O długowieczności decyduje genetyczne wyposażenie

Uczeni doszli do wniosku, że na dożycie do sędziwego wieku 100 lat największe szanse mają nie ci, którzy wiodą zdrowy tryb życia, ale ci, którzy są szczęśliwymi „posiadaczami" genów nazwanych "Methuselah" (genami Matuzalema).

U osób mających wspomniane geny palenie papierosów, niezdrowe jedzenie, czy niedostateczna ilość ćwiczeń fizycznych nie stanowią tak wielkiego zagrożenia, jak u pozostałych.

Badania genetyczne przeprowadzone z udziałem stulatków, dziewięćdziesięciokilkulatków i ich rodzin, odkryły, że mała mutacja powoduje dodatkową ochronę przed chorobami wieku starczego, jak również przed skutkami niezdrowego stylu życia, które, o czym jesteśmy przekonani, mogą dość wcześnie doprowadzić do grobu .

Uczeni sądzą, że „właściciele" genów Matuzalema są chronieni przed efektami palenia papierosów, złej diety i chorobami związanymi z wiekiem starszym (m. in. rakiem i chorobami serca) Dzięki odpowiedniemu wyposażeniu DNA, wspomniane choroby pojawiają średnio o trzydzieści lat później.

Jak pokazuje badanie, to raczej kombinacja genów, nie zaś jeden gen, gwarantuje długie życie. Ta natomiast zdarza się bardzo rzadko - u jednej na 10 tysięcy osób, które dożywają stu lat.

Eline Slagboom z Leiden University, kóra prowadziła niedawno badania z udziałem 3,500 dziewięćdziesięciokilkuletnich Holendrów, opublikowała wyniki badań wskazujące na to, iż fizjologa osób z długowiecznych rodzin różni się od sposobu funkcjonowania pozostałych.

- Osoby dożywające sędziwego wieku inaczej metabolizują tłuszcz i glukozę, ich skóra wolniej się starzeje i rzadziej występuje u nich cukrzyca, nadciśnienie i choroby serca - mówi Slagboom. - Czynniki te są pod silną kontrolą genetyczną i możemy obserwować te same cechy u dzieci osób sędziwych - dodaje.

Wśród genów Matuzalema (zyskały swą nazwę od postaci z Biblii - patriarchy, który miał dożyć 969 lat) jest m. in. ADIPOQ, gen mający wpływ na metabolizm, który znajduje się u około 10% osób młodych, ale u 30% stulatków.

Naukowcy wyrażają nadzieję, że wyniki pozwolą wynaleźć lek, który znacznie spowolni proces starzenia się. Gdyby tak się stało, byłby to przebój przemysłu farmaceutycznego. Opóźnianie objawów starości od dawna jest celem gorączkowych poszukiwań na całym świecie, wydaje się na to miliardy dolarów rocznie.

Doktor David Gems, badacz długowieczności z University College London uważa, że „leczenie starości" będzie powszechne. - Gdybyśmy wiedzieli, jak funkcjonują geny długowieczności, jakie białko jest przez nie produkowane, moglibyśmy stworzyć odpowiednie leki - mówi Gems.

- Musimy zmienić kwalifikację starzenia się z naturalnego procesu na chorobę. Starszy wiek ma wpływ na wiele bólu i cierpienia. Jeżeli będziemy w stanie znaleźć sposób, aby to zminimalizować, jesteśmy moralnie zobowiązani do podjęcia takie próby - dodaje Gems.

Na podstawie materiałów Mail Online