Episindan roztwór do wstrzykiwań 2 mg/ml pokaż opinie (0)

Kiedy nie stosować leku Episindan
jeśli pacjent ma uczulenie na chlorowodorek epirubicyny, którykolwiek z pozostałych składników tego leku
lub inne podobne leki (należące do grupy leków nazywanych antracyklinami, do których należą doksorubicyna i daunorubicyna)
jeśli pacjent ma uczulenie na leki należące do grupy antracenodionów (w tym leków stosowanych w leczeniu raka)
jeśli pacjentka karmi piersią.

Leku Episindan nie należy podawać dożylnie jeśli: pacjent ma małą liczbę komórek krwi, spowodowaną wcześniejszym leczeniem innymi lekami przeciwnowotworowymi lub radioterapią
u pacjenta zastosowano wcześniej inne chemioterapeutyki w maksymalnej dawce, takie jak epirubicyna i (lub) inne antracykliny (takie jak doksorubicyna lub daunorubicyna) i antracenodiony, które mogą zwiększać ryzyko występowania działań niepożądanych
pacjent ma lub w przeszłości miał choroby serca
pacjent ma ostre uogólnione zakażenie
pacjent ma ciężką chorobę wątroby.

Należy natychmiast poinformować lekarza, jeżeli w trakcie dożylnego podawania epirubicyny wystąpi którekolwiek z poniżej wymienionych działań niepożądanych, ponieważ są to poważne działania niepożądane:
zaczerwienienie, ból lub obrzęk w miejscu podawania leku; jeżeli lek zostanie przypadkowo podany poza żyłę, może wywołać uszkodzenie tkanek
objawy zaburzeń pracy serca lub tworzenia się zakrzepów krwi w płucach, takie jak: ból w klatce piersiowej, trudności w oddychaniu, obrzęk nóg w kostkach (objawy te mogą wystąpić nawet kilka tygodni po zakończeniu leczenia epirubicyną)
ciężkie reakcje alergiczne, do objawów, których należą: omdlenia, wysypka skórna, obrzęk twarzy i trudności w oddychaniu lub świszczący oddech. W niektórych przypadkach może wystąpić zapaść
gorączka ze skrajnie wysoką temperaturą ciała wyższą niż 41°C (hiperpireksja).

W przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniżej wymienionych, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem:

Bardzo często (występują częściej niż u 1 na 10 pacjentów):
Zahamowanie czynności szpiku kostnego (które prowadzi do małej liczby komórek krwi), utrata włosów (zwykle odwracalna), spowolnienie wzrostu owłosienia na twarzy u mężczyzn, czerwony kolor moczu w pierwszym lub drugim dniu po przyjęciu leku.

Często (występują u mniej niż u 1 na 10 pacjentów):
Znaczna utrata apetytu prowadząca do zmniejszenia masy ciała (anoreksja - jadłowstręt), utrata płynów w organizmie (odwodnienie), złe samopoczucie lub mdłości (nudności lub wymioty), biegunka (która może powodować odwodnienie), utrata apetytu, ból brzucha, zapalenie przełyku, przebarwienia w jamie ustnej, obrzęk i ból jamy ustnej, owrzodzenia obejmujące wargi i (lub) język i (lub) okolicę pod językiem, uderzenia gorąca, gorączka lub zakażenie, zaczerwienienie, ból lub obrzęk w miejscu wstrzyknięcia; uszkodzenie tkanki może nastąpić po przypadkowym wstrzyknięciu leku poza żyłę, reakcje alergiczne lub zapalenie pęcherza moczowego (czasami z krwawieniem) po wstrzyknięciu leku do pęcherza moczowego.

Niezbyt często (występują u mniej niż u 1 na 100 pacjentów):
Mała liczba płytek krwi (trombocytopenia) zwykle powoduje łatwe powstawanie sińców lub krwawienie, ból głowy, przebarwienia skóry i paznokci, zaczerwienienie skóry, nadwrażliwość skóry na światło (spowodowane radioterapią), zapalenie żył w tym z tworzeniem zakrzepów (zakrzepowe zapalenie żył).

Rzadko (występują u mniej niż u 1 na 1 000 pacjentów):
Białaczka (rak krwi), ciężkie ogólnoustrojowe reakcje alergiczne (anafilaksja), pokrzywka, zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi z możliwością wystąpienia dny moczanowej, gorączka i (lub) dreszcze, zawroty głowy, brak krwawień miesiączkowych, brak nasienia, dna moczanowa, zmiany w czynności serca i wątroby, ogólne złe samopoczucie, uczucie osłabienia.

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
Zakażenie płuc (zapalenie płuc), zakażenie krwi (sepsa), wstrząs septyczny (ciężka reakcja organizmu na zakażenie krwi), krwawienie i niedotlenienie tkanek ciała, zaczerwienienie i obrzęk oczu, wstrząs, zablokowanie naczyń krwionośnych przez zakrzepy (np. w płucach), wysypka skórna, świąd, zmiany skórne, zaczerwienienie (zaczerwienienie skóry).

W przypadku podawania chlorowodorku epirubicyny bezpośrednio do pęcherza moczowego może wystąpić ból, trudności w oddawaniu moczu, lub częste parcie na mocz. Może również pojawić się krew w moczu.