Haloperidol UNIA krople doustne, roztwór 2 mg/ml pokaż opinie (0)

Kiedy nie należy stosować leku
Jeśli u pacjenta stwierdzono:
- nadwrażliwość na haloperydol lub którąkolwiek substancję pomocniczą leku;
- stany śpiączkowe;
- zahamowanie czynności ośrodkowego układu nerwowego;
- uszkodzenie zwojów podstawy mózgu;
- chorobę Parkinsona;
- zaburzenia czynności serca o znaczeniu klinicznym, wydłużenie odstępu QTc w badaniu EKG, komorowe zaburzenia rytmu lub torsade de pointes w wywiadzie, bradykardia (zwolnienie akcji serca) lub blok serca II/III stopnia, niewyrównana hipokaliemia (zmniejszenie stężenia potasu we krwi), stosowanie innych leków wydłużających odstęp QT.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując lek
- Pacjenci z zaburzeniami czynności tarczycy, guzem chromochłonnym nadnerczy, z uszkodzeniem mózgu, z padaczką oraz pacjenci odstawiający alkohol podczas leczenia haloperydolem powinni być poddawani regularnym kontrolom klinicznym.
- U osób w podeszłym wieku z organicznym uszkodzeniem mózgu dawki leku należy zmniejszyć o połowę.
- Odnotowano przypadki nagłych zgonów u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, którzy stosowali leki przeciwpsychotyczne, w tym leki zawierające haloperydol.
- Przed rozpoczęciem stosowania leku u osób z ryzykiem wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu serca lekarz powinien rozważyć stosunek ryzyka do korzyści, zwłaszcza u pacjentów z chorobą serca, z nagłymi zgonami w rodzinie i (lub) wydłużeniem odstępu QT; niewyrównanymi zaburzeniami elektrolitowymi, takimi jak hipokaliemia (zmniejszenie stężenia potasu we krwi), hipokalcemia (zmniejszenie stężenia wapnia we krwi), po krwotoku podpajęczynówkowym, z uzależnieniem od alkoholu, niedożywionych. Lek należy stosować ostrożnie u osób, u których metabolizm z udziałem CYP2D6 (enzym biorący udział w metabolizmie leków w wątrobie) przebiega wolniej oraz podczas stosowania leków hamujących cytochrom P450 (grupa enzymów biorących m.in. udział w metabolizmie leków w wątrobie). Należy unikać jednoczesnego stosowania innych leków przeciwpsychotycznych.
- Przed rozpoczęciem leczenia lekiem lekarz powinien przeprowadzić badanie EKG, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku z zaburzeniami czynności serca w wywiadzie lub stwierdzonymi tego typu zmianami chorobowymi w rodzinie pacjenta. W trakcie dalszego leczenia lekiem lekarz rozważy, indywidualnie dla każdego pacjenta, konieczność wykonania badań EKG.
- W bardzo rzadkich przypadkach u pacjentów stosujących duże dawki leków przeciwpsychotycznych, nagłe ich odstawienie wywoływało ostre objawy odstawienne - nudności, wymioty, bezsenność, a nawet nawrót choroby. Dlatego też zaleca się stopniowe odstawianie leku.
- Zaleca się okresowe monitorowanie stężenia elektrolitów, szczególnie u pacjentów stosujących leki moczopędne lub ze współistniejącymi chorobami.
- U pacjentów chorych na schizofrenię, odpowiedź na leczenie lekami przeciwpsychotycznymi może być opóźniona. W przypadku odstawienia leków, objawy choroby mogą pojawić się po kilku tygodniach lub miesiącach. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, nie powinien być stosowany jako jedyny lek w przypadkach, gdy depresja jest objawem dominującym. Lek może być stosowany z lekami przeciwdepresyjnymi w stanach, gdy współistnieją depresja i psychozy.
- Lek zaburza metabolizm trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych.
- Jeśli zachodzi konieczność jednoczesnego stosowania leku i leczenia choroby Parkinsona, leki przeciw chorobie Parkinsona powinny być wdrożone po odstawieniu leku.

Ze względu na zawartość etanolu lek należy stosować ostrożnie w przypadku kobiet ciężarnych lub karmiących piersią, dzieci i u osób z grup wysokiego ryzyka, takich jak pacjenci z chorobą wątroby lub z padaczką.
Produkt jest szkodliwy dla osób z chorobą alkoholową.

Zaburzenia układu nerwowego
Mogą wystąpić objawy pozapiramidowe charakteryzujące się wzmożeniem napięcia mięśni, nadmiernym wydzielaniem śliny, spowolnieniem ruchów, drżeniem, maskowatością twarzy, akatyzją (uczucie sztywności mięśniowej z niepokojem ruchowym), dystoniami (zaburzenia napięcia mięśni), napadami przymusowego patrzenia z rotacją gałek ocznych, dystonią krtani (mimowolne skurcze mięśni krtani).

U pacjentów przyjmujących lek długotrwale mogą wystąpić dyskinezy późne, zwłaszcza po zaprzestaniu stosowania leku neuroleptycznego. Może wystąpić ostry zespół dyskinetyczny. Polega on na szybkich, mimowolnych skurczach różnych grup mięśniowych. Obserwuje się zaciskanie oczu, napady przymusowego patrzenia, mimowolne ruchy żuchwy, wysuwanie języka, zaburzenia mowy, połykania, nawet trudności w oddychaniu. Objawy te mogą ulegać maskowaniu podczas zwiększania dawkowania lub zamiany na inny lek przeciwpsychotyczny. W przypadku ich wystąpienia, leczenie należy natychmiast przerwać. Wystąpienie tych działań niepożądanych jest ściśle związane z czasem trwania leczenia oraz zastosowaną dawką dobową - dlatego lekarz powinien zalecić stosowanie leku w minimalnej skutecznej dawce przez możliwie najkrótszy okres, chyba że zachodzi konieczność długotrwałego stosowania tego leku w leczeniu schizofrenii.

Stwierdzono, że mimowolne ruchy języka mogą być wczesnym objawem dyskinez późnych. Odstawienie leku w momencie zaobserwowania tego działania niepożądanego pozwala uniknąć rozwinięcia się pełnych objawów dyskinez późnych.
Może dojść do rozwoju złośliwego zespołu neuroleptycznego. Charakteryzuje się on jednoczesnym występowaniem objawów neurologicznych (zahamowanie ruchowe, zwiększenie napięcia mięśni szkieletowych wraz z drżeniami i ruchami mimowolnymi,
akatyzje), wysokiej temperatury ciała pochodzenia ośrodkowego, dysfunkcji układu autonomicznego (bladość, wzmożone pocenie się, ślinotok, przyspieszenie akcji serca, przyspieszenie oddechu, wahania ciśnienia tętniczego), zaburzeniami świadomości, śpiączką oraz zwiększeniem aktywności fosfokinazy kreatynowej w surowicy. W przypadku wystąpienia opisywanego zespołu, lekarz powinien zalecić przerwanie podawania leku i wdrożyć leczenie objawowe.

Lek, stosowany nawet w małych dawkach u pacjentów wrażliwych na lek (szczególnie bez psychoz), może wywołać subiektywne odczucia - otępienie i spowolnienie, ból i zawroty głowy lub reakcje paradoksalne (pobudzenie lub bezsenność).

Rzadko: bezsenność, niepokój, pobudzenie, senność, sedacja (uspokojenie), depresja, bóle głowy, zawroty głowy, splątanie (zaburzenia świadomości), napady padaczkowe, zaostrzenie objawów psychotycznych.

Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, utrata apetytu, zaparcia, niestrawność.

Zaburzenia endokrynologiczne: hiperprolaktynemia (zwiększenie stężenia prolaktyny we krwi), mlekotok, zaburzenia cyklu miesiączkowego (skąpe miesiączkowanie, brak miesiączki), ginekomastia (powiększenie gruczołów sutkowych u mężczyzn), zaburzenia wzwodu i wytrysku, hipoglikemia (zmniejszone stężenie glukozy we krwi), zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego.

Zaburzenia układu krążenia: obniżenie ciśnienia tętniczego (szczególnie u pacjentów
w podeszłym wieku), przyspieszenie akcji serca, rzadko podwyższenie ciśnienia tętniczego. Rzadko mogą wystąpić: wydłużenie odstępu QT, zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes, arytmia komorowa (w tym migotanie komór i częstoskurcz komorowy). Wystąpiły także przypadki nagłych niewyjaśnionych zgonów. Działania te mogą wystąpić częściej po zastosowaniu dużych dawek leku i u predysponowanych pacjentów.

Zaburzenia autonomicznego układu nerwowego: suchość błony śluzowej jamy ustnej, nadmierne wydzielanie śliny, zamazane widzenie, zatrzymanie moczu, nadmierne wydzielanie potu.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: rzadko obrzęk, wysypki skórne (w tym pokrzywka), rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry. W bardzo rzadkich przypadkach nadwrażliwość skóry na światło.

Inne działania niepożądane: rzadko odnotowywano żółtaczkę, cholestatyczne zapalenie wątroby, przemijające zaburzenia czynności wątroby przebiegające bez żółtaczki, priapizm (długotrwały, bolesny wzwód), zmiany masy ciała. Może wystąpić wysoka temperatura ciała związana z rozwojem złośliwego zespołu neuroleptycznego (utrudnione oddychanie lub przyspieszenie oddechu, zaburzenia rytmu serca, wahania ciśnienia krwi, wysoka gorączka, pocenie się, zaburzenia oddawania moczu, sztywność mięśni). Odnotowywano również obniżenie temperatury ciała.

W bardzo rzadkich przypadkach: nieprawidłowy skład krwi, w tym agranulocytoza (objawiająca się bólem gardła, gorączką, owrzodzeniem błony śluzowej gardła i przełyku), trombocytopenia (niedobór płytek krwi we krwi) i przemijająca leukopenia (niedobór białych krwinek we krwi), reakcje nadwrażliwości, w tym anafilaksja (natychmiastowa reakcja alergiczna).