AnastroGen tabletki powlekane 1 mg pokaż opinie (0)

Kiedy nie stosować leku Anastrogen:
- jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na anastrozol lub którykolwiek z pozostałych składników leku Anastrogen;
- jeśli pacjentka jest przed menopauzą;
- jeśli pacjentka jest w ciąży;
- jeśli pacjentka karmi piersią;
- jeśli pacjentka ma zaburzenia wątroby o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego;
- jeśli pacjentka ma ciężkie zaburzenia czynności nerek;
- jeśli pacjentka stosuje tamoksyfen;
- jeśli pacjentka stosuje leki zawierające estrogeny, np. hormonalną terapię zastępczą.

Nie zaleca się stosowania anastrozolu u dzieci.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując lek Anastrogen:
- Jeśli pacjentka nie jest pewna, czy przeszła już menopauzę. Lekarz powinien wówczas zlecić badanie stężenia hormonów.
- Jeśli pacjentka kiedykolwiek chorowała lub choruje na chorobę zmniejszającą wytrzymałość kości (osteoporozę). Anastrogen zmniejsza stężenie żeńskich hormonów płciowych, a to może doprowadzić do zmniejszenia gęstości mineralnej kości, a tym samym do zmniejszenia ich wytrzymałości. W trakcie leczenia pacjentka może mieć wykonane badanie gęstości mineralnej kości. Lekarz może przepisać lek zapobiegający lub leczący ubytek kości.
- Jeśli pacjentka ma problemy z wątrobą lub nerkami.
- Jeśli pacjentka przyjmuje analogi LHRH (leki, które są stosowane w leczeniu raka piersi, niektórych chorób ginekologicznych i bezpłodności, takich jak goserelina). Nie prowadzono badań dotyczących jednoczesnego podawania analogów LHRH i anastrozolu. Dlatego nie należy stosować w skojarzeniu analogów LHRH i anastrozolu.
- Jeśli pacjentka ma nietolerancję laktozy

Działania niepożądane mogą być:
- bardzo częste (występujące częściej niż u 1 na 10 pacjentów)
- częste (występujące rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów)
- niezbyt częste (występujące rzadziej niż u1 na 100 pacjentów)
- rzadkie (występujące rzadziej niż u 1 na 1 000 pacjentów)
- bardzo rzadkie (występujące rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów)

W przypadku wystąpienia następujących ciężkich działań niepożądanych, należy przerwać stosowanie leku Anastrogen i natychmiast zgłosić się do lekarza:
- Reakcji alergicznych o nasileniu od łagodego swędzenia skóry (w rzadkich przypadkach pokrzywka) do ostrych reakcji skórnych powodujących owrzodzenia lub powstawanie pęcherzy na skórze, ustach i wargach. Jest to tzw. zespół Stevensa-Johnsona (częstotliwość tego działania niepożądanego jest nieznana).
- Opuchnięcia twarzy, warg, języka i gardła. Objawy te mogą powodować trudności w przełykaniu oraz oddychaniu (częstotliwość tego działania niepożądanego jest nieznana).

Bardzo częste działania niepożądane (występujące częściej niż u 1 na 10 pacjentów):
- Ból głowy
- Uderzenia gorąca
- Nudności
- Wysypka (również pokrzywka)
- Bóle i sztywność stawów
- Brak siły i energii (uczucie osłabienia)
- Zapalenie stawów

Częste działania niepożądane (występujące rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów):
- Jadłowstręt (utrata apetytu)
- Wysoki poziom lub zwiększenie poziomu cholesterolu we krwi. Będzie to widoczne w wynikach badań krwi.
- Uczucie senności
- Zespół cieśni nadgarstka (mrowienie, ból, uczucie zimna, uczucie osłabienia w dłoni).
- Biegunka
- Wymioty
- Zmiany w wynikach badań krwi wskazujące na nieprawidłowe czynności wątroby
- Ścieńczenie włosów (wypadanie włosów)
- Ból w kościach
- Suchość pochwy
- Krwawienie z pochwy (zwykle w pierwszych tygodniach leczenia - jeśli krwawienie z pochwy utrzymuje się, należy skontaktować się z lekarzem)

Niezbyt częste działania niepożądane (występujące rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów):
- Niewydolność wątroby lub zapalenie wątroby
- Zwiększenie poziomu enzymów wątrobowych
- Palec przeskakujący (stan, w którym palec lub kciuk pozostają zgięte).

Wpływ Anastrozolu na kości
Anastrozol zmniesza stężenie estrogenu w ogranizmie, co może powodować zmniejszenie zawartości związków mineralnych kości. Kości mogą być osłabione oraz bardziej podatne na złamania. Lekarz będzie nadzorował możliwość wystąpienia tych działań niepożądanych zgodnie z wytycznymi odnośnie utrzymania zdrowia kości u kobiet po menopauzie. Należy porozmawiać z lekarzem o istniejącym ryzyku oraz możliwościach leczenia.