Meprelon tabletki 4 mg pokaż opinie (0)

Kiedy nie zażywać leku Meprelon
- jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie (nadwrażliwość) na metyloprednizolon lub którykolwiek z pozostałych składników leku Meprelon.
- układowe zakażenia grzybicze
Oprócz reakcji alergicznej nie ma przeciwwskazań do krótkotrwałego stosowania leku Meprelon w ostrych stanach zagrożenia życia.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując lek Meprelon
Jeśli konieczne jest zastosowanie leku Meprelon w większych dawkach niż substytucyjne (dawki stosowane w celu uzupełnienia niedoboru kortykosteroidów produkowanych przez organizm człowieka): lek Meprelon powinien być stosowany jedynie wówczas, gdy lekarz uzna to za niezbędne. W niektórych przypadkach muszą być równocześnie zastosowane leki o swoistym działaniu przeciw czynnikom chorobotwórczym. Dotyczy to:
- ostrych zakażeń wirusowych (ospa wietrzna, półpasiec, zakażenia wirusem opryszczki, zapalenie rogówki wywołane przez wirusy Herpes);
- ostre i przewlekłe zakażenia bakteryjne;
- zakażenia grzybicze z zajęciem narządów wewnętrznych;
- określone choroby wywołane przez pasożyty (pełzakowica, zarażenia wywołane przez robaki);
- schorzenie węzłów chłonnych po szczepieniu przeciw gruźlicy (przy gruźlicy w wywiadzie lek wolno stosować jedynie równocześnie ze środkami przeciw gruźlicy);
- zapalenie wątroby (przewlekłe czynne zapalenie wątroby z dodatnim wynikiem testu na HBsAg);
- poliomyelitis;
- od około 8 tygodni przed do 2 tygodni po szczepieniach ochronnych z zastosowaniem szczepionek żywych.
Lek Meprelon można stosować w przebiegu następujących schorzeń jedynie wówczas, gdy lekarz uzna to za niezbędne a choroba będzie leczona według obowiązujących zasad:
- choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy;
- Nadciśnienie, które jest trudno wyrównać;
- ciężka cukrzyca;
- osteoporoza;
- choroby psychiczne (także w wywiadzie);
- podwyższenie ciśnienia śródgałkowego (jaskra z zamkniętym lub otwartym kątem przesączania); - obrażenia i owrzodzenia rogówki.
Ze względu na ryzyko perforacji jelit i zapalenia otrzewnej lek Meprelon wolno stosować jedynie przy bezwzględnych wskazaniach i pod odpowiednią kontrolą w przebiegu następujących schorzeń:
- ciężkie zapalenie jelita grubego (wrzodziejące zapalenie jelita grubego) z ryzykiem perforacji;
- zapalenie uchyłków jelita;
- po określonych operacjach jelit (anastomozy jelit) bezpośrednio po operacji.

Podczas leczenia określonego rodzaju porażenia mięśni (miastenii) może na początku dojść do nasilenia objawów. Dlatego lek Meprelon należy początkowo podawać w szpitalu. Zwłaszcza, w razie wystąpienia ciężkich zaburzeń dotyczących twarzy i gardła z zaburzeniami oddychania należy stopniowo wprowadzać lek Meprelon.

Lek Meprelon może maskować objawy zakażenia a przez to utrudniać rozpoznanie istniejącego albo rozpoczynającego się zakażenia. Długotrwałe stosowanie nawet małych dawek metyloprednizolonu prowadzi do zwiększonego ryzyka zakażenia takimi drobnoustrojami, które na ogół rzadko powodują zakażenia.

Zasadniczo jest możliwe szczepienie z użyciem szczepionek zawierających zabite drobnoustroje chorobotwórcze. Należy jednak pamiętać o tym, że przy podawaniu większych dawek leku Meprelon może dojść do zmniejszenia skuteczności szczepienia.

Podczas długotrwałego podawania leku Meprelon konieczne są regularne kontrole lekarskie (w tym okulistyczne).

U chorych na cukrzycę należy regularnie kontrolować metabolizm (przemianę materii). Należy uwzględnić ewentualne zwiększenie zapotrzebowania na leki przeciw cukrzycy (insulina, leki doustne itd.).

Szczególnie, podczas długotrwałego leczenia względnie dużymi dawkami leku Meprelon należy zwrócić uwagę na przyjmowanie wystarczającej ilości potasu (np. warzywa, banany) i ograniczenie spożycia sodu. Lekarz powinien kontrolować stężenie potasu we krwi.

W przypadkach ciężkiego nadciśnienia tętniczego lub ciężkiej niewydolności serca lekarz powinien starannie obserwować pacjenta, ponieważ istnieje ryzyko pogorszenia.

W przypadku, gdy podczas leczenia lekiem Meprelon dojdzie do szczególnego obciążenia organizmu, np. chorób z gorączką, urazów lub operacji, należy porozumieć się z lekarzem prowadzącym albo poinformować lekarza oddziału ratunkowego o stosowanym leczeniu. Niekiedy konieczne jest przejściowe zwiększenie dawki dobowej leku Meprelon.
W zależności od czasu trwania i dawki należy liczyć się z negatywnym wpływem leku na metabolizm wapnia. Dlatego zaleca się zapobieganie osteoporozie. Dotyczy to przede wszystkim osób z istniejącymi równocześnie czynnikami ryzyka, takimi jak obciążenie rodzinne, starszy wiek, niewystarczające spożycie białka i wapnia, palenie dużej liczby papierosów, nadmierne spożycie alkoholu, okres pomenopauzalny lub brak aktywności fizycznej. Zapobieganie polega na wystarczającym spożyciu wapnia i witaminy D oraz aktywności fizycznej. W przypadku już istniejącej osteoporozy należy dodatkowo brać pod uwagę stosowanie leków.

Po zakończeniu lub ewentualnym przerwaniu długotrwałego stosowania leku Meprelon należy pamiętać o następujących rodzajach ryzyka: nasilenie choroby zasadniczej, ostra niewydolność kory nadnerczy (szczególnie w sytuacjach stresu, np. podczas zakażenia, po urazach, przy zwiększonym obciążeniu organizmu), objawy i dolegliwości wywołane przez przerwanie działania kortyzonu.

U pacjentów leczonych lekiem Meprelon choroby wirusowe mogą mieć szczególnie ciężki przebieg, zwłaszcza u dzieci z upośledzeniem odporności oraz osób, które dotychczas nie chorowały na odrę lub ospę wietrzną. W przypadku kontaktu tych osób podczas stosowania leku Meprelon z osobami chorymi na odrę lub ospę wietrzną, należy natychmiast zgłosić się do lekarza, który w razie konieczności zastosuje środki zapobiegawcze.

Wpływ na wyniki badań: może dojść do zmniejszenia reakcji skórnej w testach alergicznych.

Dzieci
U dzieci lek Meprelon można stosować jedynie w razie bezwzględnych wskazań, ze względu na ryzyko zahamowania wzrostu. Należy regularnie kontrolować wzrost dziecka.

Osoby w podeszłym wieku
U pacjentów w podeszłym wieku należy zachować ostrożność z powodu zwiększonego ryzyka wystąpienia działań niepożądanych, np. cukrzycy, osteoporozy, nadciśnienia tętniczego.

Terapia substytucyjna:
Małe ryzyko działań niepożądanych przy przestrzeganiu zalecanego dawkowania.

Leczenie określonych chorób, przy stosowaniu większych dawek niż w terapii substytucyjnej: W zależności od czasu trwania i dawki mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

Układ hormonalny, metabolizm, gospodarka wodno-elektrolitowa:
Powstanie tak zwanego zespołu Cushinga (typowymi objawami są twarz księżycowata, otyłość tułowia i zaczerwienienie twarzy), niedoczynność lub zanik kory nadnerczy, zahamowanie wzrostu u dzieci, zaburzenia hormonów płciowych (brak krwawienia miesiączkowego, zaburzenia wzwodu), zwiększenie masy ciała, zwiększenie stężenia cukru we krwi, cukrzyca, zwiększenie stężeń lipidów we krwi (cholesterolu i triglicerydów), obrzęki tkanek, niedobór potasu wskutek nasilonego wydalania potasu.

Skóra:
Rozstępy skórne, zmniejszenie grubości skóry (skóra pergaminowa), rozszerzenie naczyń skóry, skłonność do krwiaków, punktowate lub powierzchniowe krwawienia do skóry, nasilone owłosienie, trądzik, przedłużone gojenie się ran, zmiany zapalne skóry twarzy, szczególnie wokół ust, nosa i oczu, zmiany pigmentacji skóry, reakcje nadwrażliwości, np. wysypka skórna.

Mięśnie i kości:
Osłabienie mięśni i zanik mięśni, zanik kości (osteoporoza) występują w zależności od dawki, są możliwe nawet przy krótkotrwałym stosowaniu leku. Inne postacie zaniku kości (martwice kości, np. głowy kości ramiennej i udowej).
Uwaga: Po szybkim zmniejszeniu dawki po długotrwałej kuracji mogą wystąpić takie dolegliwości, jak bóle mięśni i stawów.
U pacjentów otrzymujących kortykosteroidy stwierdzono występowanie mięsaka Kaposiego.

Układ nerwowy, zaburzenia psychiczne:
Depresja, drażliwość, euforia, zwiększenie napędu i apetytu, psychozy, zaburzenia snu, zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe (szczególnie u dzieci), pojawienie się objawów dotychczas nie obserwowanej padaczki i zwiększenie skłonności do wystąpienia drgawek w przebiegu istniejącej padaczki.

Przewód pokarmowy:
Wrzody żołądka lub dwunastnicy, krwawienie z żołądka lub dwunastnicy, zapalenie trzustki.

Układ krążenia:
Zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, zwiększenie ryzyka miażdżycy i zakrzepicy, zapalenie naczyń (także jako zespół odstawienny po długotrwałej kuracji).

Krew/układ immunologiczny:
Zmiany morfologii krwi (zwiększenie liczby białych krwinek albo wszystkich rodzajów krwinek, zmniejszenie liczby pewnego rodzaju białych krwinek - granulocytów kwasochłonnych), osłabienie układu immunologicznego (np. zwiększenie ryzyka zakażeń, pojawienie się objawów zakażeń u osób, które dotychczas były nosicielami bez objawów, nasilenie objawów zakażeń), reakcje alergiczne.

Oczy:
Zwiększenie ciśnienia śródgałkowego (jaskra), zmętnienie soczewki (zaćma), nasilenie owrzodzeń rogówki, nasilenie zapalenia wywołanego przez wirusy, bakterie lub grzyby.