Dlaczego niektórym trudno schudnąć

Rygorystyczne przestrzeganie przyjętej diety, siódme poty wyciskane na siłowni i narzucony restrykcyjny styl życia bywają nieefektywne. Rozczarowanie, jakie towarzyszy brakowi oczekiwanych rezultatów, prowadzi do zarzucenia opracowanych metod odchudzania i szukaniu nowych lub podejmowaniu kolejnych prób utraty na wadze w różnych odstępach czasu. Czasem łatwo przeoczyć przyczynę trudności w schudnięciu. Oto kilka powodów, dla których zrzucenie wagi staje się niebotycznie trudne.

• Obecna waga jest na odpowiednim poziomie

To zaskakujące, ale obecnie dość częste. Oglądanie aktorek, także dojrzałych, które mają idealne kształty i są zbyt szczupłe, zniekształca obraz własnego ciała. Warto poszukać bardziej obiektywnych odniesień - np. BMI. Jeśli wskaźnik masy ciała jest na poziomie 18 - 25, to waga jest w normie, nic zatem dziwnego, że organizm „przeciwstawia się" próbom odchudzania.

Zamiast sprawdzać co chwilę efekty przyjętego sposobu utraty na wadze, warto po prostu nieprzerwanie stosować zdrową dietę i podejmować aktywność fizyczną. To sprawi, że będzie można budować ładną sylwetkę, przy czym „ładną" niekoniecznie oznacza tu szczuplejszą. Nie ma sensu katować się drastycznymi środkami i dietami tylko po to, by próbować wpasować się w ideał lansowany przez Hollywood.

• Problemy hormonalne

Braku równowagi hormonalnej, np. niedoczynności tarczycy, insulinooporność i zespół policystycznych jajników, mogą sprawić, że trudno jest schudnąć. Przede wszystkim trzeba zidentyfikować dolegliwość - należy wykonać badania hormonalne.

W przypadku niedoczynności tarczycy, lekarz przepisze hormony tarczycy, których zażywanie należy połączyć z dietą o obniżonej wartości energetycznej i ćwiczeniami.

Przy oporności na insulinę lekarz może przepisać takie leki, jak glucophage i trzeba skonsultować się z dietetykiem w celu opracowania diety o niskiej zawartości tłuszczu i niskim indeksie glikemicznym. Poza tym warto codziennie wykonywać ćwiczenia, aby zarówno poprawić wagę, jak i poziom insuliny oraz glukozy.

Zespół policystycznych jajników leczy się hormonalnymi medykamentami. Podobnie jak w przypadku insuliooporności, warto skonsultować się z dietetykiem i stosować niskotłuszczową dietę o niskim indeksie glikemicznym. Niemniej istotny jest regularny trening.

• Niedostateczna ilość jedzenia

Osoby, które jedzą zbyt mało, tj. stosują tzw. „głodówkę", niekoniecznie tracą na wadze. Wówczas bowiem mechanizm odpowiadający za odchudzanie „zamyka się", a organizm w większym stopniu zaczyna magazynować tkankę tłuszczową wobec problemów z uzyskaniem dostatecznej ilości pokarmu i trudnościami z normalnym funkcjonowaniem.

Warto zastosować dietę zawierającą 500kJ mniej niż dotychczasowy sposób odżywiania, to zapobiegnie nadmiernemu odczuwaniu głodu i pozwoli normalnie funkcjonować, a jednocześnie zwiększy szanse na zmniejszenie tkanki tłuszczowej. Stosowana dieta powinna być niskotłuszczowa oraz zawierać duże ilości błonnika. Regularne ćwiczenia zaś będą stymulowały metabolizm.

• Medykamenty oddziałujące na wagę

Wiele leków może powodować zwiększenie masy ciała lub utrudniać odchudzanie (np. pigułki hormonalne, kortykosteroidy, leki przeciwdepresyjne i przeciwlękowe). W takim przypadku należy omówić problem z lekarzem, który może zmodyfikować dawkę leku lub zmienić stosowany medykament. Niskotłuszczowa dieta i ćwiczenia pomogą przeciwdziałać skutkom zażywania wspomnianych farmaceutyków.

• Depresja

Jednym ze skutków doświadczania stanów depresyjnych może być przybieranie na wadze. Choroba sprawia, że pacjentowi trudno podejmować określone działania - niechętnie trzyma się diety i unika treningów. Najpierw więc trzeba leczyć depresję - skonsultować się z lekarzem, poddać psychoterapii i zażywać przepisane leki. Jedynie zwalczając chorobę można zaangażować się w opracowanie programu walki z nadwagą.

• Samooszukiwanie się

Niektórzy bezsilnie rozkładają ręce narzekając, że w ich przypadku nic nie skutkuje, choć w istocie po prostu źle realizują swoją koncepcję odchudzania. Korzystają przy tym ze znanych wymówek, np. „nie mam czasu na jedzenie śniadań", „nie mogę przygotowywać zdrowych dań, bo moja rodzina ich nie je", „trzymam się diety w dni pracujące, ale weekend jest od folgowania sobie". Kluczem do sukcesu jest szczerość z sobą samym/ą i wytrwałość. Szczuplejsza sylwetka jest „nagrodą" za regularną realizację programu odchudzania.