06-04-2021
zmień rozmiar tekstu
A+ A-
Regularna aktywność fizyczna w połączeniu z dietą obejmującą owoce, warzywa i inną zalecaną żywność, może być kluczem do osiągnięcia optymalnego zdrowia kardiometabolicznego w późniejszym życiu.
Kardiometaboliczne czynniki ryzyka dla zdrowia obejmują zespół metaboliczny, na który składają się: nadmiar tkanki tłuszczowej w okolicy talii, insulinooporność i nadciśnienie. Obecność tych zaburzeń z kolei może zwiększać ryzyko rozwoju , i .
Analiza danych tysięcy ludzi w średnim wieku pokazała, że przestrzeganie w średnim wieku tych dwóch wytycznych: ćwiczeń i zdrowej diety, wiązało się z niższym prawdopodobieństwem rozwoju i poważnych schorzeń u w wieku podeszłym.
- Pracownicy ochrony zdrowia mogą wykorzystać te odkrycia do informowania swoich pacjentów o korzyściach płynących ze zdrowej diety i regularnych ćwiczeń. Im wcześniej ludzie wprowadzą te zmiany w stylu życia, tym wyższe jest prawdopodobieństwo, że w późniejszym życiu zmniejszy się u nich ryzyko chorób związanych z układem sercowo-naczyniowym - mówi Vanessa Xanthakis z Boston University School of Medicine.
W wieloletnich badaniach sprawdzono efekty stałego i zdrowej diety. Oceniano aktywność fizyczną za pomocą specjalistycznego wielokierunkowego akcelerometru. Zebrano również informacje o diecie na podstawie dokładnych kwestionariuszy dotyczących częstotliwości spożywania posiłków i ich jakości. Obliczono, że uczestnicy, którzy przestrzegali jedynie ogólnych zaleceń dotyczących aktywności fizycznej, mieli o 51 proc. niższe prawdopodobieństwo wystąpienia zespołu metabolicznego; osoby przestrzegające samych wytycznych żywieniowych, cechowały się o 33 proc. niższym zagrożeniem zespołu metabolicznego. Wreszcie, ci, którzy postępowali zgodnie z obydwiema wytycznymi, odznaczali się o 65 proc. niższym prawdopodobieństwem wspomnianej dolegliwości.
Na podstawie:
Cukrzyca to choroba przewlekła metaboliczna, która charakteryzuje się podwyższonym stężeniem glukozy (hiperglikemią) we krwi. Wyróżnia się dwa główne typy cukrzycy. Typ 1 ma podłoże autoimmunologiczne, zaś typ 2 jest wynikiem insulinoodporności i zaburzeń w wydzielaniu insuliny. czytaj dalej »