21-10-2021
zmień rozmiar tekstu
A+ A-
Stres psychiczny i gniew mogą szczególnie niekorzystnie wpływać na pacjentów z niewydolnością serca.
to zaburzenie sercowo-naczyniowe, które zagraża życiu. Dochodzi do niego, gdy serce jest uszkodzone lub osłabione, co skutkuje zmniejszeniem frakcji wyrzutowej, tzn. mięsień sercowy wypompowuje niedostateczną ilość krwi przy każdym skurczu.
Badacze z Yale ocenili wpływ stresu i gniewu na funkcję rozkurczową serca u pacjentów z niewydolnością tego organu. Wspomniana funkcja określa zdolność serca do relaksacji i ponownego napełnienia się między skurczami mięśni, a także jest wskaźnikiem ryzyka śmierci.
Przez tydzień uczestnicy codziennie odnotowywali doświadczenia związane ze , i oraz innymi negatywnymi emocjami. Następnie uczestnicy wypełnili standaryzowany formularz poziomu stresu psychicznego. Wykonano też echokardiogramy dla pomiaru funkcji rozkurczowej w spokojnej sytuacji i podczas stresującego zadania.
Pacjenci, którzy zgłaszali, że doświadczali gniewu na tydzień przed badaniem laboratoryjnym, mieli gorsze ciśnienie rozkurczowe w spoczynku. Co więcej, u większości badanych odnotowano wywołane stresem zmiany w funkcji rozkurczowej, w tym zmniejszoną relaksację i zwiększone ciśnienie rozkurczowe.
- Stres psychiczny jest powszechny u pacjentów z niewydolnością serca, co częściowo wynika ze skomplikowanego samodzielnego leczenia choroby, postępujących ograniczeń funkcjonalnych oraz częstych zaostrzeń objawów i - mówi Kristie Harris, współautorka badań.
- Pacjenci, którzy doświadczają przewlekle podwyższonego poziomu stresu, zmagają się z bardziej uciążliwym przebiegiem choroby i obniżoną jakością życia oraz zwiększonym ryzykiem zdarzeń niepożądanych. Poznanie adekwatnych ścieżek behawioralnych i fizjologicznych jest szczególnie ważne w erze COVID-19, gdy typowe bodźce stresowe niewydolności serca mogą być dodatkowo spotęgowane czynnikami związanymi z pandemią - mówi Harris.
Na podstawie: