Miansegen tabletki powlekane 10 mg pokaż opinie (0)

Leku Miansegen nie należy stosować w przypadku:
- stwierdzonego uczulenia (nadwrażliwości) na chlorowodorek mianseryny lub którąkolwiek substancję pomocniczą
- w rozpoznanej manii
- w przypadku ciężkiej choroby wątroby
- nie należy stosować jednocześnie z inhibitorami MAO i do dwóch tygodni po zakończeniu ich przyjmowania.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując lek Miansegen

Poprawa po mianserynie może nastąpić dopiero po 2 do 4 tygodniach stosowania. W tym czasie chory powinien znajdować się pod dokładną obserwacją lekarską. Po uzyskaniu poprawy klinicznej zaleca się podawanie leku przez kilka miesięcy.

Konieczne jest zachowanie ostrożności u chorych, którzy przebyli niedawno zawał mięśnia sercowego oraz u chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności serca (blok serca).

Pomimo, że u osób w podeszłym wieku skłonność do występowania objawów niepożądanych, takich jak pobudzenie, dezorientacja i niedociśnienie ortostatyczne jest mniejsza podczas stosowania mianseryny niż po trójpierścieniowych lekach przeciwdepresyjnych, stosowanie mianseryny w tej grupie wiekowej wymaga ostrożności.

Chorych ze skłonnościami samobójczymi lekarz powinien dokładnie obserwować.

Należy unikać stosowania mianseryny u pacjentów z padaczką. W przypadku wystąpienia drgawek lub żółtaczki leczenie należy przerwać.

U chorych z cukrzycą, niewydolnością wątroby lub nerek należy zachować typowe środki ostrożności i kontrolować dawkowanie innych, jednocześnie stosowanych leków.

Pacjenci z jaskrą z wąskim kątem przesączania oraz pacjentów z objawami wskazującymi na rozrost gruczołu krokowego muszą zachować szczególną ostrożność.

U chorych z dwubiegunową chorobą afektywną (psychozą dwubiegunową) mianseryna, podobnie jak inne leki przeciwdepresyjne, może wywołać stan hipomanii. W takim przypadku lek należy odstawić i skontaktować się z lekarzem.

Przed każdym zabiegiem chirurgicznym (również stomatologicznym) należy poinformować lekarza o przyjmowaniu mianseryny.

W czasie leczenia mianseryną nie należy spożywać alkoholu.

Mianseryny nie należy stosować w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 roku. Należy również podkreślić, że w przypadku przyjmowania leków tej klasy pacjenci w wieku poniżej 18 lat narażeni są na zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych takich jak próby samobójstwa, myśli samobójcze oraz wrogość (szczególnie agresja, zachowania buntownicze i przejawy gniewu).
Mimo tego, lekarz może przepisać Miansegen pacjentowi w wieku poniżej 18 lat. Pacjenta należy starannie obserwować pod kątem występowania skłonności samobójczych. Jeśli istnieją jakiekolwiek wątpliwości, należy skonsultować się z lekarzem.
Ponadto, brak jest danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania leku u dzieci i młodzieży w aspekcie jego wpływu na wzrost, dojrzewanie oraz rozwój intelektualny i behawioralny.

Najczęściej występującym działaniem niepożądanym jest senność.
Może też pojawić się: nieostre widzenie, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaparcia.
Inne rzadziej występujące działania niepożądane: tkliwość brodawek sutkowych, mlekotok zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn, bóle stawów, drżenie szczególnie po wstaniu z łóżka, obrzęki, zawroty głowy, wysypka skórna, pocenie się, drżenia lub drgawki, nieuzasadniony niepokój lub nadpobudliwość.
Bardzo rzadko: bóle brzucha, zażółcenie skóry i twardówek oczu.
Podczas stosowania mianseryny w dawkach terapeutycznych odnotowano przypadki żółtaczki (zwykle łagodnej), hipomanii i drgawek. W takich przypadkach lek należy odstawić.
Mianseryna może spowodować zmiany w obrazie krwi, stąd w przypadku wystąpienia takich objawów zakażenia jak gorączka, ból gardła, obłożony język, uczucie zmęczenia należy niezwłocznie powiadomić lekarza, który może zadecydować o odstawieniu leku.
Podczas leczenia mogą ulec zaostrzeniu objawy psychotyczne, w tym mania i zespół paranoidalny.
Niżej wymienione działania niepożądane, występujące w przypadku stosowania trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych: zaburzenia czynności seksualnych u dorosłych, a także, objawy zespołu odstawiennego (np. pobudliwość nerwowo-mięśniowa u noworodków, których matki w czasie ciąży przyjmowały trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne).

Myśli samobójcze, pogłębienie depresji lub zaburzeń lękowych

Osoby, u których występuje depresja lub zaburzenia lękowe, mogą czasami mieć myśli o samookaleczeniu lub o popełnieniu samobójstwa. Takie objawy czy zachowanie może nasilać się na początku stosowania leków przeciwdepresyjnych, ponieważ leki te zaczynają działać zazwyczaj po upływie 2 tygodni, czasem później.

Wystąpienie myśli samobójczych, myśli o samookaleczeniu lub popełnieniu samobójstwa jest bardziej prawdopodobne, jeżeli:
- u pacjenta w przeszłości występowały myśli samobójcze lub chęć samookaleczenia,
- pacjent jest młodym dorosłym; dane z badań klinicznych wskazują na zwiększone ryzyko wystąpienia zachowań samobójczych u osób w wieku poniżej 25 lat z zaburzeniami psychicznymi, którzy byli leczeni lekami przeciwdepresyjnymi.

Jeśli u pacjenta występują myśli samobójcze lub myśli o samookaleczeniu, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do szpitala.

Pomocne może okazać się poinformowanie krewnych lub przyjaciół o depresji lub zaburzeniach lękowych oraz poproszenie ich o przeczytanie tej ulotki. Pacjent może zwrócić się z prośbą o pomoc do krewnych lub przyjaciół i prosić o informowanie go, jeśli zauważą, że depresja lub lęk nasiliły się lub wystąpiły niepokojące zmiany w zachowaniu.