12-06-2013
zmień rozmiar tekstu
A+ A-
Niektórzy uważają się za nocnych marków i chętnie posiedzą dłużej z książką czy przed komputerem. Nie warto jednak pozbawiać snu spędzając pół nocy nawet nad nie cierpiącą zwłoki pracą. Pozbawianie się snu może skutkować objawami depresji, drażliwością i wieloma innymi dolegliwościami.
Metody na walkę z sennością, jakkolwiek początkowo dają oczekiwany skutek, później przychodzi za nie „zapłacić".
Kilka filiżanek kawy na pewno postawi na nogi na parę godzin, jednak spowoduje także, że będziemy się czuli rozdrażnieni i roztrzęsieni. Inny sposób, to energetyczna muzyka, która nie pozwala zasnąć - rekomendowane są utwory bez tekstu, bo pozwalają się lepiej skupić na pracy. Oddalenie można tez uzyskać poprzez wieczorne ciągłe , ćwiczenie w późnych godzinach czy zadbanie o jasne oświetlenie.
Być może „cel uświęca środki" i czasem warto „zarwać" noc, by dokończyć coś ważnego. Niemniej jednak taki modus operandi zawsze skutkuje mniejszymi lub większymi zaburzeniami funkcjonowania organizmu.
Krótkoterminowe pozbawienie się snu może wywoływać chwilowe nastroje euforyczne, które są o tyle niebezpieczne, że ułatwiają podejmowanie ryzykownych działań, takich, na jakie nie zdecydowałaby się ta sama, wyspana osoba. Poza tym „niedospanie" ogranicza możliwość przyswojenia informacji i osłabia aktywność części mózgu odpowiedzialnych za pamięć. Co więcej, niedostateczna ilość odpoczynku tłumi zdolność do rozpoznawania emocji u innych i kontrolowania własnych odczuć. Dzieje się tak dlatego, że podczas snu w mózgu wydzielane są neuroprzekaźniki pozwalająca na „organizację" emocji.
Długoterminowe niedosypianie zmienia działanie hormonów odpowiedzialnych za wskazywanie organizmowi pór jedzenia. W efekcie zarywanie nocy nierzadko wiąże się z . Ponadto niedostatek snu utrudnia organizmowi przefiltrowywanie glukozy, co może prowadzić do cukrzycy i niewydolności nerek. Permanentne pozbawianie się dostatecznej ilości snu może skutkować insulinoopornością oraz , , a nawet . Co więcej, brak snu osłabia system odpornościowy i skutkuje częstszym zapadaniem na różne choroby.
Cukrzyca to choroba przewlekła metaboliczna, która charakteryzuje się podwyższonym stężeniem glukozy (hiperglikemią) we krwi. Wyróżnia się dwa główne typy cukrzycy. Typ 1 ma podłoże autoimmunologiczne, zaś typ 2 jest wynikiem insulinoodporności i zaburzeń w wydzielaniu insuliny. czytaj dalej »