Bonogren tabletki powlekane 25 mg pokaż opinie (0)

Kiedy nie stosować leku Bonogren
- Jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie (nadwrażliwość) na kwetiapinę lub którykolwiek ze składników leku Bonogren.
- U pacjentów stosujących następujące leki:
- inhibitory proteazy, takie jak nelfinawir (leki stosowane w leczeniu HIV),
- leki przeciwgrzybicze z grupy azoli,
- erytromycynę lub klarytromycynę (przeciwko zakażeniom),
- nefazodon (na depresję).

W razie wątpliwości należy poradzić się lekarza prowadzącego lub farmaceuty przed zażyciem leku Bonogren.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Bonogren należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.

Zanim zastosuje się lek należy poinformować lekarza jeśli:
- u pacjenta lub w jego rodzinie występują lub występowały jakiekolwiek problemy z sercem, na przykład zaburzenia rytmu serca lub jeśli pacjent przyjmuje jakiekolwiek leki, które mogą mieć wpływ na rytm pracy serca,
- pacjent ma niskie ciśnienie tętnicze,
- pacjent ma zaburzenia czynności trzustki,
- pacjent przeszedł udar mózgu, zwłaszcza, gdy jest osobą w podeszłym wieku,
- pacjent ma zaburzenia czynności wątroby lub jakąkolwiek chorobę wątroby,
- u pacjenta kiedykolwiek wystąpiły napady padaczki,
- pacjent ma cukrzycę lub istnieje ryzyko wystąpienia cukrzycy, jeśli tak, lekarz może sprawdzić poziomu cukru we krwi w trakcie przyjmowania leku Bonogren,
- pacjent w przeszłości miał niski poziom białych krwinek (co mogło być związane, ale niekoniecznie, z przyjmowaniem innych leków),
- pacjent jest w podeszłym wieku i zdiagnozowano u niego demencję (otępienie -zaburzenie czynności mózgu). Pacjenci z demencją nie powinni przyjmować leku Bonogren, ponieważ leki z grupy, do której należy kwetiapina mogą zwiększać ryzyko udaru mózgu lub, w niektórych przypadkach, ryzyko zgonu u takich pacjentów,
- u pacjenta lub w jego rodzinie występowała wcześniej zakrzepica żylna, ponieważ leki z tej grupy mogą zwiększać ryzyko tworzenia się zakrzepów.

Bardzo często: (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów):
- zawroty głowy (mogące prowadzić do upadków), ból głowy, suchość w ustach,
- senność mogąca prowadzić do upadków (ten objaw może ustąpić podczas kontynuowania terapii),
- objawy odstawienia (które mogą wystąpić po zakończeniu terapii) obejmujące bezsenność, nudności, ból głowy, biegunkę, wymioty, zawroty głowy, drażliwość. Wskazane jest stopniowe odstawianie leku przez okres co najmniej 1 do 2 tygodni,
- zwiększenie poziomu trójglicerydów i cholesterolu,
- zmiany w liczbie niektórych komórek krwi (przenośnika żelaza we krwi: hemoglobiny),
- zwiększenie masy ciała.

Często: (mogą wystąpić u 1 do 10 na 100 pacjentów):
- szybkie bicie serca,
- uczucie kołatania serca, przyśpieszone lub nierównomierne bicie serca,
- duszność,
- nieżyt nosa (zatkany nos),
- zaparcia, rozstrój żołądka (niestrawność),
- uczucie słabości, omdlenia (mogące prowadzić do upadku),
- obrzęk rąk i nóg,
- zwiększenie poziomu cukru we krwi,
- niskie ciśnienie krwi podczas wstawania, może powodować zawroty głowy lub omdlenia (mogące prowadzić do upadku),
- niewyraźne widzenie,
- nieprawidłowy ruch mięśni, polegający na trudnościach w rozpoczynaniu ruchu mięśni, drżeniu, niepokoju psychoruchowym lub sztywności mięśni bez bólu,
- nietypowe sny i koszmary senne,
- uczucie zwiększonego głodu,
- rozdrażnienie,
- zaburzenia mowy i języka,
- zmniejszenie liczby niektórych rodzajów białych krwinek (leukopenia),
- zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych,
- zwiększenie poziomu hormonu o nazwie prolaktyna we krwi. Może to w rzadkich przypadkach prowadzić do następujących objawów:
o mężczyźni i kobiety mają powiększone piersi i niespodziewanie produkują mleko, o kobiety przestają miesiączkować lub mają nieregularne miesiączki,
- zmiany poziomów hormonów tarczycy we krwi (T4 i TSH),
- myśli samobójcze i zachowania samobójcze,
- nudności,
- gorączka.

Niezbyt często: (mogą wystąpić u 1 do 10 na 1 000 pacjentów):
- napady drgawek,
- reakcje alergiczne, w tym pojawienie się wypukłych grudek, obrzęk skóry i obrzęki wokół ust,
- nieprzyjemne odczucia w nogach (zwane również zespołem niespokojnych nóg),
- trudności z połykaniem,
- niekontrolowane ruchy, głównie twarzy lub języka,
- zaburzenia seksualne,
- zmniejszenie liczby płytek krwi, co zwiększa ryzyko krwawienia lub powstawania siniaków (małopłytkowość),
- zmniejszenie liczby czerwonych krwinek, co może sprawiać, że skóra wygląda blado i powodować osłabienie lub duszność,
- spadek poziomu hormonów tarczycy we krwi (T3),
- zmniejszenie ilości sodu we krwi,
- początek lub zaostrzenie cukrzycy,
- zmiany w zapisie aktywności elektrycznej serca widoczne na EKG (wydłużenie odstępu QT).

Rzadko: (mogą wystąpić u 1 do 10 na 10 000 pacjentów):
- jednoczesne występowanie objawów wysokiej gorączki, silnego napięcia mięśni, potów lub obniżonego poziomu świadomości (zaburzenie zwane złośliwy zespół neuroleptyczny),
- zażółcenie skóry i oczu (żółtaczka),
- długotrwała i bolesna erekcja (priapizm),
- obrzęk piersi i nieoczekiwana produkcja mleka (mlekotok),
- zakrzepy krwi w żyłach, zwłaszcza w nogach (objawy obejmują obrzęk, ból i zaczerwienienie nogi), które to zakrzepy mogą przemieszczać się naczyniami krwionośnymi do płuc, powodując bóle w klatce piersiowej i trudności w oddychaniu. Jeśli wystąpią którekolwiek z tych objawów, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem,
- zmniejszenie temperatury ciała (hipotermia),
- podwyższenie poziomu we krwi niektórych substancji (kinazy kreatyniny),
- zaburzenia miesiączkowania,
- zapalenie wątroby (hepatitis),
- zapalenie trzustki, które powoduje silny ból w brzuchu i plecach,
- znaczne zmniejszenie liczby białych krwinek, co zwiększa prawdopodobieństwo występowania zakażeń (agranulocytoza),
- połączenie schorzeń, które, gdy występują razem, zwiększają ryzyko rozwoju chorób układu krążenia i cukrzycy (zespół metaboliczny),
- chodzenie, mówienie jedzenie lub wykonywanie innych czynności przez sen.

Bardzo rzadko: (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów):
- nieprawidłowe wydzielanie hormonu regulującego objętość moczu,
- uszkodzenie włókien mięśniowych i ból mięśni (rabdomioliza),
- nasilona wysypka, pęcherze lub czerwone plamy na skórze (zespół Stevensa-Johnsona),
- ciężkie reakcje alergiczne (zwane anafilaksją), które mogą powodować trudności z oddychaniem lub prowadzić do wstrząsu,
- nagły obrzęk skóry, zwykle wokół oczu, warg i gardła (obrzęk naczynioruchowy).

Częstość nieznana: (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- spadek liczby niektórych rodzajów białych krwinek (neutropenia),
- poważne zmiany skórne:
o złuszczanie skóry (toksyczna martwica naskórka),
o czerwone plamy (rumień wielopostaciowy).