Edicin proszek do sporządzania roztworu do infuzji 1 g pokaż opinie (0)

Do najważniejszych działań niepożądanych wankomycyny należy tzw. zespół czerwonego człowieka, który występuje u około 5-11% pacjentów. Obserwowano również niewydolność oddechową oraz zahamowanie czynności szpiku. Leczenie należy przerwać w razie wystąpienia objawów reakcji nadwrażliwości, wstrząsu anafilaktycznego, ostrego śródmiąższowego zapalenia nerek lub zmian skórnych o charakterze złuszczającym lub pęcherzowym.
Zaburzenia układu immunologicznego
Szybka infuzja dożylna wankomycyny może prowadzić do reakcji anafilaktycznych z objawami niedociśnienia tętniczego, duszności, pokrzywki i świądu, czasami z wysypką skórną, a także spowodować wystąpienie zespołu czerwonego człowieka (lub czerwonej szyi). Zespół ten charakteryzuje się świądem, zaczerwienieniem górnej części ciała, obrzękiem naczynioruchowym, niedociśnieniem tętniczym, przyspieszeniem czynności serca i bólem oraz kurczami mięśni w okolicy klatki piersiowej i grzbietu. Objawy tego zespołu występują pół godziny po rozpoczęciu infuzji i są wynikiem bezpośredniego uwalniania histaminy oraz być może również innych mediatorów zapalenia. Nasilenie i częstość zależy od dawki i szybkości wlewu.
W przypadku powtarzania dawek zespół ten stopniowo zanika. Opisane reakcje zwykle przemijają po 20 minutach, ale mogą również utrzymywać się przez kilka godzin. Ich częstość jest niewielka, jeżeli wlew podaje się powoli, w ciągu co najmniej 60 minut.
W przypadku wystąpienia zespołu czerwonego człowieka czas trwania infuzji roztworu wankomycyny należy wydłużyć do 2 godzin, a pacjent powinien otrzymać leki przeciwhistaminowe. Prawdziwe reakcje anafilaktyczne są bardzo rzadkie, ale na skutek działania leku może pojawić się gorączka lub dreszcze.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Rzadko obserwowano niewydolność oddechową.

Zaburzenia ucha i błędnika
Częstość działania ototoksycznego nie jest znana, ale wynosi prawdopodobnie mniej niż 2%. Zaburzenie słuchu może być nieodwracalne i rozwija się głównie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, u pacjentów z istniejącym upośledzeniem słuchu lub podczas jednoczesnego stosowania innego leku o działaniu ototoksycznym. Rzadko występują szumy uszne i zawroty głowy.

Zaburzenia czynności nerek i dróg moczowych
Rzadko obserwowano niewydolność nerek, objawiającą się zwiększonym stężeniem kreatyniny i mocznika w surowicy. Zaburzenia czynności nerek mogą pojawiać się u pacjentów otrzymujących duże dawki wankomycyny. Częstość tego powikłania wynosi najwyżej 3 do 7%, czyli tyle, ile podczas leczenia niektórymi antybiotykami -laktamowymi, których nie uważa się za leki nefrotoksyczne. Rzadkie przypadki śródmiąższowego zapalenia nerek były opisywane u pacjentów, którzy otrzymywali równocześnie aminoglikozydy oraz u osób z istniejącymi zaburzeniami czynności nerek. Po przerwaniu stosowania wankomycyny czynność nerek przeważnie powraca do normy.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Przemijająca neutropenia (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych) może występować nawet u 2% pacjentów. Rozwija się ona po upływie jednego tygodnia lub więcej od rozpoczęcia leczenia wankomycyną lub po podaniu całkowitej dawki większej niż 25 g. Neutropenia ustępuje w ciągu kilku dni po zakończeniu leczenia. Na ogół jest ona wynikiem długotrwałego leczenia wankomycyną. Rzadko może występować depresja szpiku, eozynofilia ( zwiększenie liczby granulocytów kwasochłonnych), a w wyjątkowych przypadkach również małopłytkowość i agranulocytoza (całkowity lub prawie całkowity brak granulocytów).
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
W miejscu wkłucia igły może rozwinąć się zakrzepowe zapalenie żył (6 do 13%), a przypadkowe wstrzyknięcie obok żyły lub podanie domięśniowe może powodować ból, podrażnienie i martwicę tkanek.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Oprócz wysypki, świądu i pokrzywki, może również występować złuszczające zapalenie skóry, linijna dermatoza IgA, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka i zapalenie naczyń skórnych.

Zaburzenia żołądka i jelit
Wankomycyna ma nieprzyjemny smak, dlatego może powodować nudności i wymioty; może również pojawić się biegunka. Ciężka i uporczywa biegunka może być objawem nadkażenia drobnoustrojami opornymi lub rzekomobłoniastego zapalenia jelit.
Rzekomobłoniaste zapalenie jelit u pacjentów otrzymujących wankomycynę dożylnie występowało rzadko