Ćwiczenia na starość? Tak, to ewolucyjnie wpisane w nasz organizm

Zespół ekspertów z Harvardu pokazał, że ludzie, którzy ewoluowali, by żyć parę dekad po zaprzestaniu reprodukcji, starali się być dość aktywni w późniejszych latach.

Naukowcy twierdzą, że aktywność fizyczna w późniejszym życiu przenosi energię z procesów, które mogą zagrażać zdrowiu, w kierunku mechanizmów ochronnych. Według ekspertów ludzie ewoluowali, aby pozostać aktywnymi fizycznie w miarę starzenia się, a przez to nadać energię procesom fizjologicznym, które spowalniają osłabienie organizmu na przestrzeni lat. Dzięki temu ludzie mogą liczyć na lepszą ochronę przed chorobami przewlekłymi, takimi jak choroby układu krążenia, , a nawet niektóre .

- W społeczeństwach Zachodu powszechny jest pogląd, że to normalne, że w starszych latach zwalniamy tempo, robimy mniej i przechodzimy na emeryturę - mówi biolog Daniel E. Lieberman, biolog ewolucyjny. - Nasze przesłanie jest odwrotne: gdy , aktywność fizyczna staje się jeszcze ważniejsza - dodaje.

- Zasadniczo wyewoluowaliśmy z leniuchów - mówi Lieberman, który obserwował dzikie szympansy w Tanzanii i był zaskoczony tym, jak wiele czasu spędzają bezczynnie.

To szczególnie zaskakujące w porównaniu z naszymi przodkami łowcami-zbieraczami, którzy byli aktywni fizycznie średnio około 135 minut dziennie. Ten poziom ruchu - około sześć do dziesięciu razy większy niż u przeciętnego Amerykanina - może być kluczowy w wyjaśnieniu, dlaczego łowcy-zbieracze, którzy przeżyli dzieciństwo, żyli około siedemdziesiąt lat, tj. około 20 lat dłużej niż wiek, w którym ludzie zwykle nie mają już dzieci. Dowody kopalne pokazują, że ten wydłużony czas życia był powszechny 40 tysięcy lat temu, wbrew przekonaniu, że długość życia ludzi była wówczas krótka.

Główną korzyścią zdrowotną płynącą z jest wydłużenie życia człowieka definiowane w latach życia spędzonych w dobrym zdrowiu.

Przeanalizowano dwie ścieżki, poprzez które aktywność fizyczna w ciągu całego życia kieruje energię dla poprawy zdrowia. Pierwsza ogranicza energię z potencjalnie szkodliwych mechanizmów, takich jak magazynowanie nadmiaru tłuszczu. Co więcej, wysiłek alokuje energię w procesach regeneracyjnych organizmu. Poza spalaniem kalorii, aktywność fizyczna jest fizjologicznie stresująca i wywołuje uszkodzenia na poziomie komórkowym i tkankowym. Jednak reakcja organizmu na ten proces polega przede wszystkim na silniejszej odbudowie.

Proces ten obejmuje naprawę uszkodzeń włókien mięśniowych i chrząstki oraz leczenie mikrozłamań. Wywołuje też uwalnianie przeciwutleniaczy związanych z wysiłkiem fizycznym i środków przeciwzapalnych, a także poprawia przepływ krwi. Przy braku aktywności fizycznej reakcje te są słabiej aktywowane. Jak pokazano, procesy naprawy komórek i DNA obniżają ryzyko: cukrzycy, otyłości, raka, osteoporozy, choroby Alzheimera i depresji.

- Główna wiadomość jest taka, że ponieważ ewoluowaliśmy w ten sposób, by być aktywnymi przez całe życie, nasze ciała potrzebują ćwiczeń, aby dobrze się starzeć. Kiedyś codzienny wysiłek był konieczny, aby przetrwać, jednak dziś musimy dobrowolnie ćwiczyć, by zadbać o zdrowie i kondycję - mówi Lieberman.