23-10-2018
zmień rozmiar tekstu
A+ A-
Dieta niskowęglowodanowa jest uważana za skuteczną w walce z nadwagą i otyłością. Nie warto jednak wyrzucać z jadłospisu tych składników, ponieważ sprzyjają walce z infekcjami, które osłabiają organizm i prowadzą do rozwoju różnych chorób.
Jak wynika z badań lekarzy z Women's Hospital of Brigham, odpowiednia ilość w diecie może zwiększać szanse na , bo sprawia, że organizm lepiej zwalcza zagrażające tkankom stany zapalne.
Odpowiednia dawka węglowodanów pozwala znacznie zwiększyć zdolność organizmu do wzmacniania tkanek i komórek, które łatwiej opierają się chorobom. Uczeni przeanalizowali dane medyczne ponad 447 tysięcy osób. Ustalono, że dla prawidłowego funkcjonowania organizmu człowieka potrzebna jest dość duża dawka naturalnych węglowodanów w diecie (czyli tych znajdujących się w owocach i warzywach).
Dietetycy zauważają, że jedzenie produktów o wysokiej zawartości naturalnych węglowodanów często nie jest zalecane ze względu na dużą ilość cukrów w nich. Trzeba jednak pamiętać też, że pewna dawka naturalnych cukrów jest niezbędna dla organizmu do prawidłowego funkcjonowania komórek.
Dieta niskowęglowodanowa, w której zastępuje się węglowodany białkiem lub tłuszczem, zyskuje popularność jako skuteczny sposób na zachowanie ładnej sylwetki i dobrego zdrowia, ale badania wskazują, że niskowęglowodanowe menu może mieć związek z krótszym życiem.
Uczeni ocenili związek pomiędzy ogólnym spożyciem węglowodanów i śmiertelnością w okresie trwania badań, uwazględniają także inne czynniki mające wpływ na ryzyko przedwczesnej śmierci, takie jak wiek, płeć, całkowity poziom kaloryczności posiłków, wykształcenie, , poziom dochodów, i obecność .
Wyniki pokazują, że zarówno niskie, jak i wysokie spożycie węglowodanów jest niekorzystne dla zdrowia, najlepsza dla poprawy szans na długowieczność była umiarkowana ich ilość w diecie (50-55 proc. wszystkich kalorii w diecie pochodzących z węglowodanów).
Cukrzyca to choroba przewlekła metaboliczna, która charakteryzuje się podwyższonym stężeniem glukozy (hiperglikemią) we krwi. Wyróżnia się dwa główne typy cukrzycy. Typ 1 ma podłoże autoimmunologiczne, zaś typ 2 jest wynikiem insulinoodporności i zaburzeń w wydzielaniu insuliny. czytaj dalej »