Szczepionka proszek i rozpuszczalnik do sporządzania zawiesiny do wstrzykiwań śródksórnych pokaż opinie (0)

O przeciwwskazaniach do szczepienia BCG każdorazowo decyduje lekarz po zbadaniu dziecka. Lekarz powinien zapytać, a szczepiony lub jego rodzice powinni zawiadomić o aktualnych lub przebytych chorobach alergicznych, chorobach osłabiających naturalną odporność (choroby układu siateczkowo-śródbłonkowego np. chłoniaki, białaczka i inne) a także o przyjmowanych lekach: sterydy, leki cytostatyczne, radioterapia, leki przeciwprątkowe.
Zgodnie z Wytycznymi Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc z 1995 r. nie należy szczepić:
- noworodków cierpiących na schorzenia o ciężkim przebiegu jak:
ciężkie urazy okołoporodowe np.wylew śródczaszkowy, stan zamartwicy, żółtaczka nasuwająca podejrzenie konfliktu serologicznego, ciężkie wady rozwojowe i wszystkie choroby zaburzające stan kliniczny noworodka lub wcześniaka.
Choroby okresu noworodkowego są przeciwwskazaniem aż do ich ustąpienia;
- noworodków z klinicznymi objawami zakażenia, potwierdzonymi wynikami badań dodatkowych, aż do ich ustąpienia;
- dzieci w okresie trwania i 4 tygodnie po ustąpieniu ostrych chorób zakaźnych takich jak: odra, krztusiec, ospa wietrzna, różyczka, zakażenie Mycoplasma pneumoniae itp.; dzieci te powinny być zaszczepione jeśli test tuberkulinowy wykonany po 4-ch tygodniach od zakończenia choroby daje wynik ujemny;
- osób z pierwotnymi zaburzeniami odporności - jest to przeciwwskazanie trwałe;
- osób z wtórnymi zaburzeniami odporności, aż do ich ustąpienia;
- osób z dodatnim odczynem tuberkulinowym i osób z przebytą gruźlicą;
- osób z klinicznymi objawami AIDS; można szczepić osoby zakażone bez objawów choroby, w sytuacjach, w których ryzyko zachorowania jest duże;
- osób cierpiących na ostre choroby lub choroby przewlekłe w okresie zaostrzenia aż do ich ustąpienia i osiągnięcia stabilizacji klinicznej, a także dzieci w okresie gorączki;
- osób leczonych immunosupresyjnie.
Wcześniactwo jako takie nie stanowi przeciwwskazania do szczepienia. Zdrowe wcześniaki należy szczepić. Względnym przeciwwskazaniem jest masa ciała poniżej 2000g lub wiek poniżej 32 tygodni.

Objawy i zmiany poszczepienne ustępują zazwyczaj samoistnie, nieleczone ustępują w ciągu 3 miesięcy od szczepienia.
Jako normalną reakcję należy traktować powiększenie regionalnych węzłów chłonnych najczęściej pachowych do 15 mm u osoby szczepionej.
W przypadku wystąpienia zmian poszczepiennych, które wg lekarza pediatry spełniają kryteria powikłania poszczepiennego, należy skierować dziecko do konsultanta, który dokona ostatecznego rozpoznania i zaleci dalsze postępowanie:
- w przypadku znacznego powiększenia węzłów chłonnych należy odczekać, jeśli zmiany się nie cofną i nastąpi wyraźne rozmiękanie oraz narastające chełbotanie węzłów chłonnych wskazane jest nakłucie węzła i ewakuacja wydzieliny. Konieczne jest badanie bakteriologiczne wydzieliny ogólne i w kierunku obecności prątków; w przypadku stwierdzenia flory nieswoistej zaleca się leczenie etiotropowe;
- w przypadkach dużych owrzodzeń należy zabezpieczyć miejsce szczepienia przed zainfekowaniem sterylnym opatrunkiem, chronić przed kąpielą w basenie z chlorowaną wodą;
- w przypadkach dużych ropni, powstających niekiedy w następstwie owrzodzeń w miejscu szczepienia lub ropni podskórnych postępuje się podobnie. Ropnie te mają tendencję do samogojenia;
w przypadku występowania ropnia podskórnego, jego rozmiękania i ścieńczenia skóry nad nim, należy ropień nakłuć, treść ewakuować i poddać ją badaniu bakteriologicznemu; należy rozważyć ewentualność podania antybiotyków np. erytromycyny.
- przypadki uogólnionego zakażenia BCG (BCG itis) z zapaleniem kości (ostitis BCG) kwalifikują się do hospitalizacji; w takich przypadkach zwłaszcza u niemowląt należy wykonać badanie układu odpornościowego dziecka.