Natura w służbie zdrowiu: szczaw zwyczajny na choroby oskrzeli

Zastosowanie

Poniższe zastosowania oparte są na tradycji, teoriach naukowych lub/i badaniach o ograniczonym zakresie. Trzeba jednak zaznaczyć, że zioło nie zostało gruntownie przetestowane na ludziach, a bezpieczeństwo i skuteczność nie zawsze były udowodnione.
Szczaw bywa stosowany na: choroby zatok, zapalenie oskrzeli, trądzik, niedokrwistość, , czyraki, zaparcia, biegunkę, , gorączkę, zakażenie, stany zapalny, żółtaczka, kamienie nerkowe, wysypkę, pasożyty, zapalenie dróg oddechowych, , nowotwory, ból gardła, problemy żołądkowe, jelita, szkorbut.

Roślina wykazuje działanie: przeciwdrobnoustrojowe, przeciwwirusowe, ściągające, pobudzające , diuretyczne.

Dawkowanie

Nie ma jednej sprawdzonej medycznie dawki rośliny - w zależności od dolegliwości stosuje się różne ilości szczawiu.

Bezpieczeństwo

Szczaw nie wywołuje skutków ubocznych u większości ludzi. Niektórzy jednak po jego zjedzeniu mogą odczuwać ból brzucha lub skurcze, a także mieć wymioty, nudności i biegunkę. Inne działania niepożądane obejmują trudności w oddychaniu lub podrażnienie skóry wywołane przez alergeny szczawiu. Rzadko może wystąpić rozwój kamieni nerkowych lub uszkodzenie nerek. Co więcej, zdarzają się też , uszkodzenie przewodu pokarmowego i choroby wątroby. Duże ilości szczawianów w roślinie mogą być toskyczne dla organizmu. U niektórych w wyniku spożywania szczawiu odnotowano niski poziom wapnia.

Należy zachować ostrożność w jedzeniu szczawiu w przypadku ludzi z chorobami nerek lub żołądka.