Paroxinor tabletki powlekane 20 mg pokaż opinie (0)

Kiedy nie zażywać leku Paroxinor:
- u pacjentów z nadwrażliwością (uczulonych) na paroksetynę lub którykolwiek z pozostałych składników leku Paroxinor.
- jeżeli pacjent przyjmuje równocześnie lub przyjmował w ciągu ostatnich dwóch tygodni inhibitory monoaminooksydazy (inhibitory MAO). Inhibitory MAO są grupą leków stosowanych m.in. w leczeniu depresji i choroby Parkinsona. Przed zażyciem leku Paroxinor należy skontaktować się z lekarzem.
- jeżeli pacjent zamierza przyjmować inhibitory MAO. Należy zachować przynajmniej jeden tydzień odstępu od zakończenia przyjmowania leku Paroxinor do rozpoczęcia leczenia inhibitorami MAO. Należy zapytać lekarza o radę.
- jeżeli pacjent jest leczony tiorydazyną lub pimozydem (leki stosowane w leczeniu psychoz).

Należy niezwłocznie powiadomić lekarza, jeśli u pacjenta wystąpią następujące objawy:
- obrzęk twarzy, języka i/lub gardła i/lub trudności z połykaniem lub pokrzywka z towarzyszącymi trudnościami z oddychaniem (obrzęk naczynioruchowy)
- wysoka gorączka, skurcze mięśni, splątanie i lęk, ponieważ objawy te mogą wskazywać na wystąpienie tzw. zespołu serotoninowego.

Jeśli u pacjenta pojawią się myśli lub wyobrażenia samobójcze w trakcie stosowania leku Paroxinor, zwłaszcza w ciągu pierwszych 2-4 tygodni, powinien on niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Inne działania niepożądane

Częstość występowania działań niepożądanych klasyfikuje się następująco:
Bardzo często: występujące u więcej niż 1 na 10 leczonych pacjentów
Często: występujące u 1 do 10 pacjentów na 100 leczonych pacjentów
Niezbyt często: występujące u 1 do 10 pacjentów na 1000 leczonych pacjentów
Rzadko: występujące u 1 do 10 pacjentów na 10 000 leczonych pacjentów
Bardzo rzadko: występujące u mniej niż 1 pacjenta na 10000 leczonych pacjentów
Nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych

Obserwowano następujące działania niepożądane:

Bardzo często: zaburzenia koncentracji, mdłości (nudności), zaburzenia czynności seksualnych.

Często: zmniejszenie łaknienia, zwiększenie stężenia cholesterolu, senność, bezsenność, pobudzenie, nietypowe sny (także koszmary senne), bóle głowy, zawroty głowy, drżenie ciała (drżenia), niewyraźne widzenie, ziewanie, zaparcia, biegunki, wymioty, suchość błony śluzowej jamy ustnej, pocenie się, osłabienie (astenia), zwiększenie masy ciała.

Niezbyt często: nieprawidłowe krwawienia, głównie w obrębie skóry i błon śluzowych (w większości wybroczyny), splątanie, omamy, powolne i/lub mimowolne ruchy (objawy pozapiramidowe), przyspieszenie rytmu serca. przejściowe podwyższenie lub obniżenie ciśnienia tętniczego, które może powodować zawroty głowy lub omdlenie przy nagłym wstawaniu. Leczenie paroksetyną wywoływało przejściowe podwyższenie lub obniżenie ciśnienia tętniczego, na ogół u pacjentów z istniejącym uprzednio wysokim ciśnieniem tętniczym (nadciśnieniem) lub lękiem. rozszerzenie źrenic, wysypki skórne, świąd, niemożność oddania moczu (zatrzymanie moczu), mimowolne popuszczanie moczu (nietrzymanie moczu).

Rzadko: zmniejszenie stężenia sodu we krwi (hiponatremia). Hiponatremia występowała przede wszystkim u pacjentów w podeszłym wieku i czasem wynika z SIADH (zespół nieprawidłowego wydzielania ADH). reakcje maniakalne, lęk, uczucie oderwania od własnej osoby (depersonalizacja), napady paniki, niepokój ruchowy i uczucie niemożności usiedzenia na jednym miejscu, drgawki, zespół niespokojnych nóg, zwolnienie rytmu serca, podwyższenie aktywności enzymów wątrobowych, bóle stawowe, bóle mięśniowe, hiperprolaktynemia (nieprawidłowo duże stężenia prolaktyny we krwi)/pojawienie się wydzieliny z brodawki sutkowej.

Bardzo rzadko: zmniejszenie liczby płytek krwi, reakcje alergiczne w tym pokrzywka i obrzęk twarzy, warg, języka lub gardła z utrudnieniem oddychania lub połykania (obrzęk naczynioruchowy), zwiększenie wydzielania hormonu antydiuretycznego (zespół nieprawidłowego wydzielania ADH), prowadzące do hiponatremii z takimi objawami, jak ból głowy, nudności i wymioty, zespół serotoninowy (objawy mogą obejmować pobudzenie, splątanie, nadmierne pocenie się, omamy, nasilenie odruchów (zaburzenia nerwowo-mięśniowe), skurcze mięśni, dreszcze, przyspieszenie rytmu serca i drżenie), ostra jaskra (zaburzenie oka spowodowane uszkodzeniem nerwu wzrokowego), krwawienia z przewodu pokarmowego, zaburzenia ze strony wątroby (takie jak zapalenie wątroby), niekiedy związane z żółtaczką i/lub niewydolnością wątroby). Zgłaszano zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Po wprowadzeniu leku na rynek działania niepożądane ze strony wątroby (takie jak zapalenie wątroby, niekiedy związane z żółtaczką i/lub niewydolnością wątroby) zgłaszano również bardzo rzadko.

W przypadku utrzymującego się zwiększenia wskaźników czynnościowych wątroby należy wziąć pod uwagę zakończenie podawania paroksetyny. ciężkie reakcje skórne (w tym rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona i toksyczna martwica naskórka), nadwrażliwość na światło, długotrwały wzwód prącia (priapizm), obrzęk tkanek spowodowany zatrzymaniem płynów.

Częstość nieznana: myśli lub zachowania samobójcze. Myśli o samookaleczeniu lub mysli samobójcze zgłaszano w trakcie leczenia paroksetyną lub tuż po zakończeniu jej stosowania. u niektórych pacjentów pojawiało się brzęczenie, szum, świstanie, dzwonienie lub inny, utrzymujący się dźwięk w uszach (szumy uszne) podczas stosowania leku Paroxinor.

Objawy odstawienia po zakończeniu stosowania paroksetyny

Często: zawroty głowy, zaburzenia czucia, dzwonienie w uszach (szumy uszne), zaburzenia snu, lęk, bóle głowy.
Niezbyt często: pobudzenie, nudności, drżenie, splątanie, pocenie się, niestabilność emocjonalna, zaburzenia widzenia, kołatanie serca, biegunka, drażliwość.