Szczepienia przeciw tężcowi także dla dorosłych

Mało który pacjent wie, że nawet dorośli powinni co 10 lat poddawać się szczepieniom przypominającym, by zachować odporność.Tężec jest groźną chorobą zakaźną, wywoływaną przez kontakt z bakterią powszechnie występującą w glebie, kurzu, błocie czy nawozie. Do zakażenia dochodzi m.in. poprzez zabrudzenie skaleczeń i otarć naskórka - aż 80% zakażeń powstaje na skutek drobnych urazów. Uszkodzenia ciągłości skóry mogą być tak nieznaczne, że chorzy nawet nie zauważają momentu zranienia. Tężec w żadnym wypadku nie powinien być jednak lekceważony - jego ciężka postać prowadzi bowiem do trwałego uszkodzenia układu nerwowego, niewydolności oddechowej a nawet zgonu.

- Program Szczepień Ochronnych ustalany przez Główny Inspektorat Sanitarny, a zatwierdzany przez Ministerstwo Zdrowia, przewiduje w harmonogramie szczepień obowiązkowych siedem dawek przeciw tężcowi podawanych podskórnie lub domięśniowo. Pierwsze pięć podawane jest w 6, 12 i 18 tygodniu, a następnie w 2 i 6 roku życia jako szczepionka skojarzona: tężec - błonica - krztusiec. Szósta i siódma dawka podawana jest jako szczepionka skojarzona, tężec z błonicą, w wieku 14 i 19 lat lub ostatnim roku nauki szkolnej - tłumaczy lek. med. Krzysztof Kozbur z Centrum Medycyny Profilaktycznej w Krakowie.

Grupą najbardziej zagrożoną zakażeniem są osoby powyżej 60 roku życia, które nie przyjęły pełnego cyklu szczepień lub z biegiem lat utraciły odporność. W ich przypadku notuje się także najwyższy wskaźnik śmiertelności. Szczepienia ochronne to najskuteczniejsza metoda zapobiegania chorobom zakaźnym. Niestety, wiele dorosłych osób nie wie, że w przeciągu 10 lat od zakończenia cyklu szczepień obowiązkowych (których ostatnią dawkę przyjmuje się wieku 19 lat) zaleca się poddanie szczepieniom przypominającym, co pozwala na utrzymanie odpowiedniej odporności.

- Odporność zdobyta dzięki szczepieniom obowiązkowym w dzieciństwie nie jest dana raz na zawsze. Zaleca się szczepienia przypominające co 10 lat od ukończenia cyklu. Szczepienia ochronne przeciw tężcowi wykonywane są także w ramach medycyny pracy u osób, które narażone są na działanie biologicznych czynników chorobotwórczych. Zgodnie z art. 20 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi z dn. 5.12.2008 r., koszty przeprowadzania szczepień ochronnych wskazanych na danym stanowisku pracy oraz preparatów do tych szczepień ponosi wówczas pracodawca - dodaje lek. med. Krzysztof Kozbur.

Kontakt z laseczkami tężca należy do ryzyka zawodowego rolników, działkowców, ogrodników, itp. Wiedza na temat właściwej profilaktyki pozwala na utrzymanie odporności w każdym wieku. W przeciwnym razie, każde podejrzenie, że mogło dojść do zakażenia, wiąże się z leczeniem w warunkach szpitalnych.