Zapominalstwo nie musi być objawem demencji - kilka faktów na temat otępienia

Wydaje ci się, że nie załatwisz danej sprawy, jeśli nie dopiszesz je do listy „zadań na ten tydzień". Czy jeśli doświadczasz tego rodzaju problemów, oznacza to początek demencji? Nie należy wpadać w panikę. Owszem, zapominalstwo może stanowić jeden z wczesnych symptomów choroby, ale nie musi. Nie pamiętanie o rozmaitych sprawach może być wynikiem intensywnego stylu życia i przepełnionego kalendarza.

Okazjonalne zapominanie nie powinno stanowić niepokojącego sygnału. Możesz nie pamiętać o konieczności odwiedzenia weterynarza ze swym pupilem, ale jeśli córka poczyni na ten temat wyrzut, to przypomnienie będzie ci dźwięczało w uszach... w przypadku osób cierpiących na demencję nie ma to miejsca, ponowna prośba również nie stanowi impulsu do działania.
Wśród innych, powszechnych objawów otępienia wymienia się zwykle:

- zaburzenia pamięci, które nie pozwalają normalnie funkcjonować;
- zmniejszona zdolność do planowania i rozwiązywania problemów;
- odczucie zaniepokojenia i konfuzji także w znanych miejscach;
- zaburzenia w odczuwaniu czasu;
- problemy ze zrozumieniem i odwoływanie się w tym celu do obrazów, nie słów;
- kłopoty z mówieniem i czytaniem;
- nieadekwatne osądy sytuacji;
- zmiany nastroju i cech osobowościowych;

Wspominane cechy dają razem jasny obraz choroby, ale przecież nie wszystkie występują jednocześnie, no i cechuje je odmienna intensywność u różnych pacjentów. Niestety nie istnieje niezawodny test, który ustali, czy dana osoba zmaga się z chorobą Alzheimera, więc pierwszą rzeczą jest wykluczenie innych przyczyn demencji, takich jak problemy z naczyniami krwionośnymi, urazy głowy, choroba Parkinsona oraz inne dolegliwości. Niektóre z nich są uleczalne i tak postęp demencji może być powstrzymany.

Dotychczas nie udało się opracować skutecznego leku na chorobę Alzheimera i inne odmiany demencji, choć uczeni intensywnie pracują nad takim specyfikiem pracują, bo w związku ze starzeniem się społeczeństw choroba dotyka coraz większą liczbę ludzi. Obecnie stosuje się niektóre farmaceutyki opracowane w celu leczenia innych chorób, ale uznawane za pomocne przy rozwiązywaniu problemów związanych z otępieniem. Różne rodzaje leków stabilizujących ciśnienie tętnicze krwi, statyny i niektóre witaminy z grupy B są badane pod kątem ich potencjalnej zdolności do opóźnienia, zatrzymania lub zapobiegania chorobie.

Poza tym eksperci zalecają zdrową dietę i styl życia jako czynniki mogące w znacznej mierze opóźnić rozwój choroby lub/i zmniejszyć intensywność objawów. Znany jest bowiem wpływ rozmaitych chorób na występowanie symptomów otępienia. Podwyższony poziom cholesterolu w wieku średnim znacznie zwiększa ryzyko demencji w późniejszym życiu. Palenie więcej niż pół paczki papierosów dziennie w piątej i szóstej dekadzie życia znacząco zwiększa prawdopodobieństwo choroby. Palenie dwóch paczek dziennie natomiast podwoi to ryzyko.

Badania wykazały również, że podejmowanie aktywności fizycznej trzy lub więcej razy w tygodniu zmniejsza ryzyko demencji, trwają też badania dotyczące prozdrowotnego działania w tym zakresie kwasów tłuszczowych omega-3 w rybach i olejach roślinnych.

Poza tym lekarze rekomendują ciągłe „angażowanie" mózgu w nowe aktywności. „Gimnastyka" umysłu także może spowolnić rozwój choroby.

Powstaje tu jednak pytanie. Po co dążyć do szybkiej diagnozy, skoro nie ma środka na całkowite wyleczenie choroby? Owszem, tego wciąż brak. Wszystkie wspomniane powyżej metody jednak dają szanse na dłuższe cieszenie się sprawnością i samodzielnością. Wiedza jest istotna, by móc przedyskutować problem z rodziną i przygotować się na to, co choroba może przynieść, tzn. poczynić plany co do przyszłej opieki nad pacjentem. Wreszcie jeśli jest to jedna z poddających się leczeniu form demencji, wcześniejsza diagnoza może oznaczać lepsze zachowanie funkcji mózgu na długie lata.

Warto pamiętać, że otępienie ma wpływ na funkcjonowanie całej rodziny. Wsparcia potrzebują nie tylko chorzy, ale i ich bliscy. Wiele aspektów zmagania się z demencją może prowadzić do poczucia izolacji, szybka diagnoza jednak i rzetelne informacje oraz dzielenie tych trosk z innymi złagodzi trudność doświadczania choroby.