Chlorprothixen Zentiva tabletki powlekane 50 mg pokaż opinie (0)

Kiedy nie stosować leku Chlorprothixen Zentiva

- jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na substancję czynną zawartą w leku lub którykolwiek z pozostałych składników
- w przypadku zaburzenia hematopoezy
- w przypadku depresji ośrodkowego układu nerwowego (m.in. w zatruciu lekami i alkoholem)
- w przypadku zapaści krążeniowej
- w przypadku głębokiej śpiączki

Lek nie jest przeznaczony do stosowania u dzieci w wieku poniżej 6 lat.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując lek Chlorprothixen Zentiva
W niektórych stanach chorobowych należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania leku. Z tego względu należy poinformować lekarza o wszystkich występujących chorobach.

Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów z padaczką, parkinsonizmem, niedorozwojem umysłowym, u pacjentów nadużywających alkoholu i leków o sedatywnym działaniu na ośrodkowy układ nerwowy, u pacjentów z chorobami serca, ciężką niewydolnością nerek i wątroby, chorobami płuc, rozrostem gruczołu krokowego, jaskrą, miastenią, cukrzycą oraz u pacjentów narażonych na działanie ekstremalnych temperatur i pacjentów w podeszłym wieku.

Należy zachować szczególną ostrożność jeśli u pacjenta lub u kogokolwiek z rodziny pacjenta występowały zakrzepy żylne, gdyż stosowaniu leków przeciwpsychotycznych towarzyszyło powstawanie zakrzepów.

Przed planowanym zabiegiem chirurgicznym w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym (również przed zabiegami wykonywanymi przez lekarza stomatologa), należy poinformować lekarza o stosowaniu chlorprotiksenu.

Podczas stosowania leku u dzieci istnieje zwiększone ryzyko działania hepatotoksycznego z objawami zespołu Reye'a. Nadwrażliwość na pochodne fenotiazyny może jednocześnie oznaczać nadwrażliwość na pochodne tioksantenu.

Chlorprotiksen może powodować fałszywie dodatnie wyniki immunologicznego testu ciążowego z moczem, badania moczu na obecność bilirubiny, a także może powodować zmiany odstępu QT w EKG.

W czasie stosowania leku nie należy spożywać napojów alkoholowych.

Nie należy się opalać ani narażać na działanie bardzo wysokich lub bardzo niskich temperatur.

Ryzyko rozwoju działań niepożądanych zwiększa się przy długotrwałym stosowaniu dużych dawek chlorprotiksenu. Ryzyko to jest również większe u dzieci i pacjentów w podeszłym wieku.

Poniżej wymieniono działania niepożądane, które mogą wystąpić, podzielone według częstości występowania:
Często (możliwe wystąpienie u 1-10 pacjentów na 100): zmęczenie, senność, bóle głowy, zawroty głowy, przyspieszone bicie serca (szczególnie podczas nagłego zwiększenia dawki), niedociśnienie ortostatyczne (włączając zawroty głowy, które występują zazwyczaj po nagłym wstaniu), zaparcie, zwiększenie masy ciała.

Niezbyt często (możliwe wystąpienie u 1-10 pacjentów na 1 000): suchość w ustach, dystonia (mimowolne ruchy powodujące skręcanie lub wyginanie różnych części ciała - częściej występują u dzieci i młodzieży na początku leczenia i ustępują w ciągu 1 do 2 dni po odstawieniu leku), akatyzja (niemożność utrzymania stałej pozycji), lub inne zaburzenia ruchowe.

Rzadko (możliwe wystąpienie u 1-10 pacjentów na 10 000): nadwrażliwość, nudności, zatkany nos, zapalenie skóry, zaczerwienienie skóry, wyprysk, świąd, zwiększenie reakcji skóry na światło słoneczne, apatia, zwiększenie aktywności ruchowej, zaburzenia akomodacji oka, napady padaczkopodobne, zaburzenia termoregulacji organizmu.

Bardzo rzadko (możliwe wystąpienie u mniej niż 1 pacjenta na 10 000): zaburzenia tworzenia się krwi lub krwinek, zwiększenie stężenia glukozy we krwi, złośliwy zespół neuroleptyczny (charakteryzujący się bardzo wysoką gorączką, wzrostem napięcia mięśni, brakiem kontroli nad ruchami mięśni, w niektórych przypadkach śpiączką), późne dyskinezy (mimowolne, nieskoordynowane ruchy mięśni, zwłaszcza twarzy), wolne bicie serca, nagłe zatrzymanie pracy serca, astma, obrzęk krtani, żółtaczka spowodowana zablokowaniem wydzielania żółci, zespół toczniopodobny (zespół autoimmunologicznego zapalenia, który może wpływać na skórę, stawy oraz organy wewnętrzne), zwiększenie stężenia kwasu moczowego w moczu, zaburzenia miesiączkowania, nadmierny rozrost tkanki gruczołowej sutka u mężczyzn, w niektórych przypadkach z wydzielaniem mleka, zwiększenie stężenia prolaktyny we krwi.
Po wielu latach leczenia mogą wystąpić zaburzenia siatkówki, soczewki lub rogówki oka.

Zakrzepy żylne, szczególnie w nogach (objawy obejmują obrzęk, ból i zaczerwienienie nogi), które to zakrzepy mogą się przemieszczać naczyniami krwionośnymi do płuc, powodując ból w klatce piersiowej i trudności z oddychaniem. W razie wystąpienia któregokolwiek z tych objawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

U pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem przyjmujących leki przeciwpsychotyczne obserwowano niewielkie zwiększenie liczby przypadków śmiertelnych w porównianiu do pacjentów, którzy nie przyjmowali leków przeciwpsychotycznych.