Znajdź informacje na temat leku

Pokaż leki alfabetycznie A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

Sandimmun koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji 50 mg/ml pokaż opinie (0)

0.0

Sandimmun koncentrat do sporzÄdzania roztworu do infuzji 50 mg/ml

Postać leku:	koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji
Substancja czynna:	Ciclosporinum
	Lek stosowany wyłącznie w leczeniu zamkniętym

Lek Sandimmun jest tzw. lekiem immunosupresyjnym, czyli zmniejszającym reakcję organizmu na czynniki rozpoznawane jako "obce" (m.in. takie jak przeszczepione narządy). Sandimmun stosowany jest u pacjentów po przeszczepach. Lek ten zapobiega odrzuceniu przeszczepu po allogenicznej transplantacji nerki, wątroby, serca, serca i płuc, płuc lub trzustki. Sandimmun stosuje się także zapobiegania odrzucania przeszczepu u pacjentów otrzymujących wcześniej inne leki immunosupresyjne. Stosowany jest również w celu zapobiegania odrzuceniu przeszczepu po transplantacji szpiku.

Przed zastosowaniem leku należy zapoznać się z treścią dołączonej do niego ulotki, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. Należy zachować ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. Należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki w razie jakichkolwiek wątpliwości dotyczących stosowania leku. Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy tej choroby są takie same. Lek stosowany wyłącznie w leczeniu zamkniętym.

Przeciwskazania

Leku Sandimmun nie stosuje się, jeśli pacjent ma uczulenie na cyklosporynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku. Ważne jest, aby poinformować lekarza o podejrzeniu wystąpienia w przeszłości reakcji alergicznej na którykolwiek z tych składników.

Przed rozpoczęciem stosowania leku, należy poinformować lekarza o wszelkich alergiach i nadwrażliwościach na różne substancje. Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich przyjmowanych aktualnie lub ostatnio lekach, również tych, które wydawane są bez recepty.

Działania niepożądane

Dawka leku zostanie dokładnie dostosowana przez lekarza. Zbyt duża dawka może wpływać na czynność nerek. Należy regularnie wykonywać badania krwi i przeprowadzać badanie kontrolne u lekarza prowadzącego w szpitalu, szczególnie po przeszczepieniu.

Należy natychmiast poinformować lekarza o jakichkolwiek nieoczekiwanych objawach w czasie stosowania leku Sandimmun. Dotyczy to również objawów, które nie wydają się być związane ze stosowaniem tego leku.

Po podaniu dożylnym obserwowano wystąpienie reakcji anafilaktycznych (uczuleniowych). Objawami mogą być: obrzęk i zaczerwienienie twarzy, duszność, świszczący oddech. W przypadku wystąpienia takich objawów podczas dożylnego podawania leku Sandimmun należy natychmiast poinformować o tym lekarza lub pielęgniarkę.

Bardzo często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów): zaburzenie czynności nerek, wysokie ciśnienie krwi, bóle głowy, w tym migrena, drżenie i zwiększenie stężenia lipidów (np. cholesterolu) we krwi.

Często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 do 10 na 100 pacjentów): drętwienie lub mrowienie, utrata apetytu, nudności i wymioty, bóle brzucha, biegunka, przerost dziąseł, zaburzenia czynności wątroby, zwiększenie stężenia kwasu moczowego lub potasu we krwi, zmniejszenie stężenia magnezu we krwi, ból lub kurcze mięśni, nadmierne owłosienie i zmęczenie.

Niezbyt często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 do 10 na 1 000 pacjentów): drgawki, splątanie, dezorientacja, zmniejszona reaktywność, pobudzenie, bezsenność, zaburzenia widzenia, ślepota korowa, śpiączka, niedowład, utrata koordynacji, niedokrwistość, zbyt mała ilość płytek we krwi, wysypka uczuleniowa, zatrzymanie wody, które może powodować obrzęki, zwiększenie masy ciała.

Rzadko występujące działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 do 10 na 10 000 pacjentów): uszkodzenie nerwów obwodowych, zapalenie trzustki, zwiększenie stężenia glukozy we krwi, osłabienie mięśni, zanik lub uszkodzenie mięśni, zaburzenia miesiączkowania, przerost gruczołów piersiowych u mężczyzn.

Bardzo rzadko występujące działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 10 000 pacjentów): obrzęk tarczy nerwu wzrokowego, który może być związany ze zwiększeniem ciśnienia wewnątrzczaszkowego, zaburzenia widzenia, rozpad krwinek czerwonych, który może prowadzić do zaburzenia czynności nerek.

Podobnie, jak inne leki, które hamują działanie układu immunologicznego, cyklosporyna może wpływać na zdolność organizmu do zwalczania zakażeń i może być przyczyną nowotworów lub innych złośliwych guzów, szczególnie skóry. Jeśli u pacjenta wystąpią zaburzenia widzenia, utrata koordynacji i precyzji ruchów, utrata pamięci, trudność w mówieniu lub rozumieniu tego, co mówią inni i osłabienie mięśni, mogą to być oznaki i objawy zakażenia mózgu zwanego postępującą wieloogniskową leukoencefalopatią. W przypadku wystąpienia powyższych objawów należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Inne działania niepożądane (o nieznanej częstości): uszkodzenie wątroby, w tym zastój żółci, żółtaczka (zażółcenie białkówek oczu lub skóry, niewydolność wątroby.

Jeśli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanych lub wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce.

Pokaż całość