Miansec tabletki powlekane 10 mg pokaż opinie (0)

Kiedy nie stosować leku Miansec
- Jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na mianserynę lub którykolwiek z pozostałych składników leku Miansec.
- Jeśli pacjent ma ciężką niewydolność wątroby.
- Jeśli u pacjenta stwierdzono zespół maniakalny.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując lek Miansec
Mianseryna, podobnie jak inne leki przeciwdepresyjne, może powodować hipomanię u osób z chorobą afektywną dwubiegunową. W takich przypadkach lekarz zaleci przerwanie leczenia lekiem Miansec.

Mianserynę należy stosować ostrożnie:
- w przypadku zaburzeń sercowo-naczyniowych, takich jak blok serca czy niedawno przebyty zawał mięśnia sercowego, mimo że w porównaniu do trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych działa znacznie mniej szkodliwie na serce,
- u pacjentów zażywających leki przeciwnadciśnieniowe i mianserynę należy kontrolować ciśnienie tętnicze krwi,
- u pacjentów z padaczką, nie należy stosować mianseryny jednocześnie z fenytoiną, fenobarbitalem, prymidonem i karbamazepiną. Można stosować mianserynę z nowymi lekami przeciwpadaczkowymi, jak wigabatryna,
- u pacjentów z zaburzeniami hematologicznymi, w tym z uszkodzeniem szpiku kostnego, z tendencjami samobójczymi oraz pacjentów chorujących na padaczkę. Pacjenci ci powinni być w czasie leczenia mianseryną pod stałą obserwacją lekarską.
- u pacjentów z jaskrą z wąskim kątem przesączania oraz u pacjentów z przerostem gruczołu krokowego. Mimo, że nie występuje działanie cholinolityczne mianseryny w dawkach terapeutycznych, należy ją stosować szczególnie ostrożnie.
- w przypadku wystąpienia: gorączki, bólu gardła, zapalenia jamy ustnej lub innych objawów zakażenia należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, który zaleci przerwanie stosowania leku i wykonanie badania morfologii krwi, ze względu na ryzyko wystąpienia granulocytopenii lub agranulocytozy (znaczne zmniejszenie lub brak białych krwinek - granulocytów w krwi).

Podczas leczenia nie należy pić napojów alkoholowych.
W celu uniknięcia powikłań hematologicznych, lekarz na początku leczenia będzie zlecał wykonanie pełnego badania morfologii krwi co 4 tygodnie przez trzy miesiące.
Podawanie mianseryny można rozpocząć po upływie co najmniej 2 tygodni od zakończenia przyjmowania nieselektywnych inhibitorów MAO.
W przypadku żółtaczki lub drgawek należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Podczas leczenia istnieje ryzyko wystąpienia hiponatremii (zmniejszenie stężenia sodu w osoczu poniżej 140 mm/l).

Najczęstszymi działaniami niepożądanymi są: nadmierne uspokojenie i senność, występujące na początku leczenia (u około 20-50% pacjentów, szczególnie u osób w podeszłym wieku). Objawy te mogą nasilić się po spożyciu alkoholu. Zmniejszenie dawki nie prowadzi do osłabienia powyższych objawów, ale może skutkować zmniejszeniem skuteczności przeciwdepresyjnej mianseryny.
Mianseryna może powodować zahamowanie czynności szpiku kostnego z granulocytopenią (zmniejszenie poniżej normy liczby granulocytów we krwi) lub agranulocytozą (brak lub bardzo duże zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych we krwi); niedokrwistość.
U pacjentów z dwubiegunową chorobą afektywną może wystąpić zmiana fazy. Objawy psychotyczne, w tym mania czy urojenia paranoidalne, mogą się nasilić w trakcie leczenia przeciwdepresyjnego.

Inne objawy niepożądane (według częstości występowania) to:
zaburzenia czynności wątroby, żółtaczka cholestatyczna, ginekomastia (powiększenie gruczołów piersiowych u mężczyzn), mlekotok, zawroty głowy, niedociśnienie ortostatyczne (spadki ciśnienia tętniczego podczas zmiany pozycji ciała na stojącą), obrzęki obwodowe, bóle i zapalenie stawów, zmiany skórne (np. nadmierne pocenie, wysypka, rumień wielopostaciowy - zaczerwienienie skóry z obrzękiem, z towarzyszącą niewielką gorączką, dreszczami, bólami stawów), skazy krwotoczne, niedociśnienie, obrzęki, hiperkineza (zespół niespokojnych nóg), rzadkoskurcz, niedokrwistość, osłabienie, wzmożone łaknienie. Może również wystąpić zwiększenie masy ciała. Hipomania lub drgawki mogą wystąpić nawet po dawkach terapeutycznych i stanowią wskazanie do przerwania stosowania mianseryny.

Myśli samobójcze, nasilenie depresji lub zaburzeń lękowych
Osoby, u których występuje depresja lub zaburzenia lękowe, mogą czasami mieć myśli o samookaleczeniu lub o popełnieniu samobójstwa. Takie objawy czy zachowanie może nasilać się na początku stosowania leków przeciwdepresyjnych.
Wystąpienie myśli samobójczych, myśli o samookaleczeniu lub popełnieniu samobójstwa jest bardziej prawdopodobne, jeżeli:
- u pacjentów w przeszłości występowały myśli samobójcze lub chęć samookaleczenia,
- pacjent jest młodym dorosłym, dane z badań klinicznych wskazują na zwiększone ryzyko zachowań samobójczych u osób w wieku poniżej 25 lat z zaburzeniami psychicznymi, którzy byli leczeni lekami przeciwdepresyjnymi.

Jeśli u pacjenta występują myśli samobójcze lub myśli o samookaleczeniu, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do szpitala.

Pomocne może okazać się poinformowanie krewnych lub przyjaciół o depresji lub zaburzeniach lękowych oraz poproszenie ich o przeczytanie tej ulotki. Pacjent może zwrócić się do krewnych lub przyjaciół z prośbą o informowanie go, jeśli zauważą, że depresja lub lęk nasiliły się lub wystąpiły niepokojące zmiany w zachowaniu.

Częstość i nasilenie objawów występujących w depresji, takich jak: suchość błony śluzowej jamy ustnej i zaparcia, przeważnie nie ulegają zwiększeniu w czasie leczenia mianseryną.

Cholinolityczne (takie jak suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaburzenie widzenia, przyspieszenie czynności serca, zaparcia, utrudnienie oddawania moczu) i sercowe objawy niepożądane występują rzadziej i mają łagodniejszy przebieg niż po trójpierścieniowych lekach przeciwdepresyjnych.