Azathioprine VIS tabletki 50 mg pokaż opinie (0)

Działania niepożądane wymieniono poniżej, według klasyfikacji układowych i częstości występowania. Częstości występowania zdefiniowano następująco: bardzo często (>1/10), często (>1/100, <1/10), niezbyt często (> 1/1 000, < 1/100), rzadko ( >1/10 000, <1/1 000) i bardzo rzadko (<1/10 000), nieznana (nie można wyliczyć na podstawie posiadanych danych) w tym pojedyncze przypadki.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego:
Uszkodzenie szpiku: leukopenia, trombocytopenia, granulocytopenią, małopłytkowość i niedokrwistość. Rzadko może wystąpić agranulocytoza, pancytopenia i niedokrwistość aplastyczna.
U osób z wrodzonym niedoborem enzymu metylotransferazy tiopuryny (TPMT) może dochodzić do zwiększonej miełosupresji.
Zaburzenia układu immunologicznego:
Zwiększona podatność na zakażenia wirusowe, bakteryjne i grzybicze, szczególnie w obrębie dróg oddechowych. Jest to problemem zwłaszcza u chorych po przeszczepach, otrzymujących skojarzoną terapię wielolekową.
Rzadko mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości: złe samopoczucie, zawroty głowy, gorączka, dreszcze, biegunka, bóle mięśni i stawów, zaburzenia rytmu serca, świąd skóry, wysypka i wykwity skórne.
W większości przypadków natychmiastowe odstawienie azatiopryny lub zmniejszenie dawki do połowy powodowały ustąpienie objawów. W razie wystąpienia nadwrażliwości na azatioprynę należy rozważyć odstawienie leku.
Zaburzenia naczyniowe:
Zapalenie naczyń, spadki ciśnienia krwi.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:
Bardzo rzadko opisywano przypadki śmiertelne, kiedy inne ciężkie choroby występujące jednocześnie przyczyniły się do zgonu pacjenta.
Zaburzenia żołądka i ielit:
W pojedynczych przypadkach, zwłaszcza po większych dawkach stwierdza się nudności, wymioty, jadłowstręt. Po pierwszym podaniu produktu u nielicznych pacjentów mogą wystąpić nudności, można temu zapobiec podając lek po posiłkach.
U pacjentów po przeszczepach narządów, leczonych immunosupresyjnie, odnotowano przypadki . ciężkich powikłań, w tym zapalenia okrężnicy, zapalenia uchyłków i perforacji jelit.
U pacjentów leczonych azatiopryną z powodu wrzodziejącego zapalenia jelit, odnotowano przypadki ciężkiej biegunki, nawracającej po ponownym podaniu leku.
U nielicznych pacjentów, szczególnie po przeszczepieniu nerek oraz chorych na wrzodziejące zapalenie jelit notowano zapalenie trzustki.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych:
W nielicznych przypadkach odnotowano zastój żółci i zaburzenie czynności wątroby, które zwykle przemijały po odstawieniu leku. Objawy te mogą być związane z reakcjami nadwrażliwości.
W związku z długotrwałym stosowaniem azatiopryny, szczególnie u pacjentów po przeszczepieniu narządów stosujących długotrwałą terapię azatiopryną, odnotowano rzadkie przypadki uszkodzenia wątroby, stanowiące zagrożenie życia pacjenta. Zmiany histologiczne obejmowały poszerzenie zatok naczyniowych, plamicę wątrobową, zarastanie naczyń wątrobowych oraz regeneracyjny przerost guzkowy. W niektórych przypadkach odstawienie azatiopryny powodowało, tymczasowo lub na stałe, ustąpienie objawów i poprawę histopatologicznego obrazu wątroby.
Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone fw tvm torbiele i polipy):
U chorych długotrwale leczonych lekami immunosupresyjnymi częściej stwierdza się choroby nowotworowe. Dotyczy to głównie pacjentów po przeszczepieniu narządów, którzy długo otrzymywali skojarzone leczenie immunosupresyjne, zawierające azatioprynę.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia:
Bardzo rzadko opisywano odwracalne śródmiąższowe, polekowe zapalenie płuc.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:
U niektórych pacjentów leczonych azatiopryną oraz innymi lekami immunosupresyjnymi opisywano łysienie. W wielu przypadkach ustąpiło ono samoistnie mimo kontynuowania leczenia z zastosowaniem mniejszej dawki leku.