Azibiot tabletki powlekane 500 mg pokaż opinie (0)

Leku Azibiot nie należy stosować:
- jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie (nadwrażliwość) na azytromycynę lub inne antybiotyki makrolidowe, lub na którykolwiek z pozostałych składników leku;
- razem z pochodnymi sporyszu z uwagi na możliwość zatrucia alkaloidami sporyszu (ergotyzm);
- w leczeniu zakażonych ran oparzeniowych.


Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując lek Azibiot:

U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. Lekarz może zdecydować o zamianie leku na inny. Podobnie jak podczas stosowania innych antybiotyków makrolidowych, mogą wystąpić ciężkie reakcje alergiczne, w tym obrzęk naczynioruchowy i reakcje anafilaktyczne. Niektóre z reakcji na azytromycynę powodowały objawy nawracające i konieczność dłuższego okresu obserwacji i leczenia.

Podobnie jak podczas stosowania innych antybiotyków, istotne jest prowadzenie stałej kontroli w celu wykrycia objawów rozwoju niewrażliwych mikroorganizmów, takich jak grzyby. Antybiotyki mogą zmieniać prawidłową florę bakteryjną jelit, co może doprowadzić do namnożenia się wywołujących biegunki bakterii niewrażliwych na działanie danego antybiotyku. W niektórych przypadkach biegunka, może być objawem rzekomobłoniastego zapalenia jelit, wywołanego toksynami nadmiernie namnożonych w jelicie bakterii z gatunku Clostridium difficile. Z tego względu w przypadku wystąpienia biegunki, zwłaszcza ciężkiej i uporczywej, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. Konieczne może okazać się przerwanie stosowania leku. Przeciwwskazane jest podawanie leków hamujących perystaltykę lub działających zapierająco. Jeśli u pacjenta występuje nieregularne bicie serca, należy o tym poinformować lekarza.

W związku ze stosowaniem antybiotyków makrolidowych możliwe jest wystąpienie arytmii (nieregularnego bicia serca), szczególnie u pacjentów z wydłużonym odstępem QT w zapisie EKG. Azytromycyna jest skuteczna w leczeniu zakażeń gardła wywołanych przez paciorkowce. Nie przeprowadzono badań potwierdzających jej skuteczność w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej. W leczeniu zapalenia gardła i migdałków podniebiennych spowodowanych przez Streptococcus pyogenes oraz w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej lekiem z wyboru jest zwykle penicylina.

W przypadku chorób przenoszonych drogą płciową lekarz może zalecić odpowiednie badania, aby upewnić się, czy pacjent nie jest również zakażony kiłą. Podczas stosowania azytromycyny u pacjentów z zaburzeniami neurologicznymi lub psychicznymi należy zachować ostrożność.

Azytromycyny nie stosuje się w leczeniu zakażonych ran oparzeniowych.

Częstość występowania działań niepożądanych, mogących wystąpić w czasie leczenia została sklasyfikowana w następujących kategoriach:
- często - występują częściej niż u 1 na 100 pacjentów, lecz rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów
- niezbyt często - występują częściej niż u 1 na 1000 pacjentów, lecz rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów
- rzadko - występują częściej niż u 1 na 10000 pacjentów, lecz rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów

Często zgłaszane działania niepożądane:
- nudności wymioty, biegunka, uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej (ból, skurcze).

Niezbyt często zgłaszane działania niepożądane:
- zawroty głowy, senność, bóle głowy, drgawki (obserwowane również podczas stosowania innych makrolidów), zaburzenia smaku i węchu;
- luźne stolce, wzdęcia, zaburzenia trawienia, jadłowstręt;
- reakcje alergiczne, takie jak świąd i wysypka;
- bóle stawów;
- zapalenie pochwy.

Rzadko zgłaszane działania niepożądane:
- trombocytopenia (niedobór płytek krwi); w badaniach klinicznych obserwowano lekkie i przemijające zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych (neutropenia), ale nie potwierdzono czy jest to związane z leczeniem azytromycyną;
- zachowanie agresywne, niepokój, lęk, nerwowość, parestezje i astenia (osłabienie), bezsenność i nadmierna ruchliwość;
- uszkodzenia słuchu obserwowano podczas stosowania antybiotyków makrolidowych. U niektórych pacjentów leczonych azytromycyną opisywano osłabienie słuchu, głuchotę i szumy uszne. Większość z tych przypadków odnosi się do badań doświadczalnych, w których azytromycyna była przyjmowana w dużych dawkach przez długi okres. Jednakże aktualnie dostępne dane potwierdzają, iż większość spośród tych zaburzeń jest przemijająca;
- kołatanie serca, zaburzenia rytmu serca w tym tachykardia komorowa (które występują także podczas stosowania innych makrolidów). Istnieje ryzyko wydłużenia odstępu QT w zapisie EKG i komorowe zaburzenia rytmu (typu torsade de pointes);
- zaparcia, zapalenie języka, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, zapalenie trzustki;
- zapalenie wątroby i żółtaczka cholestatyczna z nieprawidłowymi wartościami testów czynności wątroby, martwica wątroby i niewydolność wątroby, rzadko prowadzące do zgonu;
- reakcje alergiczne, takie jak obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka i uczulenie na światło; ciężkie reakcje skórne, jak rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona i martwica toksyczno-rozpływna naskórka;
- śródmiąższowe zapalenie nerek, ostra niewydolność nerek;
- anafilaksja (rzadko prowadząca do zgonu), w tym obrzęk naczynioruchowy;
- kandydozy (grzybica wywołana przez grzyby z rodzaju Candida).