;
- zaburzenia krzepnięcia krwi, samoistne siniaki i krwawienia;
- zmiany w obrębie skóry i błon śluzowych - bardzo rzadko mogą pojawić się ciężkie reakcje skórne: martwica toksyczno- rozpływna naskórka, zespół Stevensa- Johnsona, rumień wielopostaciowy.