Rodzaje depresji - jest co najmniej kilka

Ciężkie zaburzenie depresyjne

Chorzy mają poczucie rozpaczy i doznają trudnosci z wykonywaniem normalnych codziennych czynności, takich jak jak jedzenie, spanie, praca lub przebywanie z przyjaciółmi i rodziną. Pacjenci często płaczą bez powodu, trudno im wstać z łóżka rano, a także nierzadko szukają ukojenia w alkoholu i narkotykach. Taki stan może trwać bardzo długo, przez wiele miesięcy.

Choroba afektywna dwubiegunowa

Nazywana jest również psychozą maniakalno-depresyjną. Wywołuje skrajne zmiany nastroju, fluktuacje poziomów energii i aktywności oraz powoduje problemy z wykonywaniem codziennych czynności.

Istnieje kilka rodzajów zaburzenia dwubiegunowego; czas trwania i ostrość zaburzeń mogą być odmienne u różnych osób. Istnieje kilka możliwości leczenia, w tym farmakoterapia i .

Dystymia

To inaczej depresja nerwicowa, typ depresji odznaczający się długotrwałym, trwającym ponad rok osłabieniem nastroju o przebiegu łagodniejszym niż w przypadku depresji endogennej (wywoływanej nieprawidłowym funkcjonowaniem organizmu). Na dystymię cierpi okło 2-5 proc. ludzi na całym świecie.

Cyklotymia

To relatywnie łagodne zaburzenie nastroju charakteryzujące się sinusoidalnymi wahaniami nastroju i aktywności - odznacza się zmiennymi stanami depresji i hipomanii (nadmiernie podwyższonego ). Cyklotymia ma zwykle przyczyny endogenne, tj. nie rozwija się w wyniku określonych wydarzeń życiowych. Ze względu na relatywnie łagodny przebieg, rzadko jest diagnozowana. Tymczasem, jeśli pozostaje nierozpoznana i nieleczona, wywołuje zwiększone ryzyko w pełni rozwiniętej choroby afektywnej dwubiegunowej. Na cyklotymię cierpi około 3 do 5 proc. ludzi na świecie.

SAD (seasonal affective disorder)

Odkryto, że jesienno-zimowa pora roku, przede wszystkim ze względu na ilość światła słonecznego i niesprzyjającą pogodę, może skutkować depresyjnymi objawami. Sezonowa dotyczy nawet jednej na kilkanaście osób.

W największym stopniu SAD związana jest z ograniczeniem dostępu do światła słonecznego. Może to zakłócić wewnętrzny zegar organizmu i zaburzyć gospodarkę hormonalną, w tym produkcję substancji, które mają istotny wpływ na nasze sampoczucie, np. takich jak serotonina. Hormony regulują m. in. sen i nastrój, więc zmiany ich poziomów przekładają się także na osłabienie stanu ducha.

Depresja poporodowa

Jak sama nazwa wskazuje rozwija się u kobiet, które niedawno urodziły dziecko lub mężczyzn, którzy niedawno zostali ojcami. Rozwija się zazwyczaj na 2 do 12 miesięcy po porodzie, a jej główne objawy to: natarczywy lek o nieumiejętne sprawowanie opieki nad dzieckiem,poczucie osamotnienia, osłabienie więzi z dzieckiem, płaczliwość, bezsenność, zaburzenia koncentracji uwagi, odczuwanie nieustannego poczucia winy. Do głównych przyczyn rozwoju tej depresji zalicza się czynniki środowiskowe oraz psychologiczne.

Depresja lekooporna

Jest określana jako depresja, w której nie uzyskano satysfakcjonującego efektu po zastosowaniu dwóch lub więcej prawidłowo przeprowadzonych kuracji przeciwdepresyjnych. Warunkiem diagnozy jest stosowanie różnych grup i dostatecznie długie leczenie.

Depresja psychotyczna

To zaburzenie charakteryzuje się fałszywymi przekonaniami, a ponadto złudzeniami czy halucynacjami, które zwykle nie są bezpośrednio kojarzone z depresją. Eksperci wskazują jednak, że nawet 20 procent osób z depresją doświadcza tak silnych epizodów choroby, że widzą lub słyszą rzeczy, których tak naprawdę nie ma. Poza tym do jej objawów należą: poczucie winy, spowolnienie psychomotoryczne lub nadmiar energii, , poczucie beznadziejności, nadmierny niepokój o własne zdrowie.