Za dużo soli szkodzi. Za mało też

Naukowcy z Filipin, Irlandii, Kanady, Niemiec i Wlk. Brytanii wnieśli wkład w badania, których wyniki zostały opublikowane w czasopiśmie Journal of American Medical Association. Odkrycia te mogą postawić znak zapytania nad naszym postrzeganiem zależności między solą a problemami kardiologicznymi.

Potwierdzają one - zgodnie z oczekiwaniami - że umiarkowane spożycie soli wiążę się z najniższym ryzykiem wystąpienia problemów sercowo-naczyniowych. Jednakże pokazują również, że chociaż wyższe spożycie soli wiąże się z podwyższonym ryzykiem udaru, zawału serca i innymi schorzeniami sercowo-naczyniowymi, niskie spożycie może łączyć się z podwyższonym ryzykiem śmierci sercowo-naczyniowej i hospitalizacją z powodu zastoinowej niewydolności serca.

Uzyskane przez zespół wyniki opierają się na badaniu 28.880 osób zagrożonych chorobą serca i analizie powiązań między aktywnością sercowo-naczyniową a wydzielaniem sodu, jako sposób pomiaru spożycia sodu. Sód to główny składnik soli.

Jeden z autorów raportu z badań, profesor Martin O'Donnell z Państwowego Uniwersytetu Irlandii (NUI) w Galway, wyjaśnia, w jaki sposób te nowe odkrycia wpisują się w istniejący korpus badań nad tym zagadnieniem: "Badania te dotyczą ważnej kwestii zdrowia populacji - powiązania między spożyciem sodu (soli) a chorobami sercowo-naczyniowymi. Stała się ona ponownie aktualna za sprawą niedawnej publikacji innego artykułu w czasopiśmie Journal of the American Medical Association donoszącego o powiązaniu niskiego poziomu spożycia sodu ze zgonem sercowym. Zasadniczo w wyniku prowadzonych wcześniej badań obserwacyjnych donoszono albo o pozytywnej zależności, braku zależności lub odwrotnej zależności między spożyciem sodu a zgonem sercowym i udarem serca. Doprowadziło to do wielu kontrowersji."

Jeżeli chodzi o najnowsze wyniki badań, to zauważa: "Nasze badania po raz pierwszy wskazują na powiązanie w kształcie litery J między spożyciem sodu a chorobami sercowo-naczyniowymi, co może wyjaśniać dlaczego wcześniejsze badania przyniosły różne wyniki."

Jak możemy z tego wyjść obronną ręką? Czym mamy do czynienia z sytuacją i tak źle, i tak niedobrze?
Odkrycia z pewnością poddają w wątpliwość aktualne wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) dotyczące spożycia soli, które zalecają spożywanie mniej niż 2,3 grama dziennie.

Wytyczne te w większości opierają się na wcześniejszych testach klinicznych, w toku których odkryto, że ciśnienie krwi ulega umiarkowanemu obniżeniu w przypadku zredukowania spożycia sodu do wspomnianego poziomu, co również znalazło potwierdzenie w nowych badaniach. Niemniej luka badawcza zidentyfikowana przez zespół odnosi się do dalszego badania i ustalenia, czy tak niski poziom spożycia soli redukuje częstość występowania ataków i udarów serca.

W przypadku pacjentów, którzy cierpią już na chorobę serca zasadnicze znaczenie ma wyjaśnienie optymalnego, dziennego spożycia sodu. Mogą być oni narażeni zarówno na skutki bardzo wysokiego, jak i bardzo niskiego spożycia soli. Aczkolwiek zgodnie z przyjętym obecnie rozumowaniem w świecie medycznym, najprawdopodobniej usłyszą radę, by ograniczyć spożycie soli.

"Wyniki naszych badań potwierdzają powiązanie między wysokim spożyciem sodu a podwyższonym ryzykiem wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych, co podkreśla wagę redukcji soli w przypadku osób mających dietę bogatą w sód (ponad 6 g do 7 g dziennie) oraz znaczenie wysiłków zmierzających do obniżenia zawartości sodu w wielu artykułach spożywczych o wysokiej zawartości soli" - stwierdza profesor O'Donnell.

Jednocześnie wyraził niepokój, co do "braku pewności, czy osoby spożywające umiarkowane/średnie ilości sodu powinny jeszcze bardziej obniżyć swoje spożycie."

"Jednym sposobem na rozwianie tej niepewności są zakrojone na szeroką skalę randomizowane badania kontrolowane, które pozwolą ustalić, czy obniżenie umiarkowanego spożycia sodu do niskiego poziomu przekłada się na niższe wskaźniki chorób kardiologicznych i udarów serca. Chociaż widzimy trudności w przeprowadzeniu takich badań, to są one pilnie potrzebne z uwagi na ich implikacje dla zdrowia publicznego" - podkreśla profesor O'Donnell.

Więcej informacji:

NUI Galway: