Indapamide SR tabletki o przedłużonym uwalnianiu 1 5 mg pokaż opinie (0)

Nie należy stosować leku Indapamide SR, jeśli:
- u pacjenta stwierdzono alergię (nadwrażliwość) na indapamid, sulfonamidy lub którykolwiek z pozostałych składników leku,
- występuje encefalopatia wątrobowa lub inne ciężkie zaburzenia czynności wątroby,
- występuje ciężka niewydolność nerek,
- występuje zmniejszone stężenie potasu we krwi (hipokaliemia).
Zachować szczególną ostrożność stosując Indapamide SR, gdyż/jeśli:
U pacjentów z niewydolnością wątroby, leki moczopędne o działaniu podobnym do tiazydów mogą wywołać encefalopatię wątrobową, szczególnie w przypadku zaburzeń gospodarki wodnoelektrolitowej. W takim przypadku należy natychmiast przerwać leczenie indapamidem.
Opisywano przypadki reakcji uczuleniowych na światło, związanych ze stosowaniem tiazydowych leków moczopędnych oraz leków o podobnym działaniu. Jeśli reakcja nadwrażliwości na światło wystąpi podczas leczenia, zaleca się odstawienie preparatu. Jeśli ponowne zastosowanie leku moczopędnego okaże się konieczne, zaleca się ochronę powierzchni skóry narażonej na działanie promieni słonecznych lub sztucznego promieniowania UVA.
Przed zastosowaniem indapamidu lekarz oznaczy stężenie sodu we krwi pacjenta, a następnie będzie je regularnie monitorować, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku oraz u pacjentów z marskością wątroby. Stosowanie leków moczopędnych może powodować zmniejszenie stężenia sodu we krwi (hiponatremię), czasami ciężkie.
Długotrwałe stosowanie tiazydowych leków moczopędnych i leków o podobnym działaniu może powodować zmniejszenie stężenia potasu w krwi (hipokaliemię). Szczególne środki ostrożności należy zachować u osób w podeszłym wieku, niedożywionych, leczonych wieloma lekami, u pacjentów z marskością wątroby z obrzękami i wodobrzuszem, z chorobą niedokrwienną serca i niewydolnością serca. Hipokaliemia zwiększa toksyczność glikozydów naparstnicy oraz ryzyko zaburzeń rytmu serca. W grupie ryzyka znajdują się pacjenci z wydłużonym odstępem QT, bez względu na to, czy jest to zaburzenie wrodzone, czy jatrogenne. Hipokaliemia, podobnie jak bradykardia (zwolnienie czynności serca), usposabia do rozwoju ciężkich zaburzeń rytmu serca, zwłaszcza do potencjalnie śmiertelnego częstoskurczu typu torsades de pointes. W związku z powyższym, podczas leczenia lekarz będzie regularnie kontrolować stężenie potasu w surowicy krwi, a w przypadku stwierdzenia hipokaliemii uzupełni podaż potasu.

Tiazydowe leki moczopędne i leki o podobnym działaniu mogą zmniejszać wydalanie wapnia z moczem, powodując nieznaczne i przemijające zwiększenie stężenia wapnia we krwi (hiperkalcemię). Znaczna hiperkalcemia może być skutkiem nierozpoznanej nadczynności przytarczyc. Lekarz przerwie stosowanie indapamidu przed wykonaniem badania czynności przytarczyc.
U pacjentów z cukrzycą lekarz będzie regularnie monitorować stężenie glukozy we krwi, zwłaszcza w przypadku współistniejącej hipokaliemii.
U pacjentów ze zwiększonym stężeniem kwasu moczowego we krwi (hiperurykemią) mogą częściej występować napady dny moczanowej.
Tiazydowe leki moczopędne i leki o podobnym działaniu są w pełni skuteczne u pacjentów z prawidłową lub tylko w niewielkim stopniu zaburzoną czynnością nerek (stężenie kreatyniny mniejsze niż 25 mg/l tj. 220 mol/l u osób dorosłych). U osób w podeszłym wieku podczas oceny czynności nerek na podstawie stężenia kreatyniny, należy wziąć pod uwagę wiek, płeć oraz masę ciała.
Na początku leczenia może wystąpić zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi na skutek hipowolemii (zmniejszenia objętości wewnątrznaczyniowej).
Nie powoduje to żadnych następstw u osób z prawidłową czynnością nerek, natomiast może nasilić już istniejącą niewydolność nerek.
Indapamid może powodować dodatni wynik testu antydopingowego.

Leki moczopędne o działaniu podobnym do tiazydów, w tym indapamid, mogą powodować następujące działania niepożądane, z przedstawioną częstością:
bardzo często (>1/10); często (>1/100, <1/10); niezbyt często (>1/1000, <1/100); rzadko (>1/10 000, <1/1000); bardzo rzadko (<1/10 000, w tym pojedyncze przypadki); częstość nieznana (nie można oszacować na podstawie dostępnych danych).
Zaburzenia krwi i układu chłonnego:
Bardzo rzadko - trombocytopenia (zmniejszenie ilości płytek krwi), leukopenia (zmniejszenie ilości leukocytów), agranulocytoza (brak pewnego typu krwinek białych), niedokrwistość aplastyczna (niedobór krwinek wszystkich typów na skutek zahamowania czynności szpiku), niedokrwistość hemolityczna (niedokrwistość spowodowana nadmiernym rozpadem krwinek czerwonych).
Zaburzenia układu nerwowego
Rzadko - zawroty głowy, zmęczenie, bóle głowy, parestezje (samoistne wrażenia czuciowe).
Zaburzenia żołądka i jelit
Niezbyt często - wymioty.
Rzadko - nudności, zaparcia, suchość błony śluzowej jamy ustnej.
Bardzo rzadko - zapalenie trzustki.
Zaburzenia serca
Bardzo rzadko - zaburzenia rytmu serca, niedociśnienie tętnicze.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Bardzo rzadko - niewydolność nerek.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Bardzo rzadko - zaburzenia czynności wątroby.
Częstość nieznana - możliwość rozwoju encefalopatii wątrobowej (zmiany dotyczące mózgu) w przebiegu niewydolności wątroby.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Reakcje nadwrażliwości, głównie dotyczące skóry, u pacjentów skłonnych do alergii oraz reakcji astmatycznych.
Często - wysypki plamkowo - grudkowe.
Niezbyt często - plamica.
Bardzo rzadko - obrzęk naczynioruchowy (ciężka reakcja alergiczna) i (lub) pokrzywka, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (powstawanie pęcherzy na skórze, które pękają tworząc sączące nadżerki), zespół Stevensa - Johnsona (pęcherze zwłaszcza na błonach śluzowych jamy ustnej i narządów płciowych z towarzyszącymi objawami ogólnymi, takimi jak gorączka i bóle stawów). Częstość nieznana - możliwość nasilenia objawów istniejącego tocznia rumieniowatego układowego (stan w którym układ odpornościowy uszkadza tkanki oraz komórki własnego organizmu).
Odnotowano przypadki nadwrażliwości na światło.
Badania diagnostyczne
Bardzo często - hipokaliemia (małe stężenie potasu).
Bardzo rzadko- hiperkalcemia (duże stężenie wapnia).
Częstosć nieznana - hiponatremia (małe stężenie sodu) z hipowolemią (zmniejszenie objętości krwi krążącej), hipochloremia (małe stężenie chloru), zwiększenie stężenia kwasu moczowego i glukozy we krwi.