Ketrel tabletki powlekane 200 mg pokaż opinie (0)

Kiedy nie stosować leku:
- jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie (nadwrażliwość) na kwetiapinę lub którykolwiek z pozostałych składników leku Ketrel - jeśli pacjent stosuje jednocześnie:
o inhibitory proteaz (niektóre leki stosowane w zakażeniu wirusem HIV),
o leki z grupy azoli (stosowane w zakażeniach grzybiczych),
o erytromycynę lub klarytromycynę (antybiotyki stosowane w zakażeniach),
o nefazodon (stosowany w leczeniu depresji).
Zachować szczególną ostrożność
Leku Ketrel nie mogą stosować osoby w podeszłym wieku z otępieniem (utrata sprawności działania mózgu). Ketrel należy do grupy leków, które mogą zwiększać ryzyko wystąpienia udaru, a w niektórych przypadkach zgonu u osób w podeszłym wieku z otępieniem.
Przed zastosowaniem leku Ketrel należy poinformować lekarza o problemach zdrowotnych tj.
- chorobie serca, np. zaburzenia rytmu serca u pacjenta lub członków jego rodziny,
- niskim ciśnieniu krwi,
- przebytym udarze mózgu, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku,
- chorobach wątroby,
- przebytym uprzednio napadzie drgawek (padaczka),
- cukrzycy lub zwiększonym ryzyku zachorowania na cukrzycę. Jeśli u pacjenta występuje zwiększone ryzyko zachorowania na cukrzycę lekarz może zalecić badania stężenia glukozy podczas leczenia lekiem Ketrel.
- jeśli kiedykolwiek stwierdzono małą liczbę białych krwinek (bez względu na to, czy było to spowodowane przyjmowaniem innych leków, czy nie).

Bardzo często (u więcej niż u 1 na 10 leczonych pacjentów):
- zawroty głowy, ból głowy, suchość w jamie ustnej,
- senność (może ustępować podczas stosowania leku Ketrel),
- objawy odstawienia (objawy, które występują po przerwaniu stosowania leku Ketrel) to znaczy trudności w zasypianiu (bezsenność), nudności, bóle głowy, wymioty, zawroty głowy lub rozdrażnienie. Zazwyczaj ustępują około tygodnia po przyjęciu ostatniej dawki leku.
Często (u mniej niż u 1 na 10 leczonych pacjentów):
- przyspieszenie czynności serca,
- zapalenie błony śluzowej nosa,
- zaparcia, niestrawność,
- osłabienie, omdlenia,
- obrzęki rąk lub nóg,
- zwiększenie masy ciała, zwłaszcza w pierwszych tygodniach leczenia,
- spadki ciśnienia podczas wstawania, mogą powodować zawroty głowy lub omdlenia,
- zwiększenie stężenia glukozy we krwi,
- niewyraźne widzenie,
- nieprawidłowe ruchy mięśni, w tym trudności w rozpoczęciu zamierzonego ruchu, drżenia, niepokój lub sztywność mięśni bez jednoczesnego uczucia bólu, - nieprzyjemne sny i koszmary senne.
Niezbyt często (u mniej niż u 1 na 100 leczonych pacjentów):
- napady drgawek,
- reakcje nadwrażliwości, w tym obrzęki, swędzenie skóry i okolicy ust,
- nieprzyjemne odczucia w obrębie kończyn dolnych, tzw. zespół niespokojnych nóg,
- utrudnione połykanie,
- zaburzenia mowy.
Rzadko (u mniej niż u 1 na 1000 leczonych pacjentów):
- gorączka, długo utrzymujący się ból gardła lub owrzodzenia jamy ustnej, przyspieszony oddech, pocenie się, sztywność mięśni, zaburzenia świadomości, - zażółcenie skóry i gałek ocznych (żółtaczka),
- długotrwały i bolesny wzwód prącia (priapizm).
Bardzo rzadko (u mniej niż u 1 na 10 000 leczonych pacjentów):
- nasilenie istniejącej cukrzycy,
- mimowolne ruchy, przede wszystkim mięśni twarzy lub języka,
- zapalenie wątroby,
- ciężka wysypka, pęcherze, czerwone plamy na skórze,
- ciężkie reakcje nadwrażliwości objawiające się trudnościami w oddychaniu (wstrząs anafilaktyczny),
- szybko pojawiający się obrzęk skóry, zazwyczaj dookoła oczu i ust oraz gardła (obrzęk naczynioruchowy).